Dat is idd niet oke. Ze kunnen beide niets eisen van de ander of een verwachting hebben van de ander. Je kan niet verwachten dat iemand een verjaardag omzet puur om jou als gast. Meld je netjes af en klaar....
Zo sta ik er ook in en dat wil helemaal niet zeggen dat ik een harde bitch ben. Een sterfdag van een kind vind ik dan wel weer anders want ik kan me daarbij wel een voorstelling maken hoe zwaar dat moet zijn om dan elders een feestje te moeten vieren. Toen ik van de jongste in augustus zou bevallen was ik ook wel huiverig dat het op de sterfdag van mijn broer zou zijn maar dan meer in de zin dat ik dan bang was dat het ongeluk zou brengen. Mijn neef is jarig op de sterfdag van mijn andere broer maar ik heb nooit een verjaardag van hem gemist omdat het op die dag is. Is ook nooit in me opgekomen om dit te skippen ivm zijn sterfdag, ik heb ook nooit het verband gelegd. Was ook wel zoveel jaar na dato maar kan toch moeilijk ieder jaar zijn verjaardag gaan missen. We hebben al niet zo'n grote familie en dan zet ik mijn eigen gevoelens graag opzij om bij een kinderverjaardag te zijn.
Ik zou het gewoon zo doen. Ik ben mijn zus verloren, en mijn zoon is geboren op haar verjaardag, de eerste dat zij er niet meer was. Het zal altijd een dubbele dag/datum blijven, maar we vieren het. Ook haar sterfdag, maar ik mis haar die dag niet meer of minder en zou nu best ook op die dag een verjaardag kunnen vieren. Maar dat is niet aan de orde hier. En ja, ik sta er die dag wel meer bij stil, maar meer in de trant dat ik er dan misschien wat over deel ofzo als herinnering.
Ik vind het ook wel ver gaan.. het leven gaat, hoe kut ook, gewoon door. (en ja, ik heb ook ervaring met het verlies van mijn vader). En het eerste jaar, eerste jaren is zo een sterfdag nog heel anders dan als er op een gegeven moment langer tussen zit. anders kan er eigenlijk nooit een verjaardag gevierd worden, en dood en leven liggen nu eenmaal dichtbij elkaar. Ik hou dus geen rekening met de sterfdag van mijn vader met het plannen van feestjes. Mijn vader zou ook niet gewild hebben dat we na ruim 20 jaar nog een hele dag zitten te sibben om hem. En wij hebben de geboorte van onze oudste heel uitgebreid gevierd op zijn sterfdag (het feestje dus, hij is een andere dag geboren), en eigenlijk was dat juist heel erg mooi. Want mijn kant van de familie dacht allemaal aan pa, en iedereen had het over hem. Dat gebeurd normaal nooit. En van onze familie is iedereen ook geweest, niemand die het raar vond of niet kon komen. Wel zijn de meeste nog voor het feestje naar de begraafplaats geweest. En voor TS, ik zou het dus ook niet verzetten die verjaardag, dan zit je dus voor een kind meteen weken verder en dat vind ik kwalijker dan het op de sterfdatum van je moeder. Het zou anders zijn als jullie de sterfdatum altijd uitgebreid in samenzijn doorbrengen, maar ik vind ook dat je van je vader en zus mag verwachten om even een uurtje langs te wippen voor een kind. Ik mis mijn vader niet meer of anders op zijn sterfdag. De eerste jaren wel hoor, dan was het de eerste of tweede dit en dat zonder hem, maar nu is het gewoon een datum. Net als die 364 andere data in het jaar.
