Wij gaan dochter ook al testen, staan voor april op de wachtlijst. Bij ons zal dat gebeuren met een IDS-2. Oudste is ook getest met de wisc. Maar ik wil voor de jongste naar groep 3 gaat al op papier hebben of ze inderdaad ook HB is. Onze HB school accepteert alleen deze 2 testen voor toegang. Ik ken de KIQT test verder niet. WPPSI is denk ik wel erg anders omdat die al voor kinderen van hele jonge leeftijd is.
M’n oudste is net 7 geworden deze maand, heeft ook verkort gekleuterd. En nu dus ook de stap naar groep 5 gemaakt sinds Sinterklaas. 2 jaar jonger dan de kinderen in z’n klas, maar als ik hem soms hoor praten klinkt ie nog steeds een stuk ouder. Ik ben blij met de stap voor nu. Maar wel bang voor wat er gebeurt als hij een paar weken op groep 5 niveau alles gewoon mee gedaan heeft en erachter komt dat het nog steeds traag gaat. M’n dochter haalt idd veel uit motorische uitdaging. Zit op dansles, maar daar is ze ontzettend aan het onderpresteren. Nieuwe dansjes doet ze niet mee, ‘omdat ze ze niet kent’ (goh dat is het idee van nieuwe dansjes ). Hangt veel aan juf, omdat de aansluiting met de kinderen er niet is. Ik denk dat ze meer uit de volgende groep zal halen, maar die is in principe vanaf 7 jaar, nou zitten er wel kinderen van 6 is, dus na de zomer wil ik haar sowieso naar die groep hebben. Maar voor nu is het lastig, omdat ze dus in de dansles ook niks laat zien. Naast dansen hebben we natuurlijk ook nog zwemles, volgende week mag ze afzwemmen voor A, dus met een beetje geluk heeft ze B en C dan voor de zomer. In ieder geval B. Dan kan ze er na de zomer een sport bij doen.
Ik ben dinsdag met de oudste mee geweest met de klas naar een museum. Die gesprekken achterin de auto Zo niet typisch 6-7-8 jarigen. Dan zie je pas hoe ze op hun eigen niveau schakelen. Was erg leuk.
IDS ken ik niet. Ik zie dat de wppsi in ieder geval tot 7 jaar (6 jaar 11 maand) is. Dat is al 2 jaar vooruit, dus moet vast ook wel goed komen. En er zijn twee aparte testsets bij. De ene tot 4 jaar, en de andere van 4-7 jaar. Denk dat we het maar gewoon in gang moeten zetten. Dan hebben we in ieder geval wat op papier staan. Kunnen altijd volgend jaar nog de wisc afnemen.
Hier gaat dochter ook getest worden, alleen met non verbale iq test. Ben heel benieuwd wat er uit gaat komen. We horen over een week of 6 de intake datum dus het duurt het nog even.
Grappig hè, dat viel mij ook op toen hij van school gewisseld was. Andere gesprekken op de achterbank. Ook iets met een wereld van verschil: zijn kinderfeestje. Daarna dacht ik 'zo kan het dus ook'.
Het is wat he? Die uitdaging blijven zoeken als ouder zijnde. Het liefst doen ze zoveel mogelijk tegelijkertijd om nog meer die honger naar prikkels te stillen, maar wat vreet dat een energie als ouder! Ik heb nu 2 op sport en de derde begint gelukkig pas over een jaar met zwemles en daarna zie ik wel verder, maar het uitgedaagd proberen te houden begint nu al. Mijn dochter zit sinds kort op ritmisch gym en wanneer ik tijdens het einde van de les even binnenkijk, zie ik haar ook lekker zwaaien en zwieren met de linten. Na een paar lessen had ze al een echte wedstrijd, zo trots dat ze met 2 medailles (elk kind kreeg voor elke prestatie een medaille, zij deed 1 groeps en 1 individuele oefening) thuis kwam. Gister was ze ook weer lekker haar eigen ding aan het doen tijdens de les. instructies volgen is soms nog wel een dingetje. En inderdaad ook "ik kan het niet want ik heb het nog nooit gedaan" is heel bekend. "oefening baart kunst" moet er nog wat inslijten. Zwemles was hier precies hetzelfde als het dansen nu. Lekker je eigen ding doen en niet luisteren naar hoe je daadwerkelijk moet zwemmen. Na 2 seizoenen (buitenbad) toch uiteindelijk maar eens goed met haar en de juf om tafel gezeten dat ze prima kan zwemmen maar niet op de manier zoals het hoort, en dat als ze de instructies opvolgt, ze zo mag afzwemmen. Hoppa, A was de week daarna binnen. In mei starten we voor B.
