Wat raar. In Nederland bij het uwv gaat dat echt wel wat grondiger. Wanneer krijg je te horen of je in aanmerking voor de uitkering komt.
Apart. Maar ja. Koken is natuurlijk wel je kernkwaliteit als vrouw zijnde. En je moet bij de ingrediënten op de bovenste plank kunnen.
Ik had ook wel iets grondiger verwacht inderdaad. Dit was nu vanuit de overheid. Mijn normale controles vanuit de ziekenkast zijn ook veel strenger. Geen idee wanneer ik iets weet, tussen aanvraag en afspraak zat 7 maanden dus ik verwacht niet al te snel
Ik wou net zeggen, ik kreeg veel vragen en stond in mijn onderbroek voor t fysieke deel om te bukken, op 1 been te staan etc (anders kon hij het ook niet beoordelen, de revalidatie arts deed t op dezelfde manier destijd. Vond dat echt heel goed). Koken was wel 1 vd vragen haha maar niet dé vraag
Mijn man is voor zijn hele ziektewet en WIA traject welgeteld 1 keer fysiek langs geweest bij een UWV arts, voor de 2 jaars keuring/beoordeling WIA. De spaarzame andere contacten waren telefonisch met een verpleegkundige. De arts had zich goed ingelezen en stelde wel redelijk wat vragen, maar vond het niet nodig om lichamelijk onderzoek te herhalen, dat was al vaak genoeg gedaan door zijn behandelaars vond hij. En het verhaal was blijkbaar helder genoeg (volledig en definitief afgekeurd)
Nou niet altijd hoor. Ik moest letterlijk een keer mijn neus aanraken en boven mijn hoofd in mijn handen klappen en werd goedgekeurd Dit was een paar jaar geleden. Inmiddels lig ik weer overhoop met ze. Zelfs naar een onafhankelijk bedrijf geweest en hun neuroloog en psycholoog. Dat rapport doet uwv helemaal niks mee. Laatst een afspraak gehad met iemand van uwv van afdeling werk en hij zei zelfs letterlijk 'uwv doet niks met rapporten van anderen'. Dus uwv is vaak niet zo grondig. Bij mij iig nooit.
Ging na de verhalen hier vanmorgen bijna met angst en beven de supermarkt in maar ... Fijn volkoren bij de Aldi zat altijd op 0,99/1,09 en vanochtend 1,19. Dat viel dus reuze mee
Bij de arbeidsdeskundige moest ik een uitgebreide functie mogelijkheden lijst invullen en voor een herkeuring heb ik heel uitgebreid neuropsychologisch onderzoek gehad . Daarna nog 1 keer herkeurd en toen definitief afgekeurd en een IVA gekregen . Een derde van het gesprek ging erover dat ik me echt niet schuldig hoefde te voelen. Dat was erg aardig .
Wij hadden t andersom, mn vader beweerde bij hoog en laag dat hij wel kon werken. Alles ging "uitstekend" met m. Blij dat we er bij waren en dat de arts daar toch iets verder in dook want hij werd volledig afgekeurd (en terecht!). Herseninfarct met restschade, o.a. taalstoornis. Kon geen rolgordijntje meer goed inkorten want dan bleek hij ineens heel wat centimeters mis te zitten (kon geen rolmaat meer aflezen) maar zou wel in de petrochemie als bankwerker gaan werken (alles op de mm nauwkeurig in een bedrijf met zware chemicalien). Ehm...neeee???
Ik ben ook afgekeurd met de woorden: je wil heel graag maar je kan niet. Dus je wordt tegen jezelf in bescherming genomen en wij remmen je af. Tijdens de keuring begon ik al over 'welke reïntegratie mogelijkheden zijn er' ehhhh voor jou nu niets. O.... Mijn oom werd destijds goedgekeurd na 2 herseninfarcten kort op elkaar.... die man was een schim van zichzelf. Hij was des duivels. Mijn vader is toen nog meegeweest voor second opinion en is toen afgekeurd. Binnen een jaar kreeg hij zn 3e infarct en stierf met 57 jaar. Hoe de verzekeringsarts dacht dat hij nog kon werken is ons nog een raadsel... als je tegen hem zei: haal 1 brood voor mij, dan was hij op weg naar de winkel t al vergeten... hij liep mank. Had geen filter meer dus kon heel boos worden. En we wisten allemaal dat hij zo weer een infact kon krijgen. Dus autorijden etc was no go.
