Ik had gisteren een echo om de groei te bekijken. Hij is eigenlijk helemaal gemiddeld met een gewicht van 924 gram. Maar ze zei dat de beentjes 1 week achterlopen Dat was volgens haar helemaal niet erg, maar zo voelt het voor mij niet. Wij hebben geen korte of kleine mensen in onze families.
Ohja! En onze meneer wijdbeens liet weer even zien wat die in huis heeft De verloskundige zei: iedereen in de kamer weet het geslacht? Hier kan ik namelijk niet omheen. Echt erg eigenlijk. Ik heb van de laatste 4x dat ik een echo heb gehad een geslacht foto meegekregen
Dat klinkt helemaal perfect! Een week is niks. Daar wordt je ook niet kort of klein van hoor. Je kind groeit op zijn eigen tempo. Dus volgende week kunnen de beentjes weer een paar dagen voor liggen op de rest. Het is geen lineaire lijn. Mijn kinderen lopen altijd 3-6 weken voor op de metingen. Benen meestal 2 a 3 weken voor, buik en hoofd 5-6 weken voor. En toch zijn mijn kinderen keurig in verhouding. 2 zijn gewoon gemiddeld (de +1 lijn van het CB) en 1 is iets langer (+2 lijn). Maar alles tussen de +1 en -1 lijn is gemiddeld.
Magnesiun spray! Hoef je geen pillen te slikken en werkt ook nog veel beter dan in pil vorm. (via de huid, en specifiek de onderbenen en voeten wordt magnesium beter opgenomen). Er zijn ook vlokken voor een voetenbadje bv.
Hier is het hel op aarde. 4 maand geleden pa verloren en gister besloot mam dat t leven genoeg was. Mislukt gelukkig. Had ook geen kans van slagen. Maar ik ben zo verdrietig en boos dat ze dit ons ook wou aandoen want 'wij waren nu volwassenen dus wij redden ons wel' . Ze moest ook wel een keer diep gaan. Ze slikt medicatie om alles maar te onderdrukken ipv met haar gevoel te zitten. Ze weigerde te accepteren dat ze zich zo mag voelen. Vertikt het haar hele leven om hulp te zoeken. Nu moet ze. Het is in gang gezet. De beerput moet open. (Wij hebben het als kinderen niet makkelijk gehad. Ze stond bekend om de stemmingswisselingen en vertikte het om hulp ervoor te krijgen. Daardoor had ze erg vaak weinig ruimte voor ons verdriet of zorgen 'ze had genoeg aan zichzelf' en kon rustig weglopen terwijl je helemaal in tranen achterbleef. Pa was onze moeder: met hem kon je over alles hebben, wij waren zijn wereld en hij was onze wereld. wij kregen wel haar sores te horen overigens. Helaas dus nu ook na de dood van pa, is er niet veel ruimte voor onze rouw: haar verdriet is groter....hoe vaak wij als kinderen al niet gezegd hebben: wij hebben ook verdriet, wij missen pa ook tot op ons bot, jij bent niet de enige die rouwt. en we missen gewoon een moeder die er ook emotioneel is voor ons. Dus dat speelt nu ook mee in de boosheid. Pa was onze baken, steun en je mocht jezelf zijn bij hem Ik ben in staat naar de andere kant van het land te verhuizen. Zo teleurgesteld ben ik. Zo boos. En ik weet nu al dat ze nooit zal erkennen wat haar actie bij ons teweeg heeft gebracht. Daar is nooit ruimte voor. Maar wij mogen alles opvangen. Al ons hele leven. En dan nog gaan wij verwijten krijgen dat we te weinig doen.
Jeetje heel erg heftig! Dan is ze flink diep gegaan om zo’n overweging te maken. Hopelijk krijgt ze nu wél de juiste hulp en accepteert ze deze. De meeste mensen die zichzelf van het leven beroven denken niet aan anderen, het eigen leed is op dat moment veel groter. Zonder dat ze beseffen wat dit met andere (naaste) doet. Triest
@GroeneBomen Wauw ik schrik van je bericht, wat heftig dat jullie dit als kinderen er bovenop ook nog mee moeten maken. Je boosheid is denk ik wel begrijpelijk. Dikke knuffel en veel succes met ook dit nog verweken.. ❤️
@Newbie123 Niet herkenbaar, maar shit zeg.. Ik weet wel dat ik bij mijn vorige zwangerschap met 28 weken ineens een paar dagen zo goed als niet kon lopen zonder ondersteuning. Na een paar dagen lukte het wel weer en dat ging gewoon weer goed tot het einde zwangerschap. Niet hetzelfde uiteraard, maar meer om aan te geven dat ongemakken en pijn ook weer kunnen verdwijnen (gelukkig).❤️
Thanks dames. Mam is weer meer mam ondertussen. We hebben op dit moment geen directe zorgen. Ze accepteert en snap dat haar medicatie nu in ons beheer is. Zowel ik als mijn zus hebben onze emoties geuit vandaag. Daar had ze ook ruimte voor. Mam huilde met mij mee, je zag en voelde haar spijt en knuffelde mij en zei: jij hebt mij als moeder nodig. Dat de huisarts duidelijk benoemde dat zij een voorbeeld was voor ons, kwam nu ook binnen en ook dat gaf ze aan. Ze gaf ons ruimte. Ze luisterde. En ze besefte nu weer dat traject wordt opgestart. Is ze oke mee. Zus heeft al haar boosheid eruit gegooid. Mam bleef luisteren ipv te verdedigen of weg lopen. Dat was bijzonder. Ze viel niet terug in de 'ja maar ik'rol. Was goed. Ik heb vandaag een loodzware dag gehad. Maar t gesprek heeft meer rust gegeven. Ik ervaar ook veel minder stress om naar haar huis te gaan. Belangrijkst: ze snapt dat haar acties gevolgen hebben, ook mbt tot onze grenzen en dat ze niemand verantwoordelijk kan houden; alleen zichzelf Ze wil dit nooit meer. Ze wil duidelijk hulp. Iets waar haar hele leven niet voor open stond Maar dit heeft tijd nodig. Ik accepteer dat t oke iis dat ik niet oke ben even.
@GroeneBomen jullie maken echt een heftige tijd door, ik hoop dat de hulp voor je moeder snel komt en ook echt wat gaat doen. Sterkte!
Veel sterkte @GroeneBomen , wat een ontzettend heftige tijd voor jullie. Fijn dat jullie vandaag wel een goed gesprek hebben gehad met je moeder.
@GroeneBomen jeetje meis, wat een emoties en vreselijke gebeurtenis zo na alle reeds bestaande verdriet om je pa. Je geeft aan dat ze ondanks jaren geen ruimte te hebben voor jullie nu wel een shift lijkt te maken, ik hoop zo voor jullie dat het haar lukt ♡ ze heeft duidelijk hulp nodig, maar het is goed dat jij en je zus jullie grenzen bewaken. Er liggen nog zoveel wonden open ter genezing... hopelijk krijgt dat verdriet bij iedereen kans op een plekje. Veel sterkte!
@GroeneBomen Jezus zeg, wat heftig allemaal! Goed dat de behandeling is gestart met medicatie beheer. Maar jemig heb er geen woorden voor. Heel veel sterkte wat een rollercoaster allemaal
Ah kijk, als je het zo uitlegt is het alweer heel anders. Dan ben ik benieuwd naar de volgende echo Daarom kom ik toch wel graag hier even koekeloeren. Krijg je soms heel andere perspectieven van.