Mooi om de ervaringen te lezen mbt hulp.. soms denk ik er ook over na maar voel nog een te grote drempel. Fijn wel om te lezen dat het werkt. Knuffel aan iedereen die het nodig heeft❤️
Dank voor het delen van jullie ervaringen @Patty86 @GroeneBomen @WannabeMammi . Klinkt alsof jullie echt veel hebben gehad aan psychologische ondersteuning. Niet alleen voor dit traject, maar ook voor latere kinderwensen of buiten de kinderwens om. Ik ga er volgende afspraak in het ziekenhuis ook naar vragen. Ik heb toen ik jong was wel eens bij de psycholoog gelopen en daar hele wisselende ervaringen mee gehad. Denk dat ik nu ik ouder ben wel veel beter kan aangeven waar ik wel en geen behoefte aan heb, en daarmee hopelijk ook sneller een match hebt. Fijn dat jullie dit zo delen!
Ja, ik heb hulp aangeboden gekregen bij het ziekenhuis. Eerst een maatschappelijk werker en toen een medisch psycholoog. Ik zou er zeker gebruik van maken, het is heel fijn om met iemand buiten je vertrouwde kring te kunnen relativeren en ook onderzoeken waarom je het even zwaar hebt. Deze trajecten zijn mentaal zo pittig. Het gaat om rouw, om afscheid nemen van hoe je het zou willen, om accepteren dat je lijf niet doet wat je wilt… dat kan zwaar zijn. En soms ook weer een tijdje niet, dan stop je de gesprekken gewoon weer. Hoop dat je er wat aan hebt!
Ik wil het hier toch even voor @Kletskous82 opnemen. Als je miskramen achter de rug hebt, wordt je wat voorzichtiger. En dat deelt ze met je omdat ze je juist het verdriet niet gunt. Dat zwarte gat van vreugde naar diepe rouw is zò zwaar en we hebben het al niet makkelijk allemaal. Ik begrijp zo ook wel wat ze zegt over overspannen raken op deze manier. In je berichten lees ik een gevoel van haast, een soort drammen om hormonen en ontevredenheid over een mislukte eerste poging. Dat lijkt me mega stressvol voor je, en dan ook nog die ellende met rietjes. Maar het raakt me eerlijk gezegd ook wel, omdat je er voor mijn gevoel aan voorbijgaat hoe verschrikkelijk moeilijk anderen het ermee hebben dat ze hormonen, iui of ivf juist als enige optie hebben. Of omdat anderen, zoals ik, in poging 9 zitten… Dan voelt zo’n reactie op een mislukte eerste poging haast niet reëel. Over het misgunnen: als je wist wat sommige mensen hier achter de kiezen hebben, zou je het woord ‘misgunnen’ nooit hebben gebruikt. Daar ben ik van overtuigd Geloof me, niemand misgunt een ander hier wat. Maar we mogen elkaar soms wel een reality check geven toch? Vind ik juist wel mooi aan ervaringen uitwisselen. ps we hopen allemaal op een dikke knaltest morgen! En gunnen het je
Wat goed om te lezen dat er best een aantal vrouwen uit dit groepje baat hebben gehad bij wat psychische ondersteuning. Deze langdurig onvervulde kinderwens in combinatie met een vruchtbaarheidstraject is gewoon zwaar met soms een piek, maar vooral vaak (diepe) dalen. We worden heen en weer geslingerd tussen emoties en eerlijk.... Terugkijkend op de 2,5 jaar dat wij bezig zijn voor een eerste kindje, herken ik vooral de dalen en het gevoel van onmacht... Iets zo ontzettend graag willen en er zelf praktisch geen invloed op kunnen hebben. We zijn soms best wel hard voor onszelf en het kan best een drempel zijn om deze manier van hulp te accepteren. We vinden vaak dat we er maar mee moeten dealen en er doorheen moeten, maar het is niet gek om soms te denken: jeetje wat krijg ik veel op mijn bord, wat extra steun zou niet verkeerd zijn. Ze bieden niet voor niks deze ondersteuning vanuit het ziekenhuis Goed idee om te informeren en eens een gesprek aan te gaan. Misschien helpt het je en bevalt het niet dan kun je ieder moment afhaken
Ik heb nooit een psycholoog aangeboden gekregen. Wel een maatschappelijk werkster toen ik in Nederland uitbehandeld was verklaard, maar inmiddels had ik privé al een psycholoog waar ik fijne gesprekken mee had dus ik ben niet naar die maatschappelijk werkster geweest. Nu ik op het einde van m'n derde behandeling loop word ik heel onrustig en slaat de angst meer toe. Daarom heb ik via de huisarts weer een verwijzing voor een psycholoog gevraagd en ik heb 1 februari de intake. Ik vind het heel logisch en ook goed dat we in onze situaties gesprekken hebben met hulpverleners want het kost sowieso allemaal heel veel energie en het brengt veel angsten en onzekerheden met zich mee. Daar moet over gepraat worden ♡
Herkenbaar voor iemand? Ik heb sinds het spuiten enorm last van m'n buik (maag,darmen). Kan de hele avond al rennen naar het toilet en ik ben ook echt heel moe. Het staat wel in de bijsluiter maar lees t eigk nooit.
Even een update: Vanmiddag telefonisch gesprek gehad met onze gyn. We mogen vrijdag een potje inleveren voor een tussentijdse ‘snelle blik’. Mocht die goed zijn, kunnen direct weer door met de IUI (ik verwacht morgen of overmorgen gewoon weer ongesteld te worden). Anders toch 3 maanden wachten… Fingers crossed!
Ik herken het niet! Ik heb eigenlijk tijdens het spuiten helemaal nergens last van. Ik heb alleen énorme hoofdpijn gehad toen ik overstimulatie had.
Oh super herkenbaar. Ik heb een mega opgeblazen buik en rommelige darmen van de Gonal-F. Al kan het natuurlijk ook een buikgriepje zijn…
Nee herken het niet, wat vervelend! Hopelijk neemt het af als je lichaam aan de hormonen went of is het toch een buikgriepje
Wat fijn! Duim voor jullie op een mooie verbetering. Mocht het niet verbeterd zijn dan sta je zelf misschien ook meer achter de wachttijd. In ieder geval fijn om meer duidelijkheid te krijgen
Oh ik hoop het zo voor jullie! Hoe lang is het nu geleden sinds de vorige keer dat jullie hebben ingeleverd en het door eerdere koorts zo slecht was? En krijg je vrijdag dan ook direct de uitslag?
Wat spannend! Duim voor je! Ik heb de Ovitrelle eruit getest. Gister nog een licht streepje en vanmorgen amper zichtbaar. Vandaag 9 dpo. Ik heb nog nooit zo vroeg positief getest. Ben dus nu alweer bang dat het niks wordt. Nu proberen om zaterdag pas te testen.