Misschien een gekke vraag, maar hebben jullie ook wel eens het idee dat het aan jezelf ligt? Klinkt raar als ik het zo zeg, maar ik vraag me vaak af of de eigengereidheid die mijn kinderen alle drie hebben niet het resultaat is van onze opvoeding - dat wij het als ouders ergens verkeerd hebben gedaan waardoor we zulke 'van het gemiddelde afwijkende' kinderen hebben. Wat kunnen wij als ouder beter doen? Ik vraag me dat wel eens af. Onze kinderen gaan niet naar een HB school maar wel een school met een HB profiel en waar HB-geschoold personeel voor de klas staat. Zij signaleren en spelen ook adequaat in op de behoeften van de HB kinderen. Veel overleg, korte lijntjes, ik ben echt heel blij hiermee. Laatst zei de IB'er nog tegen ons dat HB kinderen gewoon op een heel andere manier denken en doen en dat het echt niet aan ons ligt (en zeker niet aan het kind) maar aan de maatschappij waarin we leven. Maar het knaagt wel eens, waarom zijn onze kinderen zo anders? Zo ingewikkeld, zo moeilijk te peilen? Zo'n stuiterbal (oudste) of introvert (middelste). Where did we go wrong??? Mag niet zo denken, maar poeh... soms...
Op zo een moment als dit zou ik liever een audio bericht sturen omdat het volledige antwoord gewoon echt veel te lang is. Maar om het kort te houden absoluut. Tel daar nog de berichten bij die indirect naar de ouders wijzen omdat je het probleem zou kunnen oplossen. Doe dit en dat dan is het probleem voorbij. Dat soort titels. Maar ook school die over het algemeen er niks van snapt waardoor je je ook in een bepaalde hoek geduwd voelt. Gedrag wat soms beter is op school gevolgd door een bijna dagelijkse explosie thuis. Dat laatste is nu gelukkig voorbij sinds de huidige juf mijn roep serieus opgepakt heeft.
Heb meer dan een uur met juf in gesprek gezeten net. En dochter ondertussen spelend in de klas. Terwijl ze normaal nooit zomaar wat pakt. Ze wilde niet naar huis. Hahaha Maar hebben een goed gesprek gehad. Gaat in ieder geval inzetten op wat meer ‘verplichten’ van uitdagendere werkjes. Die legde juf nu klaar, maar alle kinderen gingen ermee aan de slag, behalve m’n dochter voor wie het eigenlijk bedoeld was. Zitten nu te denken aan een soort weektaakje, dat ze zelf kan kiezen wanneer ze de opdrachten doet, maar het wel af moet. Zo kan je juf wat meer structuur brengen in de werkjes. Juf geeft namelijk aan het heel lastig te vinden, het voelt voor juf alsof ze steeds maar kleine dingen doet. Verder gaat ze in gesprek met de ib’ers. Kijken of er contact met oudere kinderen kan plaatsvinden. Eventueel lezen of spelletje met oudere leerling, of meedraaien in groep 3. Ook gaan we kijken of we het niveau van dochter in kaart kunnen brengen. We dachten allebei dat m3 meetoetsen misschien wat lastig werd omdat dochter daar de uitleg van hoe die vraagstelling werkt gemist heeft. Maar er is vast wel wat mogelijk. Ik heb ook geen idee wat normaal is voor nu in groep 3. Heb ook de optie genoemd om groep 3 en 4 in een jaar te doen. Maar dat hangt ook beetje af van het huidige niveau. Een super fijn gesprek dus.
@Nummer4: Ik denk dat dat soort gedachten heel normaal en tot op zekere hoogte ook gezond zijn. Het houdt je scherp. De vraag is ook of een bepaalde eigengereidheid als volwassene nog erg of juist gewenst is en of het dus op de lange termijn ook een probleem is. Ik blijf het lastig vinden en ben er nog niet uit. Er is vast sprake van een combi van nature en nurture.
