Ik heb er meestal eind van de middag/begin van de avond last van. Ik werk nog maar halve dagen vanwege mijn bekken, dus heb er op het werk eigenlijk geen last van. Lijkt me wel erg lastig zeg, je kunt je dan niet even terugtrekken... Ze zeggen dat baby's in de buik nog zo'n 20 uur per dag slapen, maar daar heb ik toch echt wel eens mijn twijfels over.
Oef dan is het nog een ‘goede’ timing. Het vervelende is dan ook dat ik op mijn werk niet altijd een yoghurt of iets met zuivel mee heb, dus dan is het echt gewoon uitzitten tot ik eindelijk naar het toilet kan, soms wel 3u. Dat geloof ik ook niet! Zelfs nu voel ik hem nog regelmatig!
Haha nou die kleine meid van ons slaapt echt geen 20 uur ze is gek op lekker dansen draaien en wiebelen ♡
Bij mij vanaf week 21/22 . Vrij laat dus, maar dat komt denk ik doordat mijn placenta aan de voorkant zit. Voel de schopjes en beweginkjes ook nu nog niet eens mega hard verder. Voel ze wel regelmatig, maar het zijn nog steeds vrij vriendelijke 'plopjes' meestal haha. Ik snap dat je er erg naar uitkijkt, dat deed ik ook en ik vind het heerlijk!
Ik voelde de kleine voor het eerst bewust bij 17+6. Daarvoor wel eens getwijfeld, maar durf ook nu niet met zekerheid te zeggen of dat 'm geweest is. Met 17+6 wist ik het zeker en vanaf toen ook zo goed als iedere dag.
Ik voelde hem met 16+2 voor het eerst opeens héél duidelijk. Dus ik vermoed dat ik de kleine bewegingen voordien gemist heb.
Ja het voelt echt fantastisch!! En het scheelt meteen een hoop onzekerheid of alles wel oké gaat. Ik voelde het voor het eerst met 18 weken heel licht. Dat ondanks mijn placenta die aan de voorkant ligt. Soms word ik snachts wakker en dan voel ik een kleine plop. Dan denk ik hee toch wel gezellig zo samen wakker zijn. Klinkt heel cliché maar het voelt echt alsof je de band nu al krijgt met elkaar! Nu voel ik vaak de ze ineens omhoog zwemt. Krijg dan ook echt een bobbel op de buik. Het gekke is dat ik de laatste dagen ook schopjes tegen de anus voel hahah
@zegenwens hier met 16.0 weken! Gelijk die eerste dag was het ook zichtbaar van de buitenkant en kon mijn vriend het voelen. Maar placenta lag ook achter en weinig vet / dunne laag tussen baby en buitenkant (zei de verloskundige tenminste haha)
Ja dat was hier dus ook meteen met 16+2 3 schopjes nadat ik hem voelde heeft mijn man hem ook verschillende keren voelen stampen. Zo’n mooi moment! Hier ook weinig vet en baarmoeder is naar voren gekanteld, dus hij zit echt dicht bij de ‘oppervlakte’ zeg maar.
Leuk om te lezen! Ik weet nog niet waar mijn placenta precies zit, dus het is maar gewoon afwachten denk ik! Wel ook weinig vet dus hopelijk helpt dat mee
Vandaag een dag van hel gehad. Vorige week na een checkup van onze kat omdat ik bang was dat er wat was met haar, bleek dat ook zo te zijn. Hele week stress gehad (letterlijk hele dag door trillen, amper kunnen eten en slapen) omdat er een kans was dat ze ernstig ziek was. Ziek was ze sowieso. Is ze vandaag alsnog onverwachts overleden. Wij zijn er kapot van. Ze was echt onze baby/kind. We weten gewoon niet hoe we zonder haar verder moeten. Ik zag er zo naar uit dat onze dochter met haar zou opgroeien en hoe hun eerste ontmoeting zou zijn. We hebben haar maar 2,5 jaar mogen hebben en ze was pas 6,5 jaar. Ik heb me totaal niet kunnen boeien omtrent mijn zwangerschap sindsdien. Nu had ik nav bloedverlies dus weer urine ingeleverd gisteren en werd ik daarstraks gebeld dat er bacteriën zijn gevonden en moet ik aan de antibiotica. Die is veilig tijdens zwangerschap maar kan wel bloedarmoede bij de baby geven als ik het 2 weken voor de geboorte neem. Afgelopen week van hot naar her gegaan met (dieren)artsen en ben nu als de dood voor mijn baby met deze medicijnen omdat ik in principe elk moment kan bevallen. Ik trek het allemaal niet meer. Ik bel morgen meteen de apotheek en vk.
Och meis, ik begrijp volledig hoe ontzettend verdrietig je hiervan zult zijn! Als mijn kat zou overlijden zou ik daar ook intens droevig van zijn. Weet je wat ze uiteindelijk had of was dat niet volledig duidelijk? Veel sterkte met dit gemis Balen van de blaasontsteking.. ik snap je zorgen omtrent de kans op bloedarmoede bij de baby (wist ik trouwens helemaal niet), maar een onbehandelde blaasontsteking kan ook hele nare gevolgen hebben! Goed om morgen even je vk en apotheek te spreken erover. Heb je er verder klachten van momenteel of valt het mee?
Ja we wisten waar ze last van had maar de oorzaak was niet duidelijk. Dat wisten we nu vandaag dan wel. Ik heb totaal geen klachten, geen pijn of niks behalve af en toe dat bloedverlies. Ik had al een vermoeden dat het uit mijn urinebuis kwam door de positie waarop het elke keer in mijn inlegkruisje zat en met afvegen na het plassen. Denk je dat ze me hierom zouden kunnen inleiden?
Om de blaasontsteking bedoel je? Nee, die zal gewoon behandeld moeten worden.. Inleiden bij 37 weken doen ze alleen als er echt een strikte medische noodzaak toe is. Ik lees wel dat de kans op die bloedarmoede erg klein is. En dat je eventueel een ander antibioticum (Amoxicilline) voor vijf dagen zou kunnen krijgen waarbij er geen kans is op die bijwerking, maar die is vaak wel minder effectief bij blaasontstekingen dan degene die je nu voorgeschreven hebt gekregen. Maar als het je na morgen nog niet lekker zit zou je kunnen overleggen of dat een optie is.
Oké dank je wel. Ik ben gewoon nog helemaal wappie van de emoties nu. Lig in bed en zit constant te kijken of ze nog goed beweegt. Alsof het ineens mis kan gaan door dit medicijn. Wat ze dus echt niet zouden geven als ik niet zwanger was.. maar toch. Pff.
Snap ik hoor.. het is een super emotionele week geweest en het is gewoon extra heftig met alle hormonen, plus je zit in je laatste weken en het einde nadert, dat geeft ook al een bepaalde spanning. Dan is dit gewoon veel bij elkaar en kunnen dat soort angsten sneller de kop op steken. Hopelijk kan je verloskundige je morgen meer geruststellen!