Als je zonder te oordelen het verhaal kan brengen , misschien met een beetje humor. Dan zou ik het doen, anders zou ik het laten. Een keer een kindje gehad die ik op zoontje zn kamer aantrof met zijn broek op zn enkels omdat hij piemels wou vergelijken. Dat is ook heel normaal gedrag. Toch even vriendelijk gemeld bij de moeder, lijkt me toch ook wel fijn om te weten dat je kind dit doet
nee dat zou ik niet gaan melden bij die moeder. Dit is gewoon normale kost en gedrag voor die leeftijd. Mijn oudste is bijna 6 en ook super gefascineerd door spookverhalen (en ja met oudere nichtjes en neefjes, BSO komen ze daar echt vanzelf mee in aanraking). De kans dat hij dit doorverteld tegen vriendjes, is vrij aannemelijk. Ik zou niet weten wat ik met zo een berichtje moet ook. En het zal toch vrij snel beschuldigend voelen.
Dit vind ik dan wel net anders, dat zou ik ook willen weten, ondanks dat het normaal gedrag is. Dan zou ik namelijk mijn dan kind ook uitleggen, dat hoe leuk dat misschien ook klinkt, toch niet de bedoeling is. Terwijl een spookverhaal vertellen, ga ik niks tegen mijn kind over zeggen als ik hoor dat hij dat verteld heeft. Want het enige wat ik kan zeggen is, let op, vriendje x is snel bang, dus vertel maar niks meer, maar ik vraag me af of dat een vriendschappelijke relatie op die leeftijd ten goede komt..
Dat verhaal is al zo oud. Ik zou het met ons kind bespreken. Niet met de moeder behalve als ze elke keer dit soort gesprekken voeren. Wat @Vero0504 zegt zouden wij ook doen. Hoe worden dingen gemaakt.
Dit inderdaad... en ze gaan nog wel heel wat meer dingen vertellen aan elkaar. Als je daar elke keer de ouders op moet aanspreken... Dan heb ik het natuurlijk niet over echte psychopaten in de dop die gaan zeggen dat ze iets gaan vermoorden ofzo ( ik noem zo maar wat hoor) Gewoon vertellen dat dat met die spiegel in een enge film was en dat daar niks van waar is.
Gewoon met je kind in gesprek dat het niet alles moet geloven wat een ander zegt. Niet alleen op dit gebied, maar ook op andere gebieden. Sommigen kinderen zuigen veel uit hun duim, op internet lezen ze vanalles etc. Zou de moeder van dat kind aanspreken als haar kind steeds meer van zulke verhalen vertelt. En het kind zelf zou ik zelf zeggen dat ze zulke dingen niet moet geloven en doorvertellen als ze weer komt.
Ja helemaal mee eens! Tenzij het een terugkerend of echt vervelende situatie is. Ik werd een keer bij de supermarkt aangesproken door een moeder over iets wat mijn zoontje tegen haar zoontje had gezegd. Iets heel onbenulligs en eenmaligs. Om nou van ieder wissewasje melding te maken vind ik zo flauw. Dan doe ik er ook niks mee richting mn kind.
Dit inderdaad. Mijn kind zegt tegen mij dat jouw kind zegt tegen haar dat... Ik zou er geen drama om maken.
En als er filmpjes worden gekeken die bv niet geschikt zijn voor die leeftijd? En kind daar dan slecht door slaapt en angstig is? Is dan toch niet raar als ouder dan even laat weten dat ze liever niet die dingen kijken tijdens een speelafspraakje. Maar dat vind ik dan wel anders dan verhalen. Dat hou je toch niet tegen ben ik bang. Inderdaad met kind erover praten. Dat zulke dingen nep zijn, verzonnen.
Dit. Zo doe ik het ook. Hoort bij de leeftijd. En ik leg mijn kind uit dat het ook goed is als hij op dat moment zelf aangeeft het niet fijn te vinden.
Ja hier ben ik het mee eens. Ik vind het vaak nogal overdreven waar je tegenwoordig allemaal berichtjes over krijgt. Uiteraard wel over dingen als pesten etc he. Maar veel dingen denk ik van…ok.
Ja dit vind ik ook. In het geval van het genoemde voorbeeld wil ik het wel weten want dan kan ik aangeven dat het niet de bedoeling is dat hij dat doet/met hem over in gesprek ga.
Je zegt dat ze het op YouTube hadden gezien. Ik zou het wrl fijn vinden als iemand mij attendeert wanneer zij merkt dat mijn kind rare dingen ziet op YouTube. Ik heb als moeder ook niet altijd alles in de gaten. En als ik het weet kan ik er beter op letten en met mijn kind praten. Idd niet veroordeeld, maar gewoon vertellen/vragen.
Ik zou dat niet bespreken met moeder, maar alleen met mijn kind. Sommige kinderen zijn nou eenmaal sneller angstig dan andere kinderen. Dan zal het wel vaker gebeuren dat ze iets hoort waar ze wat last van heeft. Ik zou mij dan concentreren op haar daarbij begeleiden ipv dat te bespreken met de ‘bron’.
Nee hoor ik ga daar niet die andere moeder over berichten Ik stel m’n eigen kind gerust en dan is het klaar