Wat naar dat het allemaal zo moeizaam gaat. Breekt je hart om je kind af te zetten op een plek waar hij/zij niet gezien wordt en ongelukkig is. En inderdaad; waar ligt de grens waarop je zegt: en nu blijf je thuis?! Doe je ook niet zomaar... Hier gaat het eigenlijk wel redelijk. Sinds dochter een dag per week in de middenbouw zit lijkt ze in een betere fase te zitten. Ook hebben we er voor gekozen om meer activiteiten na school te doen. Ik dacht altijd dat dochter te moe was na school voor zwemmen bijvoorbeeld en had daarom andere clubjes uitgesteld tot ze haar diploma’s had, maar nu lijkt het eigenlijk andersom te werken; ze krijgt er juist energie van en is wel heel moe aan het einde van de dag, maar meer voldaan dan wanneer we het niet doen. Nu dus een dubbele zwemles in de week en pianoles erbij. Ook schaakt ze online met een klasgenootje. Heel leuk. Vooral pianoles vindt ze heel leuk. Het lijkt ook wel alsof dat de ‘druk’ van school wat afhaalt nu ze zich hierop kan storten. Op school is ze inmiddels bezig met keersommen, getalsbegrip tot 9999, ze heeft het klokkijken (analoog) nu helemaal onder de knie en leest M3/E3 (al leest ze thuis nooit, ze heeft er een hekel aan...). Maakt wel dat ik me afvraag wat het haar gaat brengen als ze volgend jaar echt in groep 3 zit, maar goed, die gedachte stel ik maar even uit. Ik herken overigens heel erg wat je schrijft @Liekje81; hier gaat dochter dingen ook beter doen als het moeilijker wordt. Er is dan minder ruimte voor ambiguïteit ofzo. Ze moest laatst een begrijpend lezen oefening doen. De zin bij het plaatje was: “de deur staat op een kier” waar of niet waar. Op het plaatje een deur die voor ongeveer eenderde open stond. Staat ie dan op een kier?! Tsja... Volgens dochter niet, want “ik zou er doorheen kunnen dus hij staat open. Een kier vind ik meer 10cm ofzo...”. Maar ze snapt dan ook wel dat het verwachte antwoord eigenlijk “waar” moet zijn want “dit is het eerste begrijpend lezen boekje dus ik denk dat ze het nog niet zo moeilijk maken dus het zal wel waar zijn”. Levert een hele interne discussie op waarbij ze veel te lang doet over zo’n oefening met als gevolg dat ze gokt en dat het antwoord fout is. Ze struikelt met lezen ook nog over woorden als “dit en dat” maar leest “kinderdagverblijf” zonder moeite... De plusklas vindt ze ook “stom” want daar moet ze moeilijke dingen doen... Lastige combinatie; enerzijds uitdaging nodig hebben, anderzijds uitdaging uit de weg gaan en kiezen voor makkelijk. Waar ik zelf nu vooral mee worstel is dat ik me in alles teveel voel voor de juf. Juf is ontzettend meedenkend geweest en heeft heel erg veel mogelijk gemaakt, maar ik voel gewoon dat ze mij/ons eigenlijk teveel vindt omdat ze de laatste maanden zo vaak contact hebben opgenomen. Ik verdraag het, want het is nodig geweest voor N. maar vind het toch lastig om mee om te gaan. Ligt ook niet in mijn aard, veel ruimte innemen.
Begrijp ik het goed dat hij al lang en breed getest is? Moedeloos kan je daar van worden he, telkens ‘opnieuw’ beginnen... Heel vervelend!
Ik herken dit zoo... wij hebben 2 weken geleden gesprek gehad en heb de dingen die dochter nog 'moeilijk' zou vinden thuis met haar gedaan en dit lukt allemaal prima. Dus ja... ik zou niet weten wat dochter hierin moet oefenen behalve dat de juffen het wederom in de klas weer niet zien. En ik merk dat ik erg moe wordt van die welles/nietes discussie en dat ik het jammer vindt dat zij weinig uitdaging krijgt omdat ze het op school niet vraagt (ze vraagt überhaupt amper iets dus ja) Ieder gesprek voelt als een drempel en dat maakt het contact steeds moeizamer. En dan vragen ze wel om vertrouwen maar ja zolang hun een ander kind zien , kan ik niet veel vertrouwen hebben. (Ik hoop dat ik ze over een poosje met een iq test om de oren kan geven maar heb nog geen datum helaas) En ben wel blij dat het contact met zoons juf zoveel makkelijker loopt, die praat zoveel makkelijker en is zoveel toegankelijker en dan lig je al snel meer op 1 lijn.
En oh ja de buitenshuis uitdaging herken ik, hier zwemt en ze turnt sinds kort en dat doet haar zo goed! Omdat haar oude gym ook nog loopt, sport ze komende 2 maanden 3x per week maar ze flierefluit er doorheen! En dan ook nog 2 a 3x per week afspreken.
