@Doortje25 @Sappie91 is ook zo. Het is een onzekere tijd en het enige wat we kunnen doen is afwachten. Sommige momenten voel ik me wel optimistisch maar dan komt er steeds weer zo'n klein stemmetje die zegt nee tis niet goed. Ik heb namelijk heel vaak pech en ongeluk.. Maarja ik moet het loslaten.
Wat doortje en sappie91 zeggen klopt. 1 mm verschil in het meten kan met deze termijn zo een dag schelen. Dat het hartje klopt is echt een goed teken! Hier ook moe en hongerig. Mijn borsten beginnen nu wel pijnlijk te worden af en toe, en mijn buik zet zo uit dat mijn broeken niet lekker meer zitten maandag heb ik eindelijk de echo, begin langzaamaan wel zenuwachtig te worden. Ga mijn hele weekend maar vol plannen voor afleiding
Dat stemmetje is ook heel herkenbaar. Loslaten is niet makkelijk, maar probeer je niet teveel door het stemmetje te laten leiden. Probeer gewoon van het hier en nu te genieten♡
Ja, ik moet me gewoon niet zo aanstellen hahah. Hahah ja zou maar alles goed vol plannen anders word je gek. Ik was nu ook 2 dagen vrij en t weekend weer . Nog een paar daagjes doorzetten en dan heb je hopelijk een supermooie echo!
Aanstellen is het niet haha, onder invloed van de hormonen worden we gewoon een beetje onzeker. Komt echt wel goed!
Hier ook een week dik in de stress gezeten omdat het een dag of 5-6 te klein was met 6.4 weken. Moest een week later terugkomen. Een week later was het verdubbeld in groei en nog steeds een dag of 4 kleiner dan het termijn. Maar de echoscopiste gaf direct aan dat het gewoon nog te klein is om te meten en zij daarom eigenlijk niet naar de grootte kijken. 1 mm kan al een aantal dagen verschil geven en een meetfout is op dit termijn echt heel snel gemaakt. Wat inderdaad het belangrijkst is, is dat het hartje klopt. Op naar een mooie echo voor jou!
Ja ik heb nu pas de 21ste weer een echo. Ik blijf ook tellen zoals ik eerst deed. Ik moet zeggen nu ik even heb kunnen reflecteren dat ze ook niet heel goed kon meten aangezien ik steeds moest lachen als ze eindelijk het vruchtje had gevonden dus dan was het weer kwijt. Ik hou de moed er in.
Haha, zoiets had ik de 1e echo ook. De arts wilde het hartje laten zien, maar ik schoot meteen omhoog om het goed te kunnen zien. Was 'ie weer weg! Fijn dat je er nu wat rustiger onder bent!
Ik heb mezelf voorgenomen echt tot de 27e te wachten, maar het liefst plan ik elke week een pretecho in Ook wel weer huiverig voor omdat het bij de laatste 'pret'echo er niet meer was. Dus ik wacht gewoon tot de 27e pfff
Ohhhh dames is het al maandag? Ik kan echt niet wachten. Vandaag was qua energie wel de slechtste dag tot nu toe. Had goed geslapen maar stond alsnog moe op. Hoopte dat ik van sporten (ik doe aan krachttraining) weer wat energie zou krijgen maar bleef moe. Goed geluncht: nog steeds moe. Smiddags twee uur geslapen en nu... nog steeds moe. Ik denk dat ik vandaag maar als verloren beschouw haha
Hoe laat mag je maandag? Ik om 13 uur. Vermoeidheid is lastig. Ik wil er niet te vroeg in omdat ik sowieso slecht slaap en te vroeg wakker ben, maar zou graag tegelijk met de kinderen naar bed gaan
Gezellig, kunnen we samen in spanning zitten Aan de ene kant wel, aan de andere kant ben ik doodsbang dat we weer te horen krijgen dat het hartje niet klopt. Mijn man gaat sochtends gewoon werken, zodat hij niet bij mijn gestress en hormonen in de buurt hoeft te zijn Maar hey, het is al vrijdagavond. Bijna maandag
Wat knap dat je nog gaat! Ik ben echt nog maar 1x per week naar de sportschool geweest vanwege de vermoeidheid. Kan jij ook veel minder zwaar heffen?