'Wij zoeken een huurhuis in de particuliere sector want we hebben te weinig punten, met tuin voor max 500 euro. Onze 4 katten en 2 honden moeten ook mee' Ik hou van optimisme hoor maar deze 2 wonen voorlopig nog wel onder t dak van hun ouders gok ik
Dan heb jij heel veel geluk gehad, want het is niet de standaard dat ze mensen "tegen hun zin" een uitkering geven. Doel is om zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden/krijgen. Dus als ze ook maar een kans ruiken om je aan het werk te krijgen, dan wordt die gepakt. Zoals bij je oom geprobeerd is, maar helaas dus geheel onterecht.
Mond valt open van hoeveel ik heb kunnen bezuinigen op m'n vaste lasten. Steeds voor me uitgeschoven omdat ik niet dacht dat het se moeite was. Ik heb nog niet eens alles door gelopen en heb nu al €1300 per jaar bespaard door wat dingen stop te zetten of aan te passen
Dit gaat over een kleine extra uitkering. Om op invaliditeit gezet te worden, controleren ze wel wat strenger. Bij mij is dit vooral papierwerk en verslagen van dokters die bekeken worden. Dat zegt uiteindelijk ook veel meer dan een fysiek proefje als tik uw tenen of raak uw neus aan. @artie waar moest je heen voor die controle?
Dat je als volwassen man gaat voordringen in een atractie park, wij stonden al ruim een half uur te wachten bij een bepaald punt. Heb hem ook ook op aangesproken, maar wilde geen ruzie maken waar dochter bij was dus ging niet zo te keer maar men hoe volwassen kun je zijn.
T is best triest, zoals t bij mij is gegaan is eigenlijk hoe het hoort te gaan. Ik heb al 3 arbeidsdeskundigen gehad en alle 3 goede ervaringen mee. Hoor gelukkig meer om mij heen die ook positief over t uwv zijn en dat de menselijke maat er wel kan bestaan. Mijn keuring was uiteraard wel zeer grondig, van medische keuring tot gesprekken en er kwamen ook 0 beroepen uit die ik kon doen. Dus was wel volledig terecht. (En vreselijk om t dossier thuis te krijgen met hun bevindingen en dan te beseffen: het gaat over mij.... ik ben arbeidsongeschikt. Ik heb er maanden over gedaan om dat te accepteren ook... dat ik er echt fysiek slechter aan toe was dan in mijn hoofd)
Wat "fijn" dat jij positieve ervaringen hebt met het UWV. Ik ook hoor. Ik ben 7 jaar geleden geleden 100% afgekeurd met een WIA, maar nog geen IVA omdat ik nog in behandeling was. Nu zijn we zoveel jaar later en heb ik een IVA aanvraag gestart omdat ik enkel achteruit ben gegaan de afgelopen jaren ipv vooruit. Maar ik begrijp helemaal wat je zegt over die bevindingen die dan over jou gaan. Dat is echt heel confronterend. Hoe heb jij dit een plaatsje gegeven?
Ik merkte vooruitgang na een tijd. Die druk was eraf, dat ik mijzelf dwong om toch 3 uur per week te werken terwijl ik daarna 3 dagen moest bijkomen. Ik merkte dat ik minder pijn kreeg, meer ruimte voor revalidatie en ipv telkens stappen terug te doen ging ik juist wat vooruit. Heel langzaam, dat wel maar ik kon op een bepaald moment koken bv of naar de winkel lopen ipv op fiets. Toen snapte ik ook wat de arbeidsdeskundige bedoelde. En dat was t moment dat ik ook eigenlijk het kon accepteren dat het zo was. Zonder werk, kon ik weer meer voor mijn gezin zijn ipv afhankelijk van mantelzorg. Maar heb ook 4 of 5 sessies bij de psycholoog gehad, alles kwam samen: een traumatische bbz was de trigger waardoor ook het stuk van gezond en 5 dagen in de week werken, naar zwanger van de 1e en dat was de start van niet meer kunnen werken. Dus hele carrière pleitte...