Wat fijn dat het gesprek goed ging. Misschien pakt ze het werk niet omdat het re makkelijk of niet uitdagend genoeg is. Juf zei ook hij pakt die werkjes niet. Later bleek hij in gr 1 al klaar te zijn met 1 als gr 2. Dan pak je de werkjes ook niet. Nu doorstromen heeft ook niet echt veel zin omdat de basis net klaar is. Als ze na de vakantie naar gr 3 gaat heeft ze in ieder geval de basis van de letters, het schrijven en het rekenen. In nood zou ze dan halverwege kunnen versnellen. Het belangrijkste is dat ze haar nu zien en kijken wat ze kunnen doen! Zo ga je in ieder geval goed het weekend in.
Wat fijn zo'n juf. En ook dat ze gewoon zelf ook aangeeft het lastig te vinden. Het kan ook lastig zijn, want het is gewoon zoeken naar wat werkt en regelmatig bijsturen. Hier moest het ook niet te vrijblijvend zijn en had de juf een stappenplan gegeven van 'hoe ga ik aan de slag, wat doe ik, wanneer moet ik om hulp vragen' enz. Voor veel mensen is dat vanzelfsprekend en daar gaan leraren vaak ook van uit, maar dat is het niet voor iedereen.
Onze dochters lijken ook hierin op elkaar Ze had vorig jaar 2 proeflessen turnen. En echt, het was echt wat voor haar. Zei de turnjuf ook. Maar nee, Dafne wilde niet op turnen, want dat ging allemaal veel te traag en ze wil de salto's enzo meteen kunnen.
Hier wil ze nu ook turnen. Dus had wat beginnende oefeningen opgezocht. Mammm dat kan ik alllll. (Niet dat ze het echt beheerst ofzo, maar dat denkt ze wel ) De gym is hier helaas kleutergym. Dus 3, 4 en 5 jaar. Denk niet dat ze met net 5 jaar in de groep van 6, 7 jaar. Maar als ze haar zwemdiploma heeft na de zomer ga ik gewoon eens overleggen. Dan zit ze al in groep 3 en is het misschien anders.
Nu volledig versnellen zie ik ook niet zitten idd. Maar als er gekozen wordt volgend jaar 3 en 4 in een jaar te doen, kan er nu wat makkelijker al groep 3 gepakt worden. Tenminste, zo voelt t. Maar deze superjuf gaf ook aan dat we niet te bang moeten zijn met doorontwikkelen en leren omdat ze het toch wel oppakken. Maar ze gaf ook wel aan dat ze het gevoel heeft te weinig kennis te hebben hoe ze dat dan moet aanpakken.
@Nummer4 ik heb vaak het gevoel dat het aan mijn opvoeding en “de maatschappij “ als geheel ligt. Met name het stukje “school is niet leuk, want ik leer er niks en het is saai en ik maak geen opdrachten waar ik het nut niet van zie” … dat noem ik altijd de “lage frustratie-tolerantie” bij mijn kinderen…. Daarvan denk ik weleens dat ik daar meer invloed op had kunnen hebben ja. Ik vond zelf school vroeger wel leuk, niet omdat ik er zoveel leerde, of omdat de sommen zo uitdagend waren, maar meer eigenlijk omdat het thuis zo vervelend was dat ik graag weg wou en omdat het fijn was dat daar andere kinderen waren met wie ik kon spelen… en ik heb me nooit afgevraagd of de geleerde dingen nou nuttig waren of niet, ik was blij met alle kennis die me aangereikt werd, met de wereld die daar voor me open ging. Ik vraag me vaak af of mijn kinderen ook zo “moeilijk” op school waren geweest als ze mijn jeugd hadden gehad. Dus in die zin denk ik vaak “ik heb ze verwend”. We hebben een huis vol spelletjes en materiaal wat vaak leuker is dan wat ze op school hebben… iedereen is altijd welkom en mag altijd komen spelen, geen moeilijke regels, we gaan langs alle musea in de vakanties…. het is niet gek ook dat ze school maar saai vinden.
Je beschrijft het echt mooi. Ik heb me vroeger suf verveeld op school maar ging altijd en mijn ouders hebben nooit een gesprek over uitdaging etc. Gehad. Ik werd thuis ook nooit lang niet zoveel uitgedaagd als dochter nu. Moest het maar met mijn barbies en de bieb boeken doen. Dochter heeft nu thuis al veel uitdagend spul en veel meer speelgoed dus snap het wel dat school saai is en dat het tijd uitzitten is.