Is hier ook zo! Jouw dochter lijkt wel op de mijne geloof ik, haha. En voel jezelf niet teveel hoor. Ik snap je gevoel wel, mar he, als wij niet opkomen voor ons kind, doet niemand het.
haha oh ja, de speelafspraakjes had ik nog niet meegerekend... Dat zijn er ook wel 2-3 per week, nog los van de buurtkids die af en toe aan komen waaien. Maar het is zo fijn te zien dat het ze goed doet! Hoe gaat het nu bij jullie? Lastig hoor, die welles/nietes discussies. Is ze al geobserveerd in de klas door iemand die haar thuis misschien ook kan observeren en de verschillen kan beschrijven?
Haha ja, ik herken veel van wat je over jouw dochter beschrijft in de mijne. Klopt ook, moet mezelf ook niet te veel voelen en blijf uiteraard voor haar opkomen, maar het knaagt soms wel. Zie ik de juf heel amicaal doen met een paar ouders en ze verstijft nog net niet als ik aan kom lopen (oke, heel erg overdreven hoor en we babbelen regelmatig ook heel leuk, maar toch...)
Morgen gesprek met de juf. Op haar initiatief maar ik heb ook een lijstje met zaken die ik anders wil zien. En als het gesprek me niet bevalt gaan we toch ook eens naar een andere school kijken. Zoontje is bijna 8, groep 4. Vorig jaar getest, kwam qua iq op 115 ofzo met een extreme verbale uitschieter. Enorm leergierig, wil van alles weten hoe het werkt, gisteren nog met man het binaire stelsel uit zitten pluizen. Op school: extra werk mag niet meer, is hij niet aan toe volgens de juf. Hij had alleen prik en co, verder niets. Avi is E6 overigens. Zijn uitleg: alles is zo saai, ik word blij van moeilijk werk. Hij moppert dus regelmatig als hij aan het werk moet, vooral bij rekenen. Vorige week ook weer, toen moest hij voor straf alleen nog maar zijn rekenwerk afmaken die dag. Eerst in de eigen klas, na de pauze in de andere groep 4. Kwam hem toevallig ophalen anders weet ik niet hoe lang hij nog had moeten blijven zitten. Was volledig overstuur uiteraard. Hij voelde zich ook voor 2 klassen te schande gezet (en dit doen ze veel vaker hier op school). Werk mee naar huis gekregen, was in 10 minuten af. Hij krijgt ook niet de kans om een argument aan te dragen bij de juf, hij wil bijvoorbeeld echt niet meer met de whiteboardstift werken nu er weer een lievelingstrui verpest is, maar juf weigert te luisteren. Ander voorbeeld: 16 kruisjes verdienen om kwartiertje uit de klas te mogen voor wekelijkse uitleg prik en co. Ging eerste week prima. Tweede week 1 kruisje niet gehaald dus had het geen zin om verder nog wat te verdienen want 16 is het minimum en tegelijk ook het maximum. Derde week zegt juf: je kunt het prima zonder kruisjes. Kind blij, zegt ze op donderdag doodleuk: geen extra werk meer voor jou, ben je niet aan toe. Zijn cijfers voor de toetsen zitten allemaal tussen 9 en 10 overigens, ook voor rekenen. Citoscores hoop ik morgen te horen. Hij zegt zelf: ze begrijpt gewoon niet hoe mijn hersenen werken. Ben ook zo kwaad om hoe ze met hem solt, terwijl ze er prat op gaat dat ze van structuur en duidelijkheid houdt. Ja daarom is de klas al 8x van plek gewisseld ook natuurlijk... Valt het op dat ik boos ben?
Wat een gek*t om hem in zn basisbehoeften zo hard tegen te werken. Hoezo kruisjes verdienen om uitleg te krijgen. Tis niet dat ie er iets leuks mee verdient, maar iets noodzakelijks. Absurd. Ik snap je woede volledig
Het gaat, bij de ene juf gaat het beter dan bij de andere op het moment. Gelukkig wat studiedagen deze maand dus dat scheelt een hoop. Dochter is geobserveerd door kentalis, die hadden ook wel gezien dat ze niet alles laat zien wat ze kan en belangrijkste advies was vooral insteken op haar vertrouwen winnen zodat ze meer gaat praten. Maar ja.. dat is eigenlijk de basis van alles denk ik. Juffen blijven zeggen dat ze een blij en vrolijk meisje zien en ze merken niks van haar verdriet. Enigste grote verschil met thuis is dus dat ze op school nagenoeg niks zegt. Ze willen dus vooral graag zien dat dochter meer gaat praten en steken daarom niet veel extra in andere uitdagingen, alleen wat op rekengebied en dat is volgens mij het hoogtepunt van haar schoolweek.
