Dat gaat nogal vaak hand in hand. Ik heb de diagnose adhd, maar voor mezelf ben ik er vrij zeker van dat ik beiden heb. Vooral begeven onder vrouwen die beiden hebben vind ik een hoop inzicht geven.
Vermoeiend is dat Heeft ze wel lesstof die haar aanspreekt? Zodat ze niet alleen bezig is met die andere uitdagingen.
Hier heeft onze zoon de overstap gemaakt van groep 1 naar groep 2. Had al eerder wat over gepost omdat school toen zo moeilijk deed. Her lijkt nu goed te gaan. Ik heb hem voor het eerst enthousiast uit school zien komen. Veel meer contact met de kinderen en meer uitdaging. We hopen dat het zo goed blijft gaan! Het is zo herkenbaar wat ik hier allemaal lees! Ook het opeens 'ziek' zijn om niet naar school te hoeven..
Hebben jullie ervaring met de kiqt+ Zit in twijfel om dochter toch vast te laten testen. Had het er net met de orthopedagoog van de oudste over. Zij had geen ervaring met de kiqt. Bij hun zal ze dus de wppsi krijgen. Of een jaar wachten en dan de wisc doen. Geen idee wat wijsheid is. Ik verwacht niet dat school veel anders kan doen na een uitslag. Maar wie weet dat we dan toch echt verder moeten kijken, ook al is er in onze regio gewoon niks beschikbaar.
Waar ik ook op zou letten, is wat scholen die hb-onderwijs bieden accepteren als je misschien van school wilt wisselen. Uit sommige testen komt namelijk opvallend vaak een hoog iq. Hier alleen ervaring met WISC.
School boeit haar weinig. Er is een beperkt aantal docenten die hun les (soms) aantrekkelijk kan maken. Ze vindt op zich best veel interessant, maar je moet haar aandacht dan wel eerst vangen en dat is een flinke uitdaging.
Ik kon er wel om lachen... dochter en het nieuwe werkboekje. 1x doorwerken en hij was af. Ze kwam er triomfantelijk mee naar buiten. (Hij was ook niet echt moeilijk maar ja.. het was iets) Benieuwd of de juf gelijk weer een nieuwe uitprint of wat het plan voor komende week wordt.
Ondertussen is het van alleen buikpijn, naar buikpijn en schreeuwen dat ze niet naar school wil. ‘Ik haat school’ was het net. School is stom, de hoeken zijn saai om in te spelen en ik leer niks.
Het is echt een superjuf, die echt mega haar best doet, alles wat ze maar kan bedenken aangrijpt om mn dochter te helpen. Maar ze kan geen aansluiting toveren. Ze moet het nou eenmaal doen met de kinderen die in haar klas zitten.
Heel herkenbaar van onze oudste op die leeftijd... Altijd buikpijn en huilen als we naar school gingen. Dochter (net8) heeft begin dit schooljaar ook weer tot aan de herfstvakantie lopen klagen over misselijkheid, liep met een emmer rond in de ochtend en de middag omdat ze zich zo ziek voelde. Ze leek zwaar depressief en doodongelukkig. We hebben haar op sport gedaan (eigenlijk pas na B diploma maar door corona loopt ze een jaar achter met zwemles) en daardoor zag ik weer mijn vrolijke dochter terug. Op school echter fladdert ze wat rond, doet niet mee met de lessen, loopt de klas uit om te spelen op het plein, loopt naar de IB'er om te vragen of ze kan helpen met dingen etc. De enige keer dat ze iets doet qua schoolwerk is wanneer ze 1 op 1 met iemand kan zitten discussiëren over de lesstof maar in een klas van 23 kinderen is daar geen tijd voor. Nu is ze onder de vleugels van de IB'er genomen voor sommige vakken en wordt ze op alle vlakken doorgetoetst (ze vindt toetsen echt geweldig) om te kijken of ze misschien met groep 6 mee kan doen (combi 5/6). Ik vind het lastig hoor, ze is in 1,5 jaar door de kleuterklassen gegaan, vroeg in groep 3 (en daar was alles saai), WISC afgenomen (iq 135 maar ze had het laatste onderdeel geen zin meer dus dat drukte de score volgens de orthopedagoog). Met een HB broer was er volgens de psychologen en orthopedagogen geen twijfel mogelijk dat zij ook HB zou zijn. Nummer 3 is net 4 geworden en bij de peuters was het ook al drama, maar die begint nu met schreeuwen en krijsen dat hij niet naar school wil. Ik weet echt niet meer hoe ik dat moet aanpakken. Vorige week zei hij al: "ik ga één dag naar school, niet meer!" en het was dus vanaf maandag al drama om hem in de klas te krijgen. Vanmorgen schoenen weer uittrekken, overstrekken, jas niet aan willen, schreeuwen dat hij niet wilde. Wat moet je er mee? Als ik er aan toe geef en hem thuis houd, geef ik het verkeerde signaal af. Hij komt overigens wel heel vrolijk uit school elke dag. Ik ga even teruglezen in dit topic
CJG is bij ons een grote hulp geweest met het doorverwijzen naar de juiste instanties om onze oudste te laten toetsen. Zij hebben de kennis in huis waar je het beste terecht kunt. Ik weet niet in welke omgeving je woont maar wij hebben in het noorden bij Inter-Psy de Wisc af laten nemen bij zowel zoon als dochter. Erg fijne psychologen en orthopedagogen. We hebben als ouders ook anderhalf jaar begeleiding gehad door een systeemtherapeut om opvoedkundige vragen te behandelen - meer inzicht te krijgen in hoe wij als partners in de problematiek staan en hoe wel elkaar kunnen versterken. Dat was ook echt wel nodig op dat moment.
Volgende week starten bij ons ook de cito's maar er is nog nooit gevraagd of we thuis willen oefenen. Stress ervaar ik niet bij onze kinderen gelukkig, ze zijn beiden dol op toetsen dus zien er erg naar uit, maar ik kan me voorstellen dat andere kinderen dat niet zo ervaren.