Temperament is wel een dingetje ja dat hebben ze hier beide wel goed meegekregen. 'Gewoon' even rustig met beide kinderen weg zit er niet in. 1 op 1 gaat beter. Precies de reden dat het hier bij 2 blijft.. het lijkt mij heerlijk, nog een baby erbij.. maar baby's worden ook groot en nog zo'n temperament erbij in huis kan ik gewoon écht niet handelen.
2 had er graag 3! Los van mezelf zie ik hier veel 3 of 4 kids. Familie , Vrienden sommige zelfs 5 stuks! Heeft niets met mijn situatie van doen verder maar vind de laatste tijd toch weer meer 3 a 4 kids hoort.
Ik ga alleen in geval van nood met alle drie op pad. 1 op 1 vind ik veel fijner. Mijn kinderen kunnen slecht tegen verveling en zo kunnen we iets doen wat ze echt leuk vinden. Binnenkort gaan de jongens met vader naar de Efteling. Dan kan het wel. Maar het zou nogal duur worden als we dat vaker deden Op de piek momenten denk ik af en toe wel dat ik gek moet zijn
Wij hebben 1 dochter. Altijd gedacht dat we minimaal 2 kinderen zouden krijgen. Maar na een zwangerschap met pre- en postnatale depressie, huilbaby en nu alweer 7 maanden ziek thuis doordat ik van m'n fiets ben gereden. Lange nasleep van de hersenschudding. Vraag ik me af of het verstandig is. We hebben best een temperamentvolle dochter dus ik verwacht dat er bij een tweede ook veel pit in zit. Eerst maar eens kijken hoever ik opknap .
Wat bedoelen jullie precies met op pad? Ik ga bijna altijd met vier kids op pad (zou ook niet weten waar ik de andere moet laten).
Al is het de stad in of ergens lunchen. Ik vermaak mezelf dan gewoon niet wanneer ze allebei mee zijn. Naar de supermarkt al helemaal de horror soms kan het niet anders, maar dan weet ik weer precies waarom ik dat niet graag doe. Wanneer man mee is, dan is het al makkelijker. Het zal ook wel de leeftijd zijn hoor. Kan er wel naar uitkijken dat ze wat ouder zijn en we weer eens gezellig met z'n allen - rustig- uit eten kunnen
Ik begrijp niet helemaal dan hoe je dagem doorkomt? Jezal toch niet de hele dag binnen blijven als je man werkt?
Onze kids hebben nu vakantie jullie niet? Manlief en ik werken om de beurt,ander is dan bij (alle) kids
Mijn oudste gaat naar school en in het weekend is mijn man thuis. Natuurlijk ga ik ook wel eens met beide kinderen de deur uit. Maar even naar buiten, ronde wandelen, naar de speeltuin e.d. vind ik wel wat anders dan naar de stad. Nu zijn buiten activiteiten doorgaans makkelijker hoor, maar ben nogal prikkelgevoelig en met 2 kinderen voor de fun naar de stad vreet al mijn energie. Dus nee, dat doe ik liever niet nu ze nog zo jong zijn. Mag het?
Wij hebben 6 kinderen. 3 jongens en 3 meisjes. Hier zie je veel grote gezinnen. Op de school waar onze kinderen zitten os het merendeel afkomstig uit een groot gezin, maar dat gaat al snel als er rond de 60 kinderen zijn op school.
Nou dat dus. Onze oudste was zelfs als uk ideaal: uit eten? Geen probleem! 4 uur in een vliegtuig met 2 jaar? Eitje. Die schat was zo makkelijk. Naar de bios? Leuk! Genieten! T is nog steeds een feest om hem mee te nemen. Uitvaart? Keurig gedragen. Met 1,5 op een bruiloft? Ging super! En nu? T hoogst haalbare is de macdonalds als t daar rustig is. Speeltuin? Kinderboerderij? Prima, t liefst omheind. stad in? Hell no. Sorry. Ik doe dat mijzelf niet aan. De jongste heeft geen rust in de kont, notoire wegloper (thanks lieve buren die heel alert zijn goddank, zelfs met 3 volwassene in huis presteerde hij het om de voordeur op te krijgen en weg te lopen en we hadden niets door: deur zat op slot en op de knip hoog...) en enorm avontuurlijk. Keihard werken. Ik zit liever binnen of laat ze in de tuin spelen: ook in hartje winter. Kunnen ze zich uitleven en kan ik ook chillen heb ze 2/3 van de tuin gegeven als kinder speelplaats
Ahahaha ook zo'n avonturier Afgelopen jaar hadden we een bruiloft, de ceremonie met de jongste was een ramp, voor hoogstens 10 min. ging het goed. Leverde wel hilarische foto's op, je ziet mij meermaals achter haar aan rennen om te voorkomen dat we haar kwijt raakten. Was ook een buitenlocatie met een sloot rondom dus niet echt kids proof. De kerkdienst hebben we haar (of eigenlijk onszelf) maar niet aangedaan.
Ze kan dus ook heel dramatisch de buurt bij elkaar krijsen wanneer ik haar, na de zoveelste weg-ren poging, in de buggy wil zetten. Zweet op mijn voorhoofd, omdat ze gaat 'planken' en zo probeert te voorkomen dat ze in de buggy moet zitten