Fijn dat het iig geen zwangerschapsdiabetes is! Hopelijk blijkt zijn groei de volgende keer gestabiliseerd!
Hier was alles voor zover nu te zien in orde! Baby lag alleen nogal dwars en weggedoken, dus het gezichtje was niet goed zichtbaar. Ook lag er steeds een armpje net voor het hart wat een schaduw in het echobeeld gaf. Ze kon 2 dingetjes van het hart dus nog niet beoordelen. Nu mogen we over een week nog een keertje terugkomen. Helaas dus nog ook niet zoveel mooie plaatjes! Alleen een handje, voetje en neusje
Ik moet over 2 weken ook een glucose test. Maar dan een dagcurve (vingerprik). Ik zag anders namelijk best op tegen dat suiker drankje icm met mijn prik angst (het echt bloed afnemen) Er zijn geen vermoedens van diabetes, maar mijn vader heeft type 2
Pff ik merk dat het poetsen wel steeds zwaarder wordt zeg Nog een weekje en dan alweer het derde trimester! Bizar! Als ik terug kijk heb ik veel te weinig genoten en veel te veel zorgen gemaakt hihi. Hopelijk is het derde trimester een beetje lief voor me en kan ik gaan genieten, of in ieder geval meer Nog 1,5 maand en dan verlof
Hopelijk lukt het idd om nog een paar maandjes te genieten! Het is straks toch zomaar ineens weer voorbij Fijn dat je verlof in het zicht komt! Als je het werk kan loslaten op een gegeven moment kom je vanzelf ook meer in je bubbel terecht.
Bedankt voor de felicitatie! Hij is inderdaad geboren afgelopen weekend in het ziekenhuis. Ik had last van een “langdurige aanloop” waarbij ik door een hoge vliesscheur wel om de 2 minuten (rug) weeen had de hele dag en nacht, maar 0 cm ontsluiting. Erna zo gesloopt dat ik de bevalling de dag erop niet meer zo goed kan herinneren eigenlijk. Helaas geen persdrang na 2 uur wachten bij VO dus heb hem in 2u naar buiten gekregen met instructies van de verloskundige. Ook dat herinner ik me niet meer zo goed, behalve de vingers die continu aangaven waar ik naartoe moest persen. Vooral nog de herinneren dat erna een enorme vloedgolf aan bloed kwam en mijn bed opeens in volle sprint naar de OK werd gereden. Daar hebben ze de placenta verwijderd. Erna nog wat bloed vulling gehad om het verlies te compenseren. En toen 5u later lag er opeens een jongetje in een wiegje naast me; een heel rare ervaring. Vanwege mijn medische voorgeschiedenis en de langdurige gebroken vliezen zijn we allebei nog een paar dagen opgenomen geweest en nu weer thuis. Dat is een hele fijne ervaring (weer thuis met z’n 3en), maar ook een beetje eng omdat hij heel veel huilt (krampjes/obstipatie) en het spannend is of we het wel goed genoeg doen voor hem. Maar daar hebben vast wel meer nieuwe ouders last van.
@Knut10 Wat een ervaring zeg! Kun je het allemaal een beetje plaatsen tot nu toe? Heb je een fijne kraamverzorgster? Je krijgt denk ik nog wel een nacontrole denk ik? Fijn dat jullie inmiddels weer thuis zijn. Het zal vast wennen zijn allemaal. Jullie kleintje krijgt echt niets tekort. Krampjes kun je gewoon niet altijd wegnemen. Als jullie maar nabijheid kunnen bieden. Dat is het aller aller belangrijkst! Dus jullie doen het goed!!
Allereerst gefeliciteerd met jullie zoontje Knut! Klinkt als een hele pittige bevalling en nare ervaring. Lijkt me erg lastig voor de verwerking, om het verloop niet goed te kunnen herinneren. Fijn dat jullie weer thuis zijn, al kan ik me voorstellen dat je onzeker bent. Veel liefde en de tijd nemen om aan elkaar te wennen, dan komt de kleine man vast niks te kort.
Hopelijk lukt het je nog om van het laatste trimester te genieten! Het is zo snel weer voorbij! Ik merk zelf dat ik enerzijds aan het aftellen ben omdat ik zo nieuwsgierig ben naar ons zoontje, maar me anderzijds ook zo met hem verbonden voel nu hij zo lekker in mijn buik wiebelt en beweegt, dat ik me niet kan voorstellen dat ik dat straks moet missen... Ik word er bijna verdrietig van als ik er aan denk dat ik dat straks niet meer voel, haha!
Ben weer bij gelezen. Fijn dat het bij jullie allemaal goedgaat. Als ik jullie tickers bekijk kan ik niet geloven dat jullie allemaal alweer zo ver zijn in de zwangerschap wow. Hier alles goed. Weinig slaap en druk druk druk natuurlijk maar het gaat me steeds beter af.
Ik snap dit heel goed. Ik was ook heel lang onzeker over mijn buik. Iedereen had bijv al een buikje voor mijn gevoel met 13 weken en bij mij zag je niks tot 20 weken. Eenmaal 30 weken vond ik mezelf echt mega en dan moest ik nog bijna 3 maanden… Ik snap heel goed dat als iemand dan iets te zeggen heeft over je buik dat dat niet goed valt. Sowieso zijn opmerkingen over iemands lijf “not done”. Zwanger of niet.
Proficiat! Klinkt als een zeer nare ervaring dat je de bevalling niet helemaal bewust hebt meegemaakt, maakt het allemaal wat moeilijker om te kunnen plaatsen. Maar goed te horen dat jullie het nu goed stellen!
Goed dat je geen zwangerschapsdiabetes hebt! Lijkt me echt zo moeilijk te doorstaan in de zwangerschap!
Ja ik zag er ook echt tegen op, van wat als het wel zwangerschapsdiabetes is. Maar gelukkig is dat het niet