Lastig is dat, zeker als ze zo klein zijn. Mijn (tiener)dochter heeft dit ook heel vaak…ze kan inmiddels wel beter aangeven wat er speelt gelukkig, al koppelt ze dat zelf nog niet altijd aan hoe ze zich fysiek voelt, wat het lastiger maakt. Maar dat ze iets benoemt, helpt ons wel in haar beter te begrijpen. Is een heel proces geweest voor ze dat kon en het lukt nog steeds lang niet altijd.
Mijn zoon stak op heel saaie dagen op de kleuterschool zijn vinger in zijn keel en kotste alles uit, omdat hij wist dat de juf dan de ouders opbelde om je 'ziek' op te laten halen. Ik vond het al zo vreemd dat hij meestal niet ziek over kwam als ik hem ophaalde. Dit vertelde hij me pas een paar jaar daarna.
Hij is t/m groep 6 heel veel ziek geweest. Dat braken was vooral op de kleuterschool. Verder veel psychosomatische klachten als buikpijn. Ik denk dat hij gemiddeld 1/5de van zijn schooltijd de eerste 6 jaar bij elkaar opgeteld ziek thuis heeft gezeten. Ook de reden waarom ik gestopt ben met werken. Kon steeds wat regelen. Daarnaast ook regelmatig koorts. Uiteindelijk bleek school veel schadelijker dan we gedacht hadden. En we hadden al door dat het niet best was en hebben zoveel strijd gehad met school. Al had hij op de kleuterschool nog wel een goede juf, maar school vond hij gewoon niet leuk. De laatste 2 jaar op de basisschool ging een stuk beter, andere school, fulltime hb-groep. En het zal nooit een schoolfan worden denk ik, maar de middelbare school vindt hij wel fijner. Het vreemde is ook dat alles waar wij jaren voor hebben moeten strijden op de basisschool, hier meteen wordt opgepakt of door school zelf al wordt aangeboden. Hij wordt hier beter gezien dan op de basisschool.
Hier ook erg blij dat school weer begonnen is hoor....beide mannen kunnen hun eigen zeker kwijt in hun nieuwe klassen! Ik merk ook echt dat deze HB school onze J heel goed doet! Enkel maak ik me nu zorgen over B, hij lijkt zich nu ineens iets minder lekker in z'n vel...op zijn vorige school deed hij de zon aanpak met lezen en zat hij al een kern verder dan de klas nu is, en hij lijkt maan weer te moeten pakken... daarnaast komt J thuis met hele verhalen over hoe hoogbegaafden anders zijn tov normale kinderen en B lijkt zich dit enorm aan te trekken... :-/ En dit vind ik een lastig dilemma...ik wil J de ruimte geven om zijn bevindingen te delen, maar wil B niet het gevoel geven dat hij minder is....want dat is natuurlijk dikke onzin! Mja zo'n mannetje blijft eigen conclusies trekken natuurlijk!
Dat is ook lastig... Hier hebben we daar ook regelmatig mee te maken. De jongste is meer 'schoolslim' dan de oudste en dat geeft soms scheve gezichten, de oudste heeft het idee dat zij 'minder' is. Ik zie dat totaal anders, zij heeft andere kwaliteiten waar ze nu, maar zeker in het latere leven minstens net zoveel aan heeft. Heel lastig dat kinderen dat toch anders ervaren en hoe je daar dan als ouder mee om moet gaan.
Ik moet de resultaten nog voor het eerst zien. Maar zover ik mij ingelezen heb in de nieuwe test methode (waarmee ze de cito vervangen) gaan er bij ons een hoop eigenschappen/ontwikkelingen getest worden die ze nooit met de cito zouden testen. Creativiteit, doorzettingsvermogen, empatische ontwikkeling etc. Ik ben benieuwd in hoeverre dit kinderen gaat helpen om een beter beeld van zichzelf te krijgen mbt school. Ik heb er wel positieve hoop bij. Vooral voor mijn oudste.
Bij ons op school gaan ze volgende week cito testen. Verbaast mij dat ze dit toepassen op een hb profielschool want ze horen toch te weten hoeveel stress dit kan opleveren voor hb kids. En dan de vraag of we thuis willen oefenen... ik weet het niet hoor, of je dat wel moet doen...
Zoon zit op een hb school maar doen ze ook gewoon cito toetsen. Het thuis oefenen is wel heel apart. Wat willen ze dan dat je gaat oefenen?
Herkenbaar! Ik probeer beiden te stimuleren op hun eigen kwaliteiten. Ze zijn nu eenmaal totaal anders en komen er beiden via hun eigen pad. Maar school rekent nu eenmaal af op cijfers dus helemaal voorkomen kun je het soms niet.
En die cijfers zijn helemaal niet zalig makend. Om een baan te krijgen en te houden zijn veel meer kwaliteiten belangrijk. Ik heb bijvoorbeeld nooit een les in lichaamstaal gehad. Je kreeg dan Nederlands. Waarbij ze vertelden dat woorden zelf het kleinste onderdeel van het communiceren was. Om vervolgens door te gaan over woorden en de rest geen aandacht te geven. Zo zijn er veel meer dingen waar niet naar gekeken wordt.
Precies. Gelukkig was de basisschool waar de oudste de laatste jaren op heeft doorgebracht een stuk ruimdenkender. Maar de middelbare school is helaas 'gewoon' weer traditioneel. Ik ben daar vroeger zelf ook tegenaan gelopen. De oudste doet het overigens cijfermatig zeker niet slecht op school, alles kost haar alleen meer moeite. En dan heb ik het niet over het halen van bepaalde cijfers, maar wel over alles 'er om heen' (het feit dat er huiswerk is, dat er toetsen zijn, dat je ergens voor moet leren, dat je op een bepaalde tijd in de les moet zitten, dat je je spullen bij je moet hebben, dan docenten 'iets van je willen', dat er nog 20-30 andere leerlingen in de les aanwezig zijn, die zich op een bepaalde manier gedragen, dat mensen of het gedrag van mensen soms lastig/niet te begrijpen zijn/is, enz. enz. enz.).
Er wordt toch nog vaak wel veel rekening mee gehouden. Maar ja, helaas is het hele schoolsysteem daarna ook nog steeds behoorlijk gericht op cijfers. Mijn kinderen hebben dyslexie, zitten eigenlijk nergens passend, op VWO gaat het ze goed af, behalve met de talen. Daarvoor zou Havo of misschien TL beter passen. En ja, ze hebben wel wat aanpassingen voor dyslexie als extra tijd en minder zware berekening voor spelling in de onderbouw, maar nog steeds zit je t/m de derde met al die vreemde talen. Daarna kun je wat laten vallen, maar gaan andere dingen weer zwaarder tellen.
Onze jongste loopt hier ook heel erg tegenaan, ze heeft ass. Vooral nu na de vakantie, echt drama, ze wil echt niet naar school. Als ze eenmaal gewend is, gaat het wel weer. Gelukkig zegt ze dan wel dat ze echt niet naar school wil, maar ze gaat uiteindelijk wel zonder morren. Hier dus ass, maar ik zie vaak veel overeenkomsten met adhd.