En het argument dat je dochter zich veilig en gezien moet voelen om 1. zich goed te voelen en 2. meer te laten zien? Wat zeggen ze daar op? Als de leerkracht van de directie niet meer mag doen waar hij/zij goed in is en zich alleen maar moet ontwikkelen in wat hij/zij lastiger vindt, wat zou hij/zij dan vinden…? Hoe zien zijn ‘op het welbevinden zitten’ voor zich? Wat gaan ze daarvoor doen? Groep 3 is helaas weinig boeiend als je al wat kunt. In de kleuterklas is vaak meer ruimte voor differentiatie, maar dan moeten ze dat wel doen.
Zo ver is m’n dochter nog niet eens, en daar wordt al gewoon gesproken over komend jaar groep 3 en 4 in 1 jaar doen. Als ze dat allemaal al beheerst heeft ze komend jaar echt niks in groep 3 te zoeken. Dan is ze eind dit schooljaar klaar met heel groep 3.
Zo te lezen heeft de school geen idee. Hebben jullie verdere begeleiding? Sorry even niet scherp allemaal.
Bedankt dames.. heb er onwijs slecht van geslapen maar goed... het zal allemaal wel bezinken. We gaan per dag kijken hoe dochter zich voelt en vooral naar haar luisteren. We weten nu in ieder geval dat we van school niks meer hoeven te verwachten en dat het de komende maanden tijd uitzitten wordt (en dan hoop ik maar dat we in groep 3 wel een meedenkende juf gaan hebben). We hebben met dochter afgesproken dat ze thuis mag leren wat zij wil en dat we daarbij aan zullen aansluiten. En we zullen zien hoe ongemakkelijk het gesprek over een paar weken is... wij hebben in ieder geval niks meer te zeggen en gaan vooral aan onze dochter denken.
Ze hebben wel een idee maar vinden dat ze vooral maar kleuter moet zijn en daar tevreden mee moet zijn want dat is het leven. Tja... als dat is hoe je een 5 jarige wil behandelen dan ga ik haar beschermen op het moment dat zij haar grenzen aangeeft dmv. Lichamelijke klachten.
Ja ... ik zie haar sociaal echt niet versnellen maar wat ze in groep 3 moet gaan leren behalve schrijven.... ik weet het niet. Ik hoop dat we een goeie juf gaan krijgen die haar wat kan gaan bieden. Mijn enigste hoop op het moment.
Hopeloos @sabagirl, echt niet fijn om te lezen dat het helemaal stil staat. Hoop dat jullie volgend schooljaar betere begeleiding krijgen. Wat rot allemaal
Nou ja als dat hun mening is, hebben ze wat mij betreft geen idee hoe om te gaan met hoogbegaafdheid of een (flinke) ontwikkelingsvoorsprong. Gewoon kleuter zijn is toch helemaal geen optie als haar behoefte heel ergens anders ligt? Haar behoefte negeren (niet door jou dus hè!) is echt vragen om problemen.
Ik hoop het zo voor jullie. Heel goed dat jullie je meisje voorop stellen en naar haar luisteren: op school gebeurt dat niet dus thuis dan maar voor 2… Is er al enig zicht op wie ze volgend jaar krijgt? Jullie oudste heeft wel een goede leerkracht toch?
Jemig ik krijg echt het gevoel dat ze niet weten wat voor impact dat heeft op een jong kind. Ze zeggen dus dat ze normaal moet doen.ben maar een kleuter. Dat is niet bepaald motiverend en kijken ze al helemaal niet naar het kind. Hopelijk volgend schooljaar een goede juf. Misschien dat ze uiteindelijk gr 3 en 4 in 1 schooljaar doen. Je gesprekken waren ook met ib' er of alleen met juf?
Ik heb het boek (nog) niet gelezen, maar op basis van de titel wellicht eentje voor school: Hoogbegaafde kinderen versnellen niet van Renata Hamsikova.
Nee dat is nog niet bekend... ja mijn oudste heeft fijne juffen dus ik weet dat het ook anders kan zijn.
Wisselend maar wel beiden betrokken. Maar goed... zij trekken 1 lijn nu en wij zijn de 'zeur' ouders. Dus dan kiezen wij maar voor onszelf en ons kind. Het zal komende weken zeer ongemakkelijk zijn en ik heb niet meer de behoefte om met hun te praten dus mogen zij het woord doen en wij luisteren wel en dan beslissen wij daarna wel wat we doen in overleg met kind. En misschien dat we het gesprek gewoon afzeggen, gaat toch niks toevoegen denk ik, weet alleen niet of mijn man dat wil.
