Dat ik weer een groothoofdig kind draag (als in... loopt ruim 2 weken voor). Echt, die beenlengte boeit mij niet. Dat voel ik niet... ik wil niet een onderkantje 3.0 1.0 en 2.0 waren al erg genoeg Ik hoor nog de woorden van de dame in opleiding die naar mijn onderkantje in ruïne keek en tegen de gyn of klinisch vk zei: 'hoe weet je wat bij waar hoort?' En de ander zei: ervaring, kijk het is nu nog een krater maar kijk hier heb ik al draad door en dan trek ik het aan en dan is het weer 1 geheel Precies wat je wil horen als je moederziel alleen ligt (zoon naar neonatologie en man was met kind mee) met je benen wijdt Dat was dus onderkantje 2.0. Strakker dan ooit
Nee dat denk ik niet. De dood van mijn vader blijft iets ‘magisch’ voor haar. En C en mij kennende als hulpverleners denken dit zo te zien, maar we hebben wel afgesproken dat we het goed in de gaten houden want als het op je privé aankomt, mag je dan nog zo’n goede professional zijn, het is toch anders dan.
Absoluut! Ik heb daarom zelf de orthopedagoog ingeschakeld voor de oudste. T is anders als het eigen is, je emotionele betrokkenheid is anders. Hopelijk blijft C nu mooi stabiel met de hogere dosis!
Toen man vanaf zijn werk in het ziekenhuis belandde, waren de kinderen net 7 en bijna 5. Ze hebben het nooit geweten, ik vertelde dat er iets was op zijn werk waardoor hij daar moest blijven en in een hotel sliep.
Ik heb t ook wel eens mooier gemaakt dan het was... ik heb ook echt niet tegen de kinderen gezegd dat oma een suïcide poging had gedaan en daarom er een ambulance stond. Oma was gewoon niet zo lekker geworden. Oma heeft rust nodig en je kan er even niet heen Normaal ben ik van de waarheid maar ik kon niet zeggen dat oma dood wou. Ik wou graag dat de kinderen konden slapen.
Ik ben op dit soort momenten zo blij dat ik een keizersnede krijg... Maar denk maar zo, ze hebben het al 2x kunnen fixen, die derde keer lukt vast ook wel
Ik snap dat. Bevallen is hoe dan ook slecht bedacht door moeder natuur. Aan de positieve kant, t scheurt wel prima bij mij. De schaar konden ze bij nr2 ook wegleggen. Een knip is niet nodig .. Pff ik haat bevallen En mijn man durft geen snipperdesnip te doen. Kom op, mijn doos is straks voor de 3e keer gereviseerd. Dus je kan nagaan hoe die discussie verloopt hier
Ik zit hier echt hardop te lachen om je verhaal. Ik vergeet ook nooit meer de blik van mijn kraamverzorgster toen ze me ging controleren na de eerste. Was op dag 3 (eerst 2 dagen in ziekenhuis moeten blijven vanwege de toestand daar beneden "als je kan plassen mag je naar huis". Zat ik daar op de wc onder toeziend oog van de arts plus nog een stuk of 4 studenten ) Anyway... die blik dus van de toch behoorlijk ervaren kraamverzorgster. Stond gewoon letterlijk te griezelen boven mijn verwoeste doos. Duurde daarna nog 3 maanden voor ik langer dan 5 minuten zonder speciaal kussentje kon zitten. We wilden graag een 2e, maar voor ik zover was dat we voorzichtig weer wat konden proberen waren we ruim een half jaar verder.
O nee jij ook al zo'n ruïne en na een half jaar je ontmaagding 1.0 Ik hoefde t ook echt niet te zien, de kraamhulp die vroeg of ik een spiegeltje wou om het zelf te zien. Nee het voelen was al meer dan genoeg Arme arme jij, plassen met veel publiek! Dat is echt vreselijk!
Hopelijk met de sterkere medicatie dat t nu goed blijft. Arme Ies, logisch dat ze helemaal van slag is. Papa's zijn net als mama's soort van superhero's, dat dreunt wel ff binnen.
Ach arme Ies Hopelijk is ze wat gekalmeerd ❤️ En hopelijk gaat het nu alleen maar beter met C met de nieuwe dosis ❤️
@Iertje81 Wat fijn dat hij thuis is. Hopelijk is het dan nu helemaal verholpen met deze medicatie. Wat sneu voor Ies. Ik snap het wel heel goed dat ze dat vraagt. Want jullie dachten natuurlijk allemaal dat het nu na de eerste ingreep al goed was. Hopelijk kan ze het een beetje loslaten.
Hier 1x revisering, de laatste kwam redelijk issueloos. Maar hier ook een met de papieren om een afspraak te maken voor een snippie...die liggen er nu 14 maanden te wachten voor "t goede moment". Nog ff en ik ga vloeren boenen op mn knietjes en een bijbel pakken, hoofddoekje op en t plaatje is compleet.