Jeetje, hier word ik ook plaatsvervangend boos van. Wat een idioot systeem van straffen/belonen/vernederen... En dan ook nog heel grillig/onvoorspelbaar zijn in wat er uiteindelijk mag en kan. Ik snap heel goed dat je andere opties aan het verkennen bent. Zijn eigen uitspraak zegt alles. Arm kind. Zijn er andere scholen in de buurt die beter aan zouden sluiten bij zijn behoeftes?
Ingewikkelde patstelling als zij willen dat ze gaat praten, maar ze zich niet uitgedaagd en veilig voelt en dus niks laat zien... Klinkt bijna alsof de verrijking een beloning wordt voor praten. Lijkt me niet de bedoeling (zacht uitgedrukt). En natuurlijk op zich al sneu als je afhankelijk wordt van studiedagen om het enigszins behapbaar te maken... Heb je al filmpjes van thuis laten zien? Hier ging er een wereld voor juf open toen ze (extreem brave en aangepaste) N. een keer een woede-uitbarsting zag hebben op het schoolplein. Ik dacht nog: “dit is nog niks...” maar het hielp wel in hoe serieus juf ons vanaf dat moment nam.
Nou, die boosheid snap ik wel! En ben benieuwd wat ze morgen te melden heeft. Kan nooit bevredigend zijn denk ik.
Ik snap je frustratie! Wat een straffen! Heftig. Dat dat nog bij het huidige onderwijs past om verdrietig van te worden! Hopelijk kun je morgen iets bereiken.
Het lastige is wel dat dochters spraak haar zwakke plek is dus indirect moet haar spraak wel meer in balans gaan komen met de rest. (We wachten op onderzoek bij kentalis) maar denk niet dat je het zo moet afdwingen en qua werk moet aansluiten bij wat ze wil leren evt. Non verbaal. De ene juf oppert alleen nog maar om een kindercoach in te schakelen... dus daar kunnen we gewoon niks mee want die gaat het wondermiddel ook niet hebben. Dat gebeurt pas op zijn fijne plek zit en gezien wordt zoals ze is. Bij zoon ook gezien. En oh ja die juf zei ook dat dochter het vast voor de aandacht doet (haar verdriet en niet naar school willen) en dat wij er niet zoveel in mee moeten gaan.
Dit had ik ook. Paar keer kritische vragen gesteld. Toen kwam ik een keer voor wat anders binnen, ze verstijfde gelijk. Om daarna heel opgelucht te kijken toen ik over wat anders begon Het welles nietes verhaal is ook herkenbaar. Mooie praatjes dat we op een lijn moeten zitten en samen moeten werken, maar als ik wat aan geef dan wordt dat gelijk ontkracht. Eind deze week hebben wij een gesprek staan met een mogelijk nieuwe school. Ben erg benieuwd
Jemig ik zou ook niet bepaald blij zijn. Dat van de kruisjes is heel herkenbaar. Zoon had het ook. Ik ga het toch niet emmer halen dus waarom nog moeite doen. Je kon het toch niet terug verdienen. Telkens wisselen is ook herkenbaar alleen duwde ze onze zoon alle kanten op. Ik ben heel erg benieuwd hoe ze hem dan wel gaan uitdagen. Uitleggen dat het kruisjes systeem niet werkt als het niet eens haalbaar is. Iedereen kan zich vergissen en als je dat om 8.31 al doet is de rest van de dag verkeken. In plaats van wat ze niet doen wat is het plan, wat gaan ze concreet de komende weken doen en over 6 weken nog een gesprek. Denken ze dat ze hem kunnen helpen en ondersteunen? Zo ja hoe zo nee dan weet je genoeg. Is het gesprek ook met de ib'er?
Gisteren barsten weer de bol. Elke keer op zondagavond wanneer hij in bed ligt. Hij maakte geluid wat iemand niet fijn vond en heeft zijn spullen afgepakt en hem een stomp gegeven. Hij moest de klas uit omdat hij zo gigantisch boos was. Hij snapt er helemaal niks van, hij was toch een vriend zegt hij brullend. Waarom thuis anders dan op school. Hij was echt overstuur. Blijkbaar komt hij dan toch echt niet op mijn feestje zegt hij. School is stom, saai en de verschrikking op aarde. Maar goed dat we deze week gesprek hebben.
We weten alleen wat hij zegt. Hij vertelde dat hij een gesprek had met een andere juf. We wachten verder het gesprek af. Zoon zal vast irritant hebben gedaan maar geen enkele reden om dat dan als reactie te geven. We weten dat niet iedereen even prettig van school is gegaan maar losse handjes en voeten gaat me te ver. Verder wel echt een fijn weekend gehad. Hij wou het niet eerder vertellen om het weekend niet te verpesten. eigenwijs kind wat teveel denkt en soms wat te weinig. ( eerst doen en dan bedenken dat het niet handig is). Er overkomen hem ook veel dingen, ook omdat hij teveel ziet en hoort. Gaat zich er mee bemoeien. Zucht.