Dat ze het niet tegen juf durft te zeggen is wat heel anders dan het niet kunnen. Ze praat niet tegen juf en zal dat ook niet gaan doen tenzij ze er vertrouwen in krijgt. Ik zou in gesprek gaan met je dochter. ‘Ik snap dat je het spannend vindt om juf te laten zien wat je kunt. Maar door juf het te laten zien, weet juf wat je al kunt en hoef je dat minder vaak te doen.’ Wellicht valt daar nog wat te halen. Want deze leerkrachten ga je het niet mee redden helaas.
Je hebt precies beschreven wat ik vanavond met dochter heb besproken. Ze geeft aan dat ze bang is dat hun boos worden op haar... want ze zijn 1x eerder boos op haar geweest. Wanneer wist ze niet te vertellen.
Och moppie toch. Zo pijnlijk om te zien als ze het zichzelf zo moeilijk maken. Wel fijn dat je iets hebt om thuis aan te werken. Blijf ook vooral inzetten op het werk van juf. Juf hoeft dit jou dan niet meer te leren als je het al weet. En als je het nog niet kan zal juf het je nog moeten leren. Dan is het niet dat ze zelf iets fout doet. Zo leg ik toetsen ook altijd uit. Dan weet juf wat ze nog wat meer moet uitleggen en wat niet.
Gesprek is inmiddels geweest. Zoon maakte zich druk dat niet alles meer op het aller hoogste was met de cito. (Eerder tot uiterste van het grafiek) Wij maken ons daar niet druk over want hij werkt op deze school, doet zijn best en heeft vooruitgang op het sociale vlak. Aangegeven dat we dat een stuk belangrijker vinden dan alleen wat losse toetsen en cijfers. Ze hadden echt goede opmerkingen geschreven die positief waren, opbouwend en zelf vond ik ze wel grappig omdat ze echt bij onze zoon passen. Zelf zijn ze tevreden over de resultaten. Soms zijn ze wat minder maar omdat hij te snel wil. Ze maken altijd een planning met de verwachting hoe ze het de eerste maanden doen en daar zat hij soms boven, er precies op of net wat er onder. Waarschijnlijk zit het hem dwars dat hij steeds moeilijkere dingen krijgt en nu er ook wat voor moet doen. Vooral met rekenen komt hij zich zelf tegen omdat hij iets tegen kladblaadjes heeft hij wil dat uit zijn hoofd kunnen, zucht. Met andere woorden hij maakt het zich zelf moeilijker. Nee hoor helemaal geen eigenwijs kind Hij is wel toe aan vakantie, je merkt dat de dagen allemaal net wat te lang zijn. Aan het einde van de week zijn de knollen op.
@owly klinkt goed. Ook fijn dat niet alles perfect is, goede les. En dat niet alles vanzelf gaat is ook fijn, dan wordt er echt gewerkt aan het leren leren. Hier moeten we volgende week ook nog naar school. Het toe zijn aan vakantie voelt daardoor wat minder. Al is m’n oudste wel moe.
Goed gesprek dan! En een leerschool voor je zoon. Wel echt herkenbaar, ze merken dat het moeite kost en zijn ze niet gewend. Juist goed, haha.
Komt hij dan toch eindelijk een toe aan het leren leren. Al had hij vorige week bedacht om te skeeleren op school. Je wil niet weten hoeveel blauwe plekken en bulten maar hij bleef doorzetten. Al heb ik liever met zijn motoriek dat hij bescherming aan heeft
Het was inderdaad een goed gesprek. Je kreeg ook echt het gevoel dat ze je kind echt kennen en deze keer op een positieve manier.
O ik moet meteen aan het blauwe stoeltje denken Mijn dochter was net 1 of 2. En in de tuin heeft ze wel 100 pogingen gedaan om op zo blauw plastic stoeltje te gaan zitten.