@sabagirl wat ontzettend verdrietig om te horen dat het zo slecht gaat en wat frustrerend ook. Als ik dit lees denk ik inderdaad dat groep 3 haar ook niet gaat brengen wat ze nodig heeft. Ik snap je houding nu richting school, zo zat ik er een paar maanden geleden ook in. Het welles nietes verhaal tussen ouders en school. Bij ons heeft het wel echt geholpen dat de maatschappelijk werkster erbij betrokken is geraakt. Zij is via de gemeente en dus onpartijdig en zij heeft bij ons echt wel goed bemiddeld en dingen gezegd die wij als ouders niet kunnen zeggen zonder aanvallend over te komen. Misschien kunnen jullie ook een soort tussenpersoon vinden, want het is echt nog wel een flink eind tot aan de zomervakantie. Sterkte in ieder geval! Wij zijn lekker een weekje op vakantie geweest en hebben mentaal helemaal afstand genomen van alle problemen en onderzoeken en alle informatie over hoogbegaafdheid. Dat was wel even lekker en gaf wel rust. Nu kunnen wij er weer vol goede moed tegenaan.
Onze oudste heeft aan het einde van de vakantie weer zo'n woede uitbarsting gehad, had de hoop dat het door gebrek aan uitdaging in de vakantie kwam, maar nu na een week school schiet hij nog steeds snel in d'r frustratie modus...geeft gekke gilletjes, zit snel met zijn geluiddichte koptelefoon onder zijn bed te lezen en kan zijn broertje moeilijk met rust laten (zijn broertje hem ook trouwens...de hele tijd wordt er heen en weer geïrriteerd naar elkaar) Ik merk aan zijn gedrag dus dat er iets niet lekker gaat, maar hij kan het zelf niet benoemen en ik kom er niet achter. Nu is zijn vader net zo'n binnenvetter, krijg ik ook regelmatig pas te laat van te horen wat hij eigenlijk van plan is of wat hem dwars zit zodat je er niks meer aan kunt veranderen... en dit wil ik bij hem voor zijn. Jullie enig idee of een rots/water training dan de juiste is of dat ik het toch in een hele andere hoek moet zoeken?
@bulakgirl: Ligt erg aan de oorzaak van het probleem én aan de trainers. De training geeft bepaalde handvatten hoe te handelen in bepaalde situaties, maar als het probleem daar niet zit, dan lost het dat dus ook niet op.
Wat een rot situatie!! Ik denk dat ik wel naar het gesprek zou gaan. Dan krijg je niet de situatie dat ouders niet mee willen werken. Zou geen filmpje kunnen maken met dingen die ze thuis doet. Dan zien ze een vrolijk meisje wat op haar best is wanneer ze dingen kan leren en doen. Als je er niet uitkomt dan zou ik vragen of het samenwerkingsverband mee kan kijken. Dat zou ik dan voorstellen aan de school wanneer ze bij het gesprek vol blijven houden dat dit het is. Vraag naar de persoonlijke leerplan voor de komende maanden en volgend jaar. Kijk wat ze nu al kan. Ze kan dan echt niet de reguliere lesstof volgen. Die van ons kreeg ellende lang een maan boekje terwijl hij zon op de computer kreeg. Maar aangezien hij halverwege e3 had en eind 3 e4 stelde dat niks voor.
Ik had gister niet moeten zeggen dat ze nog niet echt sommen kon... resultaat van weekend thuis , een rekenboekje af, een spelletjes boek af met taal en reken spelletjes en ook nog wat woorden geschreven, getallen op lijn tot 100 gezet en gelezen in een boek. En sommen tot 10 gaan steeds makkelijker. Misschien moeten we een coach gaan vragen om naar haar intelligentie te gaan kijken? Ik weet het echt niet meer... ik snap wel dat ze dood ongelukkig is op school maar hoe het op te lossen? Ik snap dat zij zich ziek wordt van het aanpassen.
Hele dag ging het goed. Tot ze naar bed moest. Mama ik heb hoofdpijn. Tijdje later, mama ik heb buikpijn. Later in bed weer. Ik zeg: Jaa je hebt hoofdpijn en buikpijn en kan dus niet naar school he. Begint ze te lachen. Ik vraag dus wanneer het weer over is. Over 100 dagen. Ben heel benieuwd hoe ze morgenochtend is. Ik ga maar uit van het ergste, kan het alleen maar meevallen.