En toen kwam dochter met een sip hoofd en buikpijn uit school. Thuis was het snel over. Zucht.. om moedeloos te worden. Volgens de juf was er niks gebeurd vandaag.
Jup... ze had wel de onderwijs assistent vandaag maar ze had een simpel spelletje gedaan dus denk dat flink tegenviel.
Wel heel vervelend. Wat is het toch lastig. Hier vindt madame de nieuwe moeilijkere opdrachten ook nog steeds saai en makkelijk. Al schijnt ze wel wat meer weg te willen vluchten. Dus er zal toch wat uitdaging in zitten. Ik heb maar uitgelegd dat ze eerst moet laten zien dat ze dit ook al goed kan, zodat juf daarna nog moeilijkere dingen kan geven. Maar dat juf eerst zeker wilt weten dat ze dit al kan. Als het goed is wordt ze morgen door de ib’er meegenomen, geen idee wat ze precies gaan doen, maar er gebeurt in ieder geval nog wat.
Ja dat is fijn dat er in ieder geval iets gebeurd. Hier zeggen ze dat dochter de werkboekjes niet wil doen dus bieden ze ze niet meer aan. Ze moet het schijnbaar vrij zelfstandig doen maar vraag me inderdaad af of het qua niveau aansluit. Gelukkig doet het turnen haar goed qua uitdaging en ze leest echt stukken beter en sneller. Nog even en ze beheerst avi eind 3. Dus Thuis compenseren we aardig het ongelukkige van school. Alleen zal ze niet meer gaan praten op school zolang zij niet aansluiten en dat is wel wat zij graag willen zien.
Ik hoop ook echt dat ze het omgebogen krijgen, want ze is net niet op de helft van de basisschool nu en moet nog zo lang. Maar ik heb ook echt geen idee wat voor interventies ze kunnen gaan doen en wanneer we daar dan effect van mogen verwachten. En ik weet als ouder natuurlijk maar het topje van de ijsberg van wat er speelt, ik moet het doen met wat mijn dochter vertelt en wat de juf loslaat, maar dat is wel voldoende om me zorgen te maken.
Er is zoveel leuks te doen, en dan pakken ze nog steeds stomme werkboekjes. Die hebben het echt niet begrepen. Jammer. Fijn dat ze met turnen wel uitdaging heeft en dat het haar zichtbaar goed doet. Hopelijk durft ze ook gauw te oefenen met praten op school.
Ik denk dat ze bewust haar mond houdt... omdat ze zich niet op gemak/veilig voelt. Maar goed... niet aan mij om daar doorheen te komen. Moeten ze echt zelf in investeren op school. En klopt... zoveel meer dan werkboekjes maar ja.. lastig, moeilijk, druk, geen idee. Het is tijd uitzitten tot aan groep 3 denk ik.
Wat heftig!!! Ik weet dat er wel goeie interventies ingezet kunnen worden en dat je een klimaat dan nog wel positiever kan krijgen, zeker als ze er op tijd bij zijn maar ja.. zal niet vandaag of morgen veranderd zijn helaas.
Mn goed pratende dochter praatte vorig jaar op school zelfs niet, omdat ze zich niet veilig voelde. Dus kan heel goed dat ze niet durft/wil. Groep 3 gaat helaas weinig oplossen als ze al zo goed kan lezen. Maar wellicht wel beter meedenkende leerkrachten.
Je bent helaas zo afhankelijk van de juffen en meesters of ze het zien als een last, of dat ze er plezier in hebben om er juist mee aan de slag te gaan. We zijn pas halverwege het schooljaar ongeveer, dat is nog een lange zit
Inderdaad. De leerkracht kan heel veel verschil maken. Vorig schooljaar in groep 3 ging de beste juf weg en kwam er een andere juf. Nou, zakte giga af op de cito rekenen, van I naar IV en lezen viel ook tegen. Ze vond de juf stom en wilde vooral niks vragen enzo. Dit jaar weer een leuke juf, die laat zien dat ze gewoon mag vragen, dit benoemt. Was in begin schooljaar even lastig voor dochter. Was uit de plusklas wegens de slechte cito. Is door de plusklasjuf weer op niveau gekomen, wat hiaten weg gewerkt. Toen vond dochter het erg lastig om hulp te vragen. Gelukkig waren er toen net 10-minuten gesprekken, dat is bij ons met kind. Dus ik heb dochter beetje geholpen dit tegen de juf te zeggen. Laatst kwam ze uit school en zei: ik ben al bij les 10 van het werk van juf Anna (plusklas) J. nog niet, want die vraagt niet om hulp, en ik wel. Zo fijn, een fijne juf te hebben, waar dochter zich prettig voelt. Hier loopt het tot nu toe prima. Komende woensdag gesprek met plusklasjuf, met op verzoek van hun de juf erbij. Ik ben zeer benieuwd. Dochter vertelde dat ze met de leescito E5 haalde. (zit in groep 4) Toen hadden ze nog maar een paar minuten, dus ze zijn daarbij gestopt. Ze zegt dat ze rekenen ook goed heeft gedaan, maar dat dacht ze vorig jaar ook, met uitkomst IV, dus daar kan ik niet van op aan Aan de ene kant ben ik nog wel bang dat het toch niet goed gaat. En ze niet door mag met de plusklas. Wat natuurlijk prima is als het niveau er toch niet naar is hoor. Zolang ze maar tevreden is op school. En nu is dat wel zo.
Jup, vanochtend weer enorme weerstand op de fiets. Alles om tijd te rekken om niet op school te komen. Om vervolgens wel sociaal wenselijk het plein op te lopen. Dus de juf merkt weer niks en ik zit met een rot gevoel.
Zo verdrietig om te zien. En ook zo jammer. Ik zou alleen niet alle hoop op volgend jaar richten. Momenteel is mijn ervaring dat die echt goede leerkrachten die je kind helemaal zien niet echt voor het oprapen liggen. Mijn zoon had er zo een vorig jaar in groep 4. En in groep 0 een half jaar. Verder wel betrokken leerkrachten, maar die toch niet echt goed weten hoe ze er mee om moeten gaan.
Dit is zo herkenbaar. Thuis klagen dat school stom en saai is en dat hij niet wil. En als de juf er specifiek naar vraagt zegt hij tegen haar dat alles prima en leuk is.
Zo herkenbaar. Soms zie ik gewoon de omslag naar het masker opzetten, je ziet gewoon een neppe glimlach opzetten en dan de school in rennen. Gelukkig heeft ze wel een juf die het aanvoelt. Maar de meeste leerkrachten zouden er niet doorheen prikken. Maar het doet pijn je kind zo achter te laten. Zelf zou je nooit zo lang dagelijks met zoveel tegenzin naar je werk gaan. Je zou ander werk zoeken. Maar je moet je kind wel verplicht zo wegsturen, elke dag weer.