Wat fijn @owly! Klinkt goed voor hem, deze school. Wanneer ze eindelijk eens uitgedaagd worden, kan dat ook best (tijdelijk) wat weerstand opwekken omdat ze nooit gewend zijn om uitgedaagd te worden. Ineens moeten werken en echt je hoofd moeten gebruiken is dan een hele grote stap natuurlijk, maar ik lees dat jullie zoon dat goed oppikt, heel fijn om te lezen. Het jezelf moeilijker maken is ook een bekend iets hier. Hoorde het toevallig ook van een andere moeder, geen kladblaadjes willen gebruiken. Het is toch een teken van uitdaging voor jezelf willen vinden, de omweg zoeken naar het antwoord omdat de reguliere weg te simpel is. Hier ook gesprek gehad voor de middelste in ieder geval. Oudste en jongste aan het eind van de week. Wat dochter betreft, zij is door getoetst tot eind groep 5, alle bloktoetsen van het reguliere werk al gemaakt en daar zijn wat punten opgevallen waar ze de rest van het schooljaar aan gaan werken. O.a. het automatiseren van de tafels en de getallenlijn, ze heeft moeite met dat soort dingen, terwijl ze wel goed in rekenen is maar wanneer het aankomt op die twee punten loopt ze (ver?) achter blijkbaar. Ik wist dat het automatiseren lastig was voor haar, dat merkten we in groep 3/4 ook al, maar ik heb ook meer het idee dat dat soort dingen haar niet interesseren en ze er daarom geen moeite voor doet. Als ik dan uitleg dat je soms ook moeite moet doen voor dingen die je niet interessant vindt, dan pikt ze de stof ook zo op. Leerkrachten zeiden ook al: we geven kort uitleg wat er fout gaat en ze maakt die fout ook geen tweede keer. Ik heb vanmiddag even kort met de IB'er gesproken en gezegd dat ik toch ook extra lesmateriaal wil om thuis ook aandacht aan te kunnen besteden aan het automatiseren. Evt. een tafelposter om op het toilet op te hangen (die nam ze eerder niet mee toen iedereen die kreeg, want "ik ken ze toch al"). Binnenkort verder met de IB'er om tafel. Dochter geeft zelf aan dat ze meer wil met tekenen en knutselen, maar dat doet ze thuis ook al hele middagen. Ik zie dan liever dat ze zich verdiept in andere vakken, maar aan de andere kant is tekenen en knutselen wel echt iets waar ze blij van wordt. Zie het alleen niet zitten dat ze de rest van haar basisschoolperiode amper lesstof krijgt en de rest vult met dit soort dingen...
Grappig nog nooit eerder gehoord van kinderen die een kladblad weigeren. Er zijn dus kinderen die net zo eigenwijs zijn Wat zijn ze bij jullie ook goed bezig! Betreft het automatiseren ze hebben de truc door dus waarom nog meer tijd aan besteden. Hij was de beste in rekenen als je kijkt naar lesstof ,toetsen en cito maar rekendictee zat hij ergens in de middenmoot. Hij kent de manier om de tafels op te lossen maar ze zijn niet geautomatiseerd. Wij hebben zelf een tafel poster gedownload van internet. Staan letterlijk plaatjes van tafels op Die gaat tot en met 12. Die heb ik gelamineerd en die hangt bij de wc. Wat leuk dat je dochter zo gek op tekenen en knutselen is. Ik snap wel dat ze daar op school verder mee wil. Wat zou ze daar van willen leren? Wij hebben super leuke boeken om meisjes te tekenen, dieren en kawaii dingen. Je leert de basis en van daaruit kunnen verder. Op zijn oude school kreeg hij als extra opdrachten die te maken hadden met tekenen. Je zag dan een plaat en je moest dan oplossingen bedenken. Kan me alleen niet herinneren of dat van een methode was.maar misschien weet de ib'er wel iets.
Dochter tekent vooral eenhoorns en draken dus ik haal nu boeken uit de bieb, zij bestudeert ze en komt me telkens tonen wat ze nu weer heeft geleerd. De prachtigste creaturen, ze ontwerpt haar eigen Pokemons en geeft ze namen, krachten, punten. Heeft een hele levendige fantasie. Vorig jaar had ze het constant over haar onzichtbare Dino's en wat voor grapjes ze allemaal uithaalden. Ik moest ook echt een stoel vrij maken in de auto of er reed één mee op het dak etc. Om gek van te worden. Als ik er nu naar vraag zijn ze weer naar huis gegaan of komen ze soms op bezoek, maar ze praat er uit zichzelf niet meer over. Tegenwoordig is ze "echt" een weerwolf, alleen mag niemand dat weten.
Onze zoon heeft dat ook gehad maar toen was hij nog jong. we hadden 2 onzichtbare paarde, het begon bij 1 om vervolgens een hele dieren colonies bij te laten komen. Meestal rende de paarden naast de auto. Super cool dat ze dat allemaal wil tekenen. Bij onze bieb hebben ze maar weinig teken boeken. Die van ons tekenden heel veel drakenogen. Hij volgde op youtube dan een les hoe je ze moest tekenen. Super handig dat er zoveel dingen staan op youtube om echt te leren tekenen. Zoon heeft ook een keer een Pokemon mogen ontwerpen. Juf speelde in op de rage en moesten ze een eigen creatie maken met hun krachten. Uiteindelijk hebben we voor hem lege kaarten gevonden op internet en die doet hij dan in een sleeve.
