Lieve Marie, ik snap zó goed hoe je je voelt! Het klinkt verwend, maar toen de 1e tp mislukte voelde ik ook meteen een soort paniek opkomen. De meiden waren allebei in 1x raak en ik was van de zomer zelfs spontaan zwanger, waarom lukte het nu dan niet meteen en wat nou als het helemaal niet meer zou lukken? De arts lachte me nog net niet uit. Dat het in 1x lukt is echt heel zeldzaam, maar je hoopt er zó op! Niet denken dat er iets mis met je is of dat het niet zal lukken, want het gaat ècht lukken! Nu mag je even ontzettend verdrietig zijn, maar houd vertrouwen in de cryo's en jouw eigen lichaam! Het lijkt me heel moeilijk om voor de kinderen van een andere vrouw te moeten zorgen, terwijl je zelf zo ontzettend graag een eigen kindje samen met je man wil. Het ligt natuurlijk wel aan de band met de kinderen. Is die wel goed? Ik heb er veel respect voor, maar het zal het nu niet makkelijker maken. Dikke knuffel!
@Chitje, wat raar dat de laatste tp pijnlijk waren en de arts er niet op in ging. Ik had de laatste keer geen goed gevulde blaas, want ik was door de spanning vergeten wat te drinken die ochtend. Ook die tp was pijnloos, ze kon het gelukkig gewoon goed zien, dus dat zal ook geen reden zijn lijkt mij. Jouw eigen idee over de verklevingen klinken mij dan nog het meest logisch.
Ik ga morgen gewoon een ouderwetse massage laten doen, ik zal de masseur aangeven dat ik bloedsomloop wil stimuleren. Ik hoop dat dat ook helpt aangezien het echt ontspannend is en de boel weer even laat stromen haha. We gaan het zien eind feb ;p @marie92 als de accupunctuur juist spanning opwekt zou ik er lekker mee stoppen hoor!
I ik denk ook aan een massage, maar dan een Fertiliteitsmassage. Iemand hier bekend mee? Acupunctuur 2 x geprobeerd, maar werd er eerder onrustig van. En ze gaf aan geen blokkades te voelen. En iemand enig idee, hoe ik meldingen kan krijgen?
Heel lief je berichtje. Het gaat nu al wel weer iets beter! Inderdaad proberen vertrouwen te houden. Heel pittig is dat ja! Het zijn op zich lieve jongens, maar de jongste van 13 is ontzettend aan het puberen. Daar hebben we een hoop mee te stellen. Tegen mij zijn ze gelukkig wel oké en hebben mij eigenlijk direct geaccepteerd. Ik hoop dat je vandaag een mooie echo hebt! Ben heel benieuwd.
Lekker! Dat zal zeker ontspannend werken. Ja… ik zit er ook over na te denken om er mee te stoppen. Heb ook niks gehoord over blokkades of iets. Ik had vorige week na de behandeling op m’n knie een enorme bult en later een blauwe plek van zo’n naald. Kan toch ook niet helemaal de bedoeling zijn lijkt me haha
Ja had ik zeker en altijd eerder gehoord in trajecten dat het bij mij allemaal zo fijn en goed te zien is en makkelijk gaat. Die ervaring had ik dus ook vanuit het verleden. Geen idee waarom het nu al 2x wel pijn doet. Dacht eerst nog 1x kan gebeuren, maar 2x op rij bij verschillende artsen is toch bijzonder
De echo was goed! Kindje in wording is goed gegroeid, loopt nog steeds iets voor dus dat was een geruststelling. Hartje klopte goed en het dooierzakje was goed te zien. De navelstreng zat er ook al. Heel positief dus. De oorzaak van de bloeding is ook gevonden. Er zit bij de uitgang van mijn baarmoedermond namelijk een hematoom, een soort bloedprop. Er is een kans dat ik nog meer bloed zal verliezen, zolang dit bruin en roze is hoef ik me er niet druk om te maken. Het kan ook vanzelf oplossen, net als een blauwe plek. Dat is even afwachten. De arts maakte zich er niet druk om en ik ga proberen dat ook niet te doen... Ik hoef niet meer terug naar de ivf-poli, maar mag over naar de verloskundige. Die zit overigens in hetzelfde zh, ik heb namelijk een medische indicatie. De gynaecoloog wil ook dat ik vanaf 12 weken ascal ga gebruiken (ivm pre-eclampsie), maar dan wil ik er wel zeker van zijn dat het hematoom weg is. Ben benieuwd wanneer ik bij de vk mag komen, meestal rond 10 a 11 weken. Ik hoop met 10 weken, 3 weken wachten duurt met veeeel te lang haha!
