De meesten hier en ik zelf in elk geval, zeggen dat ze geen helm op doen als het niet verplicht is. Natuurlijk doen ze een helm op als het verplicht is. Dat spreekt voor mij voor zich. Of ze kiezen ervoor niet te fietsen, ook een optie uiteraard.
Hier fietsen waarbij het licht automatisch aangaat en de oudste puber waarschuwde mij laafst dat ik niet mijn telefoon mocht pakken op de fiets. Ik wilde even kijken hoe laat het was, moet er zelf nog aan wennen, maar goed, denk dus idd niet dat ze dat dan wel doen.
Ik kwam pas achter het bestaan van die fietsen toen we net een maand daarvoor een nieuwe fiets voor de oudste hadden gekocht... De jongste heeft nog een 26 inch, als ze overgaat op een 28 inch wil ik inderdaad zo'n fiets waarbij het licht vanzelf aangaat. Super fijn als je kind het echt niet doet! De jongste doet het, denk ik, ook echt niet. De oudste dus helaas wel (in het verleden in ieder geval). Maar de jongste doet weer andere dingen waarvan ik heel duidelijk heb gemaakt dat ik het echt niet wil ivm haar eigen veiligheid. Ze zijn nu eenmaal niet heilig.
Ja dat van die lampen is ideaal, anders zouden ze dat geheid een keer vergeten. Hoeveel jongeren je wel niet zonder licht ziet fietsen. Ja die telefoon blijft verder een lastig ding. Zie mijn middelste dat ook nog wel doen, maar dat is al soms zo'n hampel op de fiets, dus hoop het niet.
Ligt aan het soort humor van je kind Zal ook te klein zijn want dit zijn kinderhelmen maar hij heeft een vaag gevoel voor humor en vindt dit (momenteel, waarschijnlijk op de middelbare niet meer) gewoon grappig. Voor het skaten zou hij sowieso wel zoiets dragen.
Wat heftig om te horen Neemt niet weg dat het op een gewone fiets in een soortgelijke situatie ook zo af had kunnen lopen, maar ik snap heel goed wat jouw insteek is qua helmdragen op een elektrische fiets. Hier dus na gisteren net zo. Je wordt heel hard met je neus op de feiten gedrukt wanneer je het van dichtbij meemaakt.
Ik heb gister ook met de oudste om tafel gezeten omdat hij vanuit de auto alles heeft gezien. Hij snapt de noodzaak. Ik heb ook uitgelegd dat het misschien niet "stoer" is op de middelbare school, maar dat ik al lang blij ben als hij 13,5 van de 14km zijn helm dan op zijn hoofd heeft. Een ongeluk gebeurt niet altijd door toedoen van anderen, het kan ook zomaar uit het niets komen zoals gisteren, iemand die zomaar weggleed en naar terecht kwam.
Ik heb een semi-puber die zich niks aantrekt van wat anderen vinden gelukkig. Hopelijk blijft dat zo.
Ja helaas, weer zo'n feitje waardoor je met je neus er op gedrukt wordt Google maar eens wat middelbare leeftijd is, helaas helaas... Ik ben 42 overigens.
Nou ik had er echt geen geld voor over hoor, om zonder licht te fietsen (zulke boetes waren ook "eigen risico"). Dat andere me dan beter zagen was bijkomstigheid Pas als je zelf auto gaat rijden krijg je pas door hoe slecht je dan opvalt. Althans, wat ik merkte en hoor(de) van anderen.
Als we autorijden, dan leg ik mijn kinderen ook vaak de gevaarlijke situaties uit. Ik leg dus veel uit, vooral aan de hand van dingen die we op een bepaald moment meemaken en zien. En ik benoem ook dat de bestuurder een levenslang trauma eraan kan overhouden als hij iemand aanrijdt.
Ja, hier ook. Mijn dochter zag een keer een fietser in het donker de rotonde op schieten (doordat zij naar rechts keek door haar raampje); mijn man zag die totaal niet. Dus dankzij dochter die riep;’Pas op, een fietser!’ werd een aanrijding voorkomen. Dat maakte wel indruk. Ze snapt nu ook dat je nooit zomaar voorrang moet nemen als je het niet hebt (fietser fietste tegen het verkeer in) én dat zij puur die schim zag, ook zij had ‘m makkelijk over het hoofd kunnen zien omdat hij dus geen verlichting had. Wie weet verandert dat inzicht nog zodra ze echt full on puber is, maar voor nu werkt het goed
Hier ook, vaak wanneer ik binnensmonds half vloekend met mijn neus tegen de voorruit zit omdat ik weer eens heel hard heb moeten remmen voor iemand die de regels aan zijn laars lapt, automobilist, fietser, maakt niet uit. Misschien werkt het hier ook mee dat mijn partner (vrijwillig) hulpverlener is en ze weten hoe vaak hij moet uitrukken en ook altijd wel iets meekrijgen van wat er gebeurd is. Ze zijn wat bewuster van het feit dat er regelmatig ongelukken gebeuren. De oudste vraagt er vaak naar waar papa naar toe moet en dan praten we er over wat er kan gebeuren, hoe iets gebeurd is etc.
Concrete voorbeelden zeggen idd meer dan 'wat als'. Wij hebben een wijk-fb-groep waar ook met enige regelmaat zulke voorvallen geplaatst worden. Dan heb ik ook weer een aanleiding voor een gesprek. Mijn jongste van 9 ziet ook heel vaak hoe pubers met onderarmen op het stuur met beide handen hun telefoon vasthouden. Ik zeg dan ook dat ze nooit op tijd kunnen remmen op deze manier. Hij weet inmiddels ook dat je voorrang moet krijgen en niet standaard moet nemen ook al heb je voorrang. Oogcontact, anticiperen op andere weggebruikers. Voor zijn leeftijd doet hij het al best goed.
Ik ook, en mijn 10 jarige is daar vaak erg van onder de indruk en vraagt meestal nog door. Mijn puber denkt volgens mij: bla bla bla
Ik krijg het idee dat jij ervan overtuigd bent dat omdat jij dit zo doet je kinderen als pubers dit nog even belangrijk vinden. Geloof me, het gros van ons leert zn kinderen zulke zaken door uit te leggen, situaties als voorbeeld te nemen enz. En dat werkt voor bijna alle kinderen tot een jaar of 11/12 uitstekend. Wat je in de laatste regels uitlegt weet mijn 10 jarige ook, hij doet dat heel netjes. Maar dat wil niet zeggen dat hij als puber straks ook niet met zn onderarmen op zn stuur ligt. Als kleuter bijvoorbeeld was hij helemaal verbolgen en geschokt toen hij een bovenbouwer tegen zn moeder hoorde zeggen: dat maak ik zelf wel uit. Nouuuu, hij is bijna 10 en dat heeft deze brave jongen echt al eens tegen mij gezegd hoor. Dus wat hij nu als 10 jarige heel "erg en gevaarlijk" vindt kan hij als 14 jarige best oke vinden.