Wat zouden jullie doen? Kind vertelt eng verhaal.

Ik zou het wel aangeven ook omdat ik het als moeder zijnde graag had willen weten als mijn kind dat soort verhalen zou rondbazuinen

 

Ja, ik zou het zeggen. Een buurjongetje van die leeftijd had destijds aan mijn zoontje verteld (hij was een paar jaar jonger) hoe je kan stikken, dat had heel veel indruk gemaakt en hij bleef daar vragen over stellen. Ik heb dat toch even aangegeven en dat vond zijn moeder heel fijn.

 

Nee hoor. 7 jaar, dan gebeuren dat soort dingen (de magische fase). Als moeder leg je dan uit dat wat het andere kind zegt niet klopt en dat spiegels alleen bedoeld zijn om jezelf te zien. Er komen geen geesten uit.

 

Ik zou het als moeder van het andere kind wel graag willen weten.
Maar dan wel op een niet veroordelen manier, als in dat het mijn schuld zou zijn dat jou kind nu niet kan slapen..
Meer, he mijn kind vertelt dit, ik wilde even dat je dit weet mocht jouw kind er ook over beginnen..

 

Ik heb zoiets soortgelijks meegemaakt met een buurmeisje die kwam spelen. Vertelde verhalen over enge beesten aan N en dit kwam er pas uit toen ze niet kon slapen. Heb de buurvrouw hier niet voor benaderd, maar vooral gesprekken gevoerd met N over 'spannende verhalen' en waarom sommige kinderen het leuk vinden om dat te vertellen, dat het nep is en je niet bang hoeft te zijn enz. Mocht het bijvoorbeeld een tweede keer weer gebeuren, dan zou ik wel contact opnemen. Meer ter info, niet beschuldigend ofzo.

 

Ik zou het denk ik wel zeggen. Niet beschuldigend, maar meer zodat zij ook weet waar haar kind naar kijkt en wat voor verhalen ze aan andere vertelt.

 

Dit hebben wij hier ook wel gehad.

Wij geloven er zelf helemaal niet in dat geesten bestaan en zeiden dus ook dat het dus helemaal niet kan want ze bestaan niet. Dus onzin. Dat was voor onze kinderen genoeg.

Ik zou de moeder het wel even zeggen. Maar wel zonder oordeel. Gewoon dat de moeder weet dat je kind ( erg jong om alleen you tube te kijken vind ik persoonlijk) zulke dingen ziet op you tube.

 

Ligt er een beetje aan hoe goed je de ouders kent en hoe vaak ze samen spelen. Zoon hier heeft een vast clubje en dit soort dingen laten we elkaar altijd wel even weten. Maar anders zou ik er bij de 2e keer wat van zeggen. Ook niet beschuldigend, maar meer of ze er op wil letten omdat mijn kind er veel last van heeft. Het is hier wel vaker gebeurt met filmpjes die op YouTube gekeken werden en die het ene kind alleen maar grappig vond en andere kind avonden lang wakker van lag. Kleine moeite dan om als ouder er een beetje op te letten dat ze dat soort dingen niet kijken dan toch (ligt wel aan de leeftijd natuurlijk)?

 

Hier krijgen ze echt van alle kanten dat soort verhalen te horen, ik praat er met ze over als ze er bang door zijn geworden. Ik vertel het niet aan ouders ofzo.

 

Ik zou het als ouder graag weten... Dus van daaruit zou ik het ook zelf vertellen maar inderdaad op een niet beschuldigende manier.

 

Dit is bij ons al wel vaker gebeurd. Onze oudste is wat ‘banger’ en toevallig ook dit verhaal, maar ook over IT vond hij toch erg eng (had een vriendje en grotere kinderen op bso verteld) Ik weet vaak niet eens waar het precies vandaan komt. Ik praat met hem erover en leg uit dat het niet echt is etc. Hij is net 8 overigens.

 

Mijn kinderen kijken dat zelf niet maar komen in contact op bso, vriendjes met grote broers… als mijn 5 jarige zo’n verhaal zou horen (en hij is nergens bang voor) dan zou hij dat ook aan zijn vriendjes vertellen als wist je datje. Ik kan dan hoogstens tegen hem zeggen dat het niet waar is en dat sommige kinderen zulke verhalen eng vinden en er niet van kunnen slapen. Maar ik kan niet voorkomen dat hij zulke dingen oppikt en ook verteld.

Ik krijg echt vaak zulke dingen te horen. Ik doe er verder niets mee behalve bespreken met de kinderen zelf.


Maar als je een goede band hebt een d de ouders goed kent kun je het best niet beschuldigend delen toch.

 

Ja ik zou het wel vertellen, en ik zou het als ouder ook willen weten als het hier in huis gebeurd zou zijn.

 

Ik zou het ook aangeven bij die moeder. Zelf zou ik dat ook fijn vinden.
Doet me een beetje denken aan wat mijn jongste dochter een tijdje geleden een keer zei; "soms doet *eigen naam* in de spiegel niet hetzelfde als echte *eigen naam* "
Nou echt, mij moet je niet hebben met zulke dingen
Maar ze heeft het er niet meer over gehad.

 

In mijn geval had ik een natuurkunde boek erbij gepakt en op youtube laten zien hoe een spiegel gemaakt wordt. (Wereld der wetenschap staat hier in de kast, oude serie van de kringloop maar werkt prima voor aagjes)

Al snap ik wel uit welke hoek dit soort verhalen voorkomen, maar dat is geen kost voor kinderen en al helemaal niet op die leeftijd.

 

Hé, herkenbaar!

Toen mijn oudste een jaar of 7 was kreeg ze van een vriendje ook het verhaal van IT te horen, die heeft er ook echt slapeloze nachten van gehad.
Inmiddels is ze 9 en vindt ze dat soort verhalen niet meer zo eng.

Ik heb het toen wel aan de moeder verteld, maar niet beschuldigd of dat ik vond dat hij dat niet had mogen vertellen.

In geval van TS zou ik mss eens een balletje opgooien of moeder weet dat vriendinnetje dat kijkt op YouTube, zonder oordeel verder. Gewoon nieuwsgierig of zij dat niet eng vindt, bijvoorbeeld.

Oudste speelde vroeger wel eens bij een klasgenoot en daar was totaal geen supervisie op wat de kinderen deden. Ze kwam ook thuis met verhalen over enge en rare filmpjes. Ze was toen 6 en een gesprek met de moeder leverde echt niks op, maar dat is ook wel een beetje een apart gezin.
Sindsdien spelen ze alleen nog maar bij ons.

 

Nee ik zou het denk ik niet zeggen. Tenzij ik vaker met de ouders praat en het toevallig in de spraak te pas komt. Maar ik zou er niet een gesprekje om aangaan of er over bellen/appen.

 

Ik zou niets zeggen.
Dat hele mijn kind zegt dat uw kind zegt dat .... is in zo gevallen niet nodig in mijn ogen.