Dat was op basis van een ander topic ook al de conclusie. Volgens mij is het ook vooral dat de verschillen steeds groter worden.
Wij sparen nog steeds maar wel minder en dat lees ik hier ook niet echt bij veel mensen Terwijl alles flink duurder is geworden
Spaarpot is hier niet heel hoog. We sparen wat lukt. Meestal zo rond de 300 a 400 euro. Maar dat halen we niet altijd. Ik spaar via de boodschappen ook extra want de rente elke maand van rond de 12 euro is natuurlijk gratis geld ( voor mijn gevoel, sparen via de AH) Ik heb geen potjes waar we voor sparen. Mijn moeder spaart voor de kinderen. Ook kunnen we altijd van haar lenen als dat moet. Maar liever niet. En verder zit er veel in het huis. Zonnepanelen, nieuwe keuken, vloer, dakkapellen, kunststofkozijnen, A++++ label voor het huis. Waarde is nogal gestegen. Zeker 150.000. We zijn van 4 slaapkamers en een zolder naar 6 volwaardige ( 4 grote en 2 iets kleinere maar nog steeds groot) slaapkamers , een aparte wasruimte en aparte opbergruimte en nog een aparte vliering gegaan. Nu kunnen we waarschijnlijk dit jaar wel meer sparen..dus ik hoop dat het gaat lukken.
Ik spaar ook voornamelijk voor zijn studie, eventueel rijbewijs en als t nodig is hem een leuk start bedrag te kunnen geven voor zijn 1e woning. Het is geen geld wat hij op zijn 18e even cadeau gaat krijgen..
Tja dan ga je dus niet op vakantie. Zoveel mensen die dat niet kunnen. Wij hebben het overigens jaren gered op minder dan 10000 euro op de spaarrekening. Ging prima, nooit in de stress gezeten en altijd mooi voldoende kunnen sparen om alles te vervangen, alleen niet alles tegelijk. Nu hebben we véél meer op de spaarrekening en natuurlijk is dat fijner, lekker gevoel om het achter de rug te hebben, maar met 10000 of vaak minder ging het ook prima en kwamen we ook nooit wat te kort.
Ik spaar 20 euro per kind per maand, en hun vader ook dus 40 euro per kind per maand. Daar worden wel ook de dingen zoals een laptop voor school en OV abonnement van betaald. Sparen voor mezelf… Eigenlijk al een tijdje niet. Er staat nu 4500 euro op m’n spaarrekening. Daar moet ik het dus mee redden. Het is niet anders. Er zijn wel dingen in huis die binnen afzienbare tijd moeten gebeuren. Ik weet niet zo goed hoe.
Wie beweert dat dan? En dat het niet slecht gaat betekent natuurlijk niet dat je niet merkt dat het duurder wordt.
Ik doe gedwongen aan consuminderen maar die 10.000 euro haal ik echt niet. De laatste keer dat ik daar over heen ging was jaren geleden toen ik nog met m’n ex was. En die nieuwe auto (nou ja 2e hands) heb ik toch ook voor minder gekocht want het zal wel moeten. Het is echt maar helemaal hoe je financiële situatie is, daar hangt ook je perceptie van de waarde van geld van af….
Wij hebben het nu prima, maar dat is ook echt wel anders geweest. Ik kon bv geen passend werk vinden toen de kinderen nog kleiner waren. Met een man in ploegendienst was daar geen opvang op te krijgen. Ik ben zo'n 8 jaar thuis geweest en die tijd hebben we alles met 1 salaris gedaan. Het was soms goed opletten. Maar mijn man is best hard in zijn salaris vooruit gegaan de laatste jaren en ik ben sinds een aantal maanden 28 uur gaan werken. We zijn niet direct anders gaan leven (als in meer uitgeven), dus mijn complete salaris en nog een stuk van hem kunnen opzij. En ja, dat is nu best veel geld. In ons geval een keuze, ik kan ook thuisblijven (maar de muren praten niet terug he). We zouden prima rond kunnen komen en zelfs ook sparen van alleen zijn salaris. Maar ik weet ook dat die keuze er niet altijd is. Studieschulden, restschuld bij verkoop woning, baanverlies, slechte gezondheid, zulke dingen komen voor. Wij hebben met geen van allen te maken gehad en daar prijzen we ons ook gelukkig mee. Maar het is ook relatief. Als ik binnen onze schoonfamilie kijk, zijn wij veruit degenen met het laagste inkomen. Terwijl aan mijn kant we wel kunnen zeggen dat we er het best bij zitten. Het is maar net waar je zelf tevreden mee bent denk ik.
Precies en het is ook een momentopname. Als je oude topics zoals dit terugleest kun je zien dat ik 5000 toen echt veel spaargeld vond. Nu is het dat idd anders. Al ben ik nog steeds van mening dat het prima kan. 10 jaar geleden stonden we er heel anders voor en toen dochter net geboren was, raakten man en ik allebei onze baan kwijt. Huis onder water, auto kapot, dikke studieschuld en 2 kleine kinderen. Nou toen kneep ik hem ook af en toe wel hoor. Ook wel eens geld geleend bij mijn ouders destijds, maar gelukkig niet vaak nodig, we leefden van veel minder toen dan nu met 1 salaris. Zelf weer werken gaat me nu nog niet lukken en gelukkig hebben we de luxe, maar als het weer gaat qua gezondheid zoek ik wel weer wat
Hier ook hoor… Ik hoef echt geen top salaris te verdienen maar een paar 100 euro meer per maand, dat zou toch fijn zijn.
Maar dat weet je van te voren meestal niet toch? Mijn oudste zoon is 5 en die wilt later graag in een band spelen of astronaut worden. Tjaa… Jou dochter is al een stuk ouder, dus natuurlijk kan ze weten wat ze graag zou willen. (Fijn trouwens dat ze dat al zo zeker weet, ik vond het zelf maar allemaal lastig) Maar ik denk dat dit soort dingen in de meeste gevallen moet groeien en bij tijd ook weer veranderen. Toen ik 18 was wist ik het in eerste instantie nog steeds niet.
Off topic, maar denk je eraan dat ze vanaf 16 zelfstandig medische beslissingen mogen nemen. Misschien verstandig om je er voor die tijd in te verdiepen en niet pas richting de 18.