Dat is een goed idee, waar vind je lege kaarten? Of maak je die bijvoorbeeld zelf? Kan je bij jullie bieb geen boeken aanvragen via andere regionale bibliotheken? Onze bieb is aangesloten bij een regionaal netwerk waar ik kosteloos boeken kan aanvragen en tegen betaling kan ik uit heel Nederland boeken laten opsturen. Ik heb vorige maand een abonnement genomen bij de bieb omdat mijn oudste boeken wilde lenen over evolutie, die hij op zijn jeugdabonnement niet mee mocht nemen. Sindsdien duik ik de catalogus in en reserveer ik boeken die vervolgens naar onze kleine dorpsbieb worden gestuurd. Elke week weer iets anders, maar dochter houdt het nu lang vol met haar paarden/drakenboeken. De bibliothecaris is een geweldige man, zelf ook hoogbegaafd (meldde hij n.a.v. mijn reserveringen). Ik had laatst wat boeken over hoogbegaafdheid via de catalogus gereserveerd en hij had me nog een aantal titels erbij op de pas gereserveerd. Die liggen nu voor me en moet ik nog doorspitten. Ik ben benieuwd wat hij me vrijdag gaat adviseren want ik heb nu een stapel boeken over permacultuur in de moestuin aangevraagd Zodra ik binnenkom met de kinderen begint hij al te glunderen want "dat zien we hier niet zo vaak, hoge intelligentie". (klein dorp, ons kent ons, ons trouwt ons etc...) We zijn ook altijd de enige in de bieb, ik denk dat die man heel blij is dat er eindelijk jeugd komt om boeken te lezen - en dan ook nog eens van die leergierige wijsneusjes De jongste gaat vrijdag ook mee, moet voor hem ook nog een jeugdabonnement aanvragen en dan kunnen we ook voor hem passende boekjes gaan lenen over letters en cijfers leren. Hij gaat sinds november naar school, kan nog niet tot 5 tellen en wil totaal geen letters leren. Vanmorgen vertelde hij in geuren en kleuren welke monstertruck hij graag wilde hebben dus ik heb gezegd "als jij alle letters kent, krijg je die van mij". Prompt rent hij naar juf en vertelt dat hij letters wil leren. Hij heeft een totaal andere leerlijn dan de oudste twee. De oudste kon zelf al lezen en schrijven rond 3,5 en verveelde zich dood in de kleuterklas. Tellen tot 100 kon hij al voor hij naar school ging. De jongste (we hadden onze handen vol aan de oudste destijds) was iets later daarmee maar zodra ze eenmaal wilde (werkweigeraar in de kleuterklas - tijdens de lockdown wilde ze 1 op 1 ineens wel) ging het heel snel. De jongste echter... die weigert pertinent alles wat met lesstof te maken heeft. Ik ben benieuwd hoe het op school gaat, dat hoor ik morgen tijdens het gesprek. Hij wijst me doodleuk de letter S aan als "chocoladeletter van sinterklaas" en kent al onze initialen (1x aangewezen en het zit er in) maar de rest hoeft niet voor hem. Ook qua praten loopt het moeizaam, hij kent/gebruikt heel veel moeilijke woorden (en leert Engelse zinnen en wat Franse woordjes van de oudste) maar na anderhalf jaar logopedie is "spelen" nog steeds "felen" en daar houdt hij koppig aan vast. Als ik hem een wortel voor de neus houd, doet hij moeite voor zijn uitspraak want als hij naar de SPeeltuin wil, moet hij het wel goed kunnen uitspreken... Zo nu ook met die monstertruck, hij wil nu ineens wel de letters leren want hij krijgt er wat voor terug. Nou, dat somt ons leven wel op eigenlijk, ik ben constant aan het omkopen of uitleggen tot in detail waarom iets niet mag, wat er kan gebeuren etc., want dan pas zien ze het nut van leren of van restricties in. Put mij wel aardig uit moet ik zeggen. Ik vraag mij dan ook wel eens af hoe jullie het redden in het dagelijks leven, en of ik de enige ben die zich zo enorm leeg en uitgebrand voelt. "Wat fijn dat je kind zo slim is, die komt er wel, hoef je niks voor te doen!" Grootste misopvatting aller tijden.
Haha je hebt dan een interessante combi aan boeken! Het kan bij ons wel maar toch blijft het op tekengebied achter bij de bieb. Of het zijn boeken in een paar stappen een tekening maar dan verkort en moet je het zelf uitzoeken. Ik denk dat we zelf leukere tekenboeken hebben We leggen ook constant uit al sinds hij klein is. Een vriendin keek me dan raar aan. Tja als ik alleen nee zeg is het niet duidelijk en er is geen grens. Leg ik het uit kost het uiteindelijk minder energie. Betreft die uitspraak jemig, dat past in ieder geval niet bij ons kind Het zal beter passen bij kinderen die vlot zijn of kinderen die gemiddeld zijn en ook lekker makkelijk en sociaal. Persoonlijk vinden we een hb kind heel hard werken maar aan de andere kant zijn energie, interesses, enthousiasme is zo mooi om te zien! Tijdens zijn peutertijd heb ik koffie leren drinken omdat ik het niet meer ging redden. Hij had eigenlijk met 3 al na school moeten gaan. Was voor ons een minder lang jaar geweest wat vervolgens vol teleurstelling zat. Dus met minimaal 1 kop koffie en vroeg slapen red ik het mits ik in het weekend toch echt wat langer mag liggen dan 6.20. Stiekem denk ik toch echt dat hij de energie bij mij pikt, hoe kun je anders zoveel energie hebben?
