Oh ja die hier ook gehad in 1e trimester. Vervelend voor je zeg! Gelukkig kon ik het met even wandelen goed opvangen, misschien werkt dat ook voor jou? Hier Nu geen last meer van, wel een slapend been.. ook zeer vervelend
@GroeneBomen wat heftig! Ik hoop dat ze nu alsnog haar switch kan maken voor blijvende aard en er meer voor jullie kan zijn. Veel sterkte!
Dat ga ik ook zeker proberen. Een beetje beweging kan natuurlijk sowieso niet kwaad. Een slapend been lijkt me trouwens ook erg irritant. Heeft dat niet te maken met de bloedtoevoer? Die benen van ons moeten lekker normaal doen Vreselijk!
Ik hoop dat het voorbij gaat! Gisteren weer huilend van de pijn in de zetel na een werkdag. Phieuw ik hou dit zo geen weken vol. de gynaecoloog maakte me ook niet veel wijzer op een oorzaak. Mogelijks slechte houding, of spieren die op die plaats minder ontwikkeld zijn. Maar aangezien de harde buiken rond dezelfde periode zijn ontstaan kan het even goed mijn lichaam zijn die aangeeft dat het genoeg is. (Zucht, nu al…) gisteren avond en vannacht ook weer hard buiken gehad. Gelukkig vandaag een thuiswerkdagje. Vanuit de zetel dan maar…
Luister asjeblieft goed naar je lijf. Ik weet hoe ik ben en wil nog wel eens over mijn grenzen heen gaan, vooral voor mijn werk. Maar er zit een kleintje in je buik die volledig afhankelijk is van jou, en ga je over jouw grenzen dan ook over die van hem! Is het een idee om aan te geven dat je even tijdelijk halve dagen wilt werken of bijv. tot 15:00 om te kijken hoe dat gaat? Zo door blijven lopen lijkt me geen doen, zeker niet met harde buiken! Dikke knuffel, want het is niet leuk je grenzen te (moeten) erkennen en dat dit veeeeeel makkelijker gezegd is dan gedaan.
Inderdaad, ik blijf helaas ook altijd maar doorgaan tot ik breek. Ik voel me altijd zo falen en schuldig tov collega’s en mijn werk. Ik ben zelf ook al op zoek geweest naar mogelijkheden om eventueel 50% te werken en zo met halve dagen te kunnen werken, maar in België is er gewoon geen systeem dat dit toelaat. Het is ofwel 100% op ziektewet ofwel 100% werken. Ik had wel al gevraagd aan de gynaecoloog wat ik moet doen als ik merk dat het niet meer gaat. Dus de noodstop weet ik al zijn, maar is echt niet fijn om nu al te moeten doen! Er is nog geen vervanging voor mij op mijn werk en die persoon moet dus ook nog opgeleid worden. Ik dacht nu even kiné een kans te geven, maar als ik volgende week nog zo’n last heb, bij de huisarts een ziekteattest voor een weekje ofzo te vragen. Zodat als het terug beter met me gaat ik opnieuw kan opstarten.
@Newbie123 is het jouw verantwoordelijkheid dat jouw werkzaamheden worden overgenomen of die van jouw manager / baas? Uiteindelijk ben jij wel verantwoordelijk voor jouw lichaam en dat van je kindje in je buik. Dus pas goed op jezelf, zeker omdat je schrijft harde buiken te hebben.
@Newbie123 Als jij nu ineens zou bevallen (hopelijk niet natuurlijk), is er ook geen vervanging en ga jij ook niet alsnog werken. Het is heel goed dat je die verantwoordelijkheid voelt en dat maakt je een goede werknemer, maar als het niet meer gaat, gaat het niet. Ga eens in overleg met je werkgever om te vragen wat de aanpassingen zijn. Dat je niet 100% wil ziekmelden, maar dat dit ook niet kan. Er zijn vast mogelijkheden waarin je ze tegemoet kunt komen zonder maar constant over je eigen grenzen te gaan. Denk aan jezelf, iemand anders doet dat niet voor je!
Ik hoop wel dat ze over een week niet zegt: ooo t gaat weer wat beter, ik hoef geen hulp. Dan ben ik in staat te verhuizen, alle contact te verbreken als we twijfelen over haar gesteldheid dan kan ik de arts bellen en komt er een crisisteam om haar te beoordelen. Ik ben zo boos. Ben haar manipulatie spuugzat (en ik niet alleen...). Psychiater mag haar hebben, die moet erbij komen. Moeder is nu op vakantie. Was ook advies ambu, huisarts etc. Gewoon door laten gaan, ze is geen gevaar nu voor zichzelf. Zij wou zelf ook uiteraard. Heeft de arts ook ruimte om alles in gang te zetten en wij zijn even ontlast. Haar zus is bij mam.
Nee op zich niet, maar je wil uiteindelijk ook gewoon een goede medewerker zijn en niet voor niets thuis blijven.
Bij mij ging het gesprek op m’n werk helaas niet zoals ik hoopte. Had op iets meer empathie gehoopt, dat was er 0.0. Het was op grote lijnen vooral mijn probleem.
Ik ga mijn werkgever inderdaad wat voorbereiden dat het me niet goed afgaat. Want uiteindelijk was er 3 weken geleden voor mijn vakantie niets aan de hand, dus voor hen zal het ook een hele verrassing zijn. het lijkt echt van de ene op de andere dag te zijn gekomen. Ik hoop dat ze iets kunnen betekenen zodat ik niet volledig thuis moet zitten. In ieder geval als dit volgende werkweek nog zo is meld ik me al even ziek voor een weekje in de hoop dat de opgestarte kiné misschien wel snel effect heeft en ik nadien terug aan de slag kan.