Rouwen/herinneren, ik vind dat ook wel 2 verschillende dingen. Rouwen vind ik verdriet hebben, van slag zijn, je leven anders moeten inrichten. 8 jaar rouwen lijkt me niet gezond. Als het na die tijd nog steeds je leven zo beheerst, dan lijkt me dat het goed is om hulp bij rouwverwerking te zoeken.
ik zou kijken wat jou het beste past je vader en zus kunnen even komen ze hoeven toch niet de hele dag te blijven? maar als ze dat echt niet trekken zou ik hun een andere dag vragen om te komen
Vorig jaar is de broer van mijn leidinggevende overleden op diens verjaardag. Kan me voorstellen dat het dit jaar héél moelijk zal zijn. Maar je kan er op 2 manieren naar kijken: ofwel rouw je zijn dood op die dag, ofwel vier je zijn leven...
Mijn moeder (en schoonvader en schoonmoeder) zijn al langer overleden. Ik merkte juist dat alle 'eerste keren' het meest pijn deden. En dat naarmate de jaren verstrijken verdriet anders werd, in feite makkelijker en minder, maar bovenal anders. Ik heb zelf ook helemaal niet zoveel met de data. We denken er altijd wel even aan, op de geboortedagen en sterfdagen, maar verder zijn het totaal geen beladen dagen voor ons. Als daar een keer een feestje op gevierd zou worden zou dat voor ons oké zijn. Onze herinneringen zitten in heel veel mooie dingen, een dag op zich zegt ons niet zoveel. Overigens denk ik dat een geboorte- en sterfdag van je eigen kind weer totaal anders zal zijn. Het blijft sowieso altijd een groot verschil in hoe mensen ervaren, en dat mag. Wanneer je zelf totaal niets met een datum hebt, er geen beladen gevoel bij hebt, maakt dat je elkaar niet altijd kunt begrijpen hierin. Iemand die zelf ondanks het verdriet voelen juist iets leuks wil doen op zo'n dag staat haaks tegenover iemand die verdrietig op de bank blijft zitten en nergens toe in staat is. We uiten ons anders, we voelen ons anders en we staan anders in het leven. Iemand die op een sterfdag een feestje wil geven is net zo oké als iemand die dit niet kan omdat het gevoelsmatig niet past. Beide voelen verdriet, maar ánders en gaan er anders mee om.
Mijn zusje is ook op mijn verjaardag overleden. Ik vind het juist mooi. Ze zou hoe dan ook rondom mijn verjaardag overlijden, het zou dus hoe dan ook ‘gek’ worden. Ze was al niet meer ‘bij’; toen ik voelde dat het eigenlijk klaar was, heb ik gezegd dat ze zelf mocht bepalen wanneer ze zou gaan, ook al was het op mijn verjaardag. Moeilijk is het toch als zo iets gebeurt, maar nu voelt het voor mij in ieder geval als een cirkel die rond is oid. De dag ervoor of erna was ‘net niets’ geweest. [edit]Maar volgens mij bedoel je dat de broer is overleden op zijn eigen verjaardag? Dat zou ik ook ‘de cirkel is rond’ vinden.
Daar kan ik best inkomen voor het eerste jaar maar uiteindelijk is het niet de fout van het kindje dat oma toevallig in die periode is overleden. Mijn kinderen zijn nog jong en ik (wij als gezin) vieren hun verjaardag. Sorry voor tante en oom die ik of wij amper gekend hebben en we hebben respect voor het verlies maar wij vieren leven. Dat de rest van de familie dan pas later komt of zoals hier het geval helemaal niet dat is dan maar zo. UIteindelijk zou het erop neerkomen dat we amper nog iets kunnen vieren als we met jan en alleman rekening moeten houden. Dus wij vieren wat wij belangrijk vinden en iedereen welkom die dan komt maar ook alle respect voor iedereen die niet komt omdat het voor hun een andere betekenis heeft.
Hi, wat mooi dat jullie het zo hebben kunnen plaatsen. Ik heb me mss slecht uitgedrukt. De broer is overleden op de verjaardag van mijn leidinggevende... Daarom ook de keuze hoe deze dag te vieren: als verjaardag van mij baas en het leven van diens broer, of wel de hele dag in rouw (wat ook te begrijpen zou zijn - ieder bepaalt hoe zicht voelt natuurlijk en hoe die erin staat.