Ik herken zoveel uit jullie posts hierboven - hier ook een kind dat geen kladblaadjes wil gebruiken. Inmiddels groep 7 en volgend jaar naar de middelbare met zijn 10 jaar. Dan gaat hij het nog wel ervaren. - HB'ers zijn zeer vermoeiend. Ben 's avonds ook altijd helemaal kapot. (Wij hebben er 5 die het allemaal zijn of die kant op neigen). - de mensen van de bieb herkennen onze kids ook en willen ze altijd graag helpen. Onze oudste 3 gaan zelfstandig. Maar HB kids zijn echt niet makkelijk maar eerder pittig. Maar het is wat het is. Nu zijn de jongste 3 ziek en heb ik dus helemaal geen momentjes voor mezelf. En ik ben echt kapot!
Jemig 5! Wij vinden 1 al vermoeiend! Met 10 al naar de middelbare, 2 klassen overgeslagen? Beterschap, hopelijk zijn ze snel weer op de been!
Heel even mn ei kwijt. Eind vorig jaar veel met school in contact geweest over dochter. Ze ging gewoon echt niet lekker. Sinds januari is het plan in werking; 1 dag middenbouw, verrijkingsgroep, etc etc. Daarnaast buiten school meer uitdaging; extra zwemles en pianoles bijv. Ondertussen (mede op advies school) haar eind vorig jaar aangemeld voor speltherapie. En eigenlijk gaat ze heel goed en heb ik sinds jan nauwelijks contact gehad met juf (op 1 mailtje over vermoeden dyslexie na). Nu ging het eigenlijk wel goed met dochter. Ze duikt nog steeds onder, maar is blijer en meer voldaan aan het einde van de dag. Bij ons kwam dus de twijfel op; is speltherapie nog wel nodig? Ik schoot de juf net aan na school en vroeg hoe ze N. vond gaan met als vervolgvraag of zij speltherapie nog nodig achtte, juist omdat ik hun niet wil passeren aangezien de oorspronkelijke vraag om hulp ook vanuit hun kwam. Maar nog voordat ik mijn vervolgvraag kon stellen was haar reactie direct: “laat het nou toch los! Ze duikt nog steeds onder, maar dat zal ze altijd blijven doen. Laat. Het. Los!”. Ik zei dat ik het juist graag los wil laten omdat ik zie dat ze beter gaat en ik onze ervaring naast die van haar wil leggen en zo wil bepalen of we speltherapie door willen laten gaan. Ze lachte een beetje cynisch toen ik zei dat het beter ging “nou ze laat nog steeds niks zien hier hoor...” en herhaalde daarna nog een paar keer dat ik het gewoon los moet laten. Op een heel geïrriteerde toon. Ik schrok zo van de reactie dat ik daarna nog wat gestameld heb en ben afgedropen maar zat/zit met de tranen in m’n ogen. Zij ziet gewoon niet hoe dochter thuis worstelt en ziet alleen het brave, lieve meisje dat weliswaar onderpresteert maar waar verder niks mee aan de hand is. En ja, ze heeft werk aan haar/mij/ons gehad, maar ik trek echt alleen aan de bel als het moet. Ze moest eens weten hoe vaak ik níet aan de bel trok, waar dat achteraf eigenlijk al lang nodig was geweest. Pfff ik vind dit zo vervelend.
Ze zuigen de energie 's ochtends vroeg binnen 5 minuten al uit mij, echt onvoorstelbaar. Misschien is het gekibbel ook wel doodnormaal hoor, ik weet echt niet wat een 'normale' ontwikkeling is eigenlijk. Onderweg naar school vragen ze me het hemd van het lijf, de meest onmogelijke vraagstukken komen voorbij. En inderdaad, dat uitleggen, nee werkt niet, details vaak ook niet maar dat zet ze wel aan het denken... Koffie krijg ik er niet in helaas, maar ik begin de dag vaak met een glas cola, werkt ook om wakker te worden. Niet de beste keuze overigens. Onze oudste was met 3 jaar ook echt klaar voor school maar helaas kon dat niet. Vervroegd starten zou bij de jongste een optie zijn geweest, mits hij al zindelijk was (vlak voor zijn 4e pas) en mits we niet met logopedie zaten want hij weigerde te spreken. Ik denk ook dat zij zelf opladen door onze energie te stelen, het kan niet anders