Ah zo goed nieuws! Zo fijn, wat een opluchting voor je. Goed dat de oorzaak ook gevonden is omtrent de bloeding. Kan me voorstellen dat je het erg lang vindt duren.
Vandaag de punctie gehad. 9 eitjes. het viel gelukkig allemaal erg mee. Als het allemaal goed gaat heb ik vrijdag de terugplaatsing. Vandaag de hele dag gewoon lekker rustig aan gedaan. We merken dat het ons erg veel doet en we er uiteraard vol goede hoop in staan maar dat doordat ik zoveel verschillende dingen lees ook wel wat huiverig ben. Het gevoel wat als speelt veel in mijn hoofd. Het is waarschijnlijk naïef, maar is het normaal om je toch al gewoon helemaal voor te stellen hoe het zal zijn als het wel allemaal in een keer lukt? Delen jullie met vrienden,familie of misschien zelfs collega’s dat jullie in dit traject zitten?
Hier net terug uit het ziekenhuis. Eén van de kleinere follikels is mee gaan groeien, waardoor er nu drie ‘in de race’ zijn. Mogelijk dat de vierde ook nog verder gaat groeien, dat zou helemaal mooi zijn. Over een paar dagen opnieuw een echo en dan kan hopelijk de punctie gepland worden. Gezien mn leeftijd is de arts van mening dat dit goed nieuws is.
Ook als je via de natuurlijke weg zwanger probeert te worden ben je daar al over aan het dagdromen, dus het is helemaal niet naïef of vreemd #aDina88 Juist heel logisch. Ik denk dat we onszelf proberen te beschermen met het niet erover na willen of durven denken, maar het zit nou eenmaal in je hoofd en hart. Wij hebben het met onze naaste familie dichtbijstaande vrienden gedeeld. Dat was fijn. Heb ik veel steun aan en nog steeds. Kan me ook voorstellen dat wanneer het een aantal keer niet lukt, het erg confronterend wordt. Toch zou ik het niet anders willen, kan goed mijn hart luchten en ze zijn er goed in mij wat gerust te stellen als ik zelf tegen de muren op klim haha! @Nylla 3 en misschien wel 4 is positief! Het liefst wil je er meer, maar je hebt er maar 1 nodig! Ik duim voor jou dat het gouden ei er meteen tussen zit!
Klopt, meer is positief, maar ik ben ook realistisch. Met mijn bijna 42jr was ik bang dat ik niet eens meer op de hormonen ging reageren, dus ik ben hier al heel blij mee en ja, ik heb maar één goed eitje nodig
9 eitjes klinkt mij als een super ‘score’ in de oren! Nu duimen voor ook 9 bevruchtingen en een goede terugplaatsing! Hier hebben we besloten het met niemand te delen, omdat we het allebei behoorlijk privé vinden. Heb één keer met een vriendin besproken dat we ivf overwogen, maar dat voelde zo ongemakkelijk dat, toen we er echt mee gestart zijn, ik haar hier niet van op de hoogte heb gebracht. Tegelijkertijd voelt het soms best eenzaam dat ik het verder met niemand kan delen. Dan is het fijn dat ik op dit forum kan delen. En met mijn man natuurlijk. Dus ik kan me wel goed voorstellen dat andere mensen die in een traject zitten dit wel met anderen delen, je kan steun bij anderen vinden..
Net gebeld mer het ziekenhuis. Ik moet eerst goed uitzieken en herstellen van de infectie voor ik verder mag. Heb pas een afspraak op 6 maart, duurt nog zoooo lang. De arts zei ook dat we misschien serieus na moesten gaan denken over eiceldonatie… omdat ik nu maar 1 eitje had en de volgende keer misschien wel niks heb. Zat ook aan het maximum van de hormonen (225). Ze gaat ook met collega’s overleggen hoe ze het nu met mij gaan aanpakken. Ik ben zo bang dat het mij nooit gaat lukken, maar wil ook nog niet opgeven.
Jeetje meid, wat heftig! Pittig nieuws. Neem goed de tijd voor jezelf om te herstellen en na te denken. Sterkte!