Ik zoek dan 1 klein ding wat ik veranderd wil hebben maar waarvan ik ook weet dat het voor iedereen ( zonder te veel stress) haalbaar is. Pas als die verandering is in gesleten , en dan dus " normaal" is geworden pak ik het volgende aan. Dat betekend dus op dit moment dat ik bij mijn klussende man wegloop ( ik geef dan b.v gereedschap aan omdat hij op de grond lig) als hij met zijn taalgebruik over mijn grens gaat, ook al weet ik dat het niet rechtstreeks aan mij gericht is. Zoals gisteren, de droger filters schoongemaakt, komt hij thuis en vind het niet schoon genoeg, pakt de stofzuiger om erachter te komen dat het echt niet schoner wil en begint dan te bekken op de stofzuiger. Eerder bleef ik er dan gewoon bij, nu loop ik weg, je red je er maat mee ik heb geen zin om daar naar te luisteren.
Ik ga mij nu wel erg bloot stellen en veel ga ik weg laten. (Pb staat open. Ook mijn man kwam niet meer buiten. Ik deed alles buiten en hij binnen. En dit ging jaren goed omdat ik gwoon alles kon blijven doen. En mij geen zorgen hoefde te maken of ik nu moest soppen stoffen of zuigen. Of dat alles spik en span was. Dit deed hij namelijk en dit gaf hem weer de rust (schoon huis opgeruimde hoofd) Ik zelf ging dus naar alle afspraken en bracht haar naar school. Nu jaren later na dat meneer boos en verdrietig was op zich zelf. Ging hij steeds vaker naar de brievenbus (woonde in een flat) En gewoon een rondje auto. Ging hij vaker zijn moeder helpen met haar vrijwilligers werk (koken voor ouderen). En kwam hij vaker en vaker buiten de deur met veel moeite soms met een terug val. Tot nu 2 jaar terug elke dag is hij weg gaat ook soms buiten de stad. Dochter was toen opgenomen en hij heeft toen heel hard aan zich zelf gewerkt. En nu brengt hij dochter naar school gaan ze vaker samen weg. En doen wij steeds vaker dingen met elkaar. Ik hoop dan ook dat je man ook thuis veel gaat of wil gaan doen dit is nodig voor jou.
Dit vind ik een goede ja. Je kan de ander niet veranderen maar je kan wel voor jezelf grenzen stellen. Tot hier en niet verder. Ook (juist!) naar de kinderen een voorbeeld voor wat doe je als iemand over een grens gaat. Jouw man heeft autisme, toch? Ik kan me voorstellen dat jullie relatie niet ‘typisch’ is. Hetzelfde met de man van @Elisje door angsten. En zo hebben heel veel relaties zo hun ‘ding’. En dat is prima! Wat voor de 1 werkt werkt niet voor de ander , en er is een reden waarom jij gekozen hebt voor jouw man en niet voor een ander. Maar tegelijkertijd moet je ook op jezelf letten en voor jezelf opkomen want je kent de valkuilen. Uiteindelijk is het ook voor niemand goed als je niet voor jezelf opkomt. Niemand wordt er gelukkiger van. Ik vind het fijn om te lezen dat jullie weg erin hebben gevonden
Hier gooien ze echt heel vaak schone kleding erin onder het mom van;’Ik wou toch liever die andere trui.’ Argh! Ik krijg er maar niet in dat ze dat bv gewoon weer in de kast moeten leggen…
Klopt onze relatie is ander als wat anderen als normaal bestempelen. Dochter ligt nu hysterisch in bed omdat ik een grens aangaf . Die had dus , zonder enig overleg, geregeld dat een ( ons onbekende) klasgenoot zou komen, mee zou eten en zou blijven logeren. Nou had ( behalve het logeren) dat best gekund maar niet zonder het eerst ons even te vragen. Dit doet ze de laatste tijd dus regelmatig en gaat er ook gewoon van uit dat wij toch geen nee zeggen. Helaas voor haar was het dus vandaag wel een nee en dan alleen omdat ze niet even gevraagd heeft. Nu is ze woest, wit heet, heb ik haar leven vergald en nog wat krachttermen. Nu mag ze dus om 17 uur wat komen eten, les gaan geven ( turnen aan kleuters) en dan weer meteen naar boven vertrekken. En ik zit op de bank me rot te voelen .
Dank je wel om dit te delen. Ik ga het even laten bezinken en stuur je later of meer waarschijnlijk morgen een pb.
Dat ik van het kastje naar de muur gestuurd wordt. Klachten sinds ik implantaten in mijn bovenkaak heb gekregen, mijn hoop is nu op een dermatoloog gevestigd en anders ga ik het alternatieve circuit in.
Ja en dan pak je hun wasmand en dan denk je huh heb jij dit deze week aangehad ????? Doen ze hier ook, stapels schone was op de grond want de kast opendoen en het erin leggen is teveel werk ( en ik doe het niet meer) en als je dan zegt dat ze hun kamer opgeruimd moet worden kieperen ze al die schone was in de wasmand
Ja, dat hebben we hier ook een tijdje gehad, of dat slingerde dan op de grond erg irritant. Dus er staat inmiddels ook een dressboy op de kamer. Als ze iets even aan gehad hebben hangen ze het daar op, en dan trekken ze het later in de week wel weer een keer aan.
Dat vind ik mooi gezegd. Mijn zoon (en onze relatie met hem) is ook anders dan wat anderen als normaal bestempelen