Advies gevraagd betreft vriendschap

Discussie in 'Na de bevalling' gestart door Nemo321, 21 mrt 2023.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw
    Hoi dames,

    De titel zegt t al een beetje. Ik wil advies. Ik weet t even niet meer. Inmiddels ben ik nu zo’n 3,5 maand mama van t allermooiste mannetje op de wereld. (Zegt iedere mama natuurlijk!) Maar daar ben ik natuurlijk super trots op en die wil ik het liefst aan iedereen laten zien..

    Nu is een goede vriendin van mij nog altijd niet op kraamvisite geweest. En dat begint pijn te doen..

    Nu is het zo dat zij voor mijn zwangerschap en tijdens mijn zwangerschap een miskraam heeft gehad. Bij de eerste echo bleek in de beide gevallen het kindje niet te leven. Dat is natuurlijk super pijnlijk en kut. Maar ik heb haar dus voor t laatst gezien toen ik haar vertelde dat ik zwanger was. Toen 7 of 8 weken.

    Sindsdien heb ik enkel app contact gehad en een enkel telefoontje. Ze vind afspreken te pijnlijk en eigenlijk alles rondom m’n zwangerschap (des tijds) en nu dus rondom m’n baby is te pijnlijk.

    Ik merk vooral dat ik inmiddels echt op m’n tenen ben gaan lopen en voor m’n gevoel trek ik aan n dood paard kwa vriendschap. Mijn zwangerschap was ook m’n eerste en dus alles is nieuw en t liefst deel je zo’n mooie periode met je vriendin. En k probeerde er ook voor haar te zijn, maar fysiek aanwezig kon niet want m’n zwangere buik was te pijnlijk.. Komt er dus op neer dat ik haar nu al bijna een jaar niet gezien heb.

    Wat is jullie advies? Moet ik nog maar een beetje meer geduld hebben of dit jammer genoeg dan maar laten gaan en mij op mijzelf en mijn mooie mannetje richten?
    Ik merk namelijk dat t mij zo langzamerhand ook pijn doet dat ik geen foto’s kon delen van mijn groeiende buik en nu weer niet kan vertellen over m’n kind. Terwijl, dit is nu wel mijn leven..

    Enne we zijn al wel jaren hecht bevriend. Dus eigelijk wil ik dit niet zomaar opgeven. Maar t begint me wel steeds meer energie te kosten.
     
  2. Biny

    Biny VIP lid

    10 feb 2011
    17.489
    5.572
    113
    Vrouw
    Misschien kan je dit gewoon tegen haar zeggen…?
     
  3. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw
    Heb ik gedaan. Vraag me af of ze dit beseft.
     
  4. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    Ik zou voorlopig nog ff app contact houden. Ik snap dat je trots bent en je geluk met de kleine graag wilt delen, maar ik kan me ook voorstellen dat ze met dr gevoel zodanig in de knoop zit dat ze liever beleefd op afstand blijft als een vriendschap riskeren met een opmerking die ze er uit gooit uit gevoel en niet omdat ze t zo bedoelde. (Waarbij de afstand houden ook niet bevorderlijk is)

    Mogelijk nog aan t knokken voor een zwangerschap die wel blijft plakken, of intussen nog een mk gehad waar ze je niet lastig mee wilde vallen?

    De andere tactiek is direct vragen wanneer ze langs wil komen of waarom ze niet langs lijkt te durven/willen komen.
     
  5. Nummer4

    Nummer4 VIP lid

    14 dec 2019
    5.750
    5.441
    113
    Vrouw
    Ik denk dat er heel veel verdriet zit bij haar, en dat het voor haar ook heel confronterend is dat het bij jou wel goed is gegaan.
    Ik snap jouw verdriet dat zij niet meer actief in jouw leven is, maar ik denk dat zij er ook niet mee om weet te gaan misschien. Zij zal jou met je kindje zien terwijl zij met lege handen staat en dat doet natuurlijk pijn bij iemand die ook een kinderwens heeft die nog niet uitgekomen is, mede omdat je ook schrijft dat het voor én tijdens jouw zwangerschap bij haar mis is gegaan.

    Ik begrijp dat je je geluk het liefste met je vriendin wilt delen, maar ik denk ook dat elk bericht over jouw kindje bij haar verdriet op zou wekken. Ik kan me niet voorstellen dat zij niet blij voor jou zou zijn, maar het lijkt mij (ondanks dat ik daar geen ervaring mee heb) ontzettend moeilijk voor haar.
    Geef haar tijd, app/bel en praat over van alles en af en toe over je kindje. Probeer haar reacties te peilen en vraag ook naar hoe het met haar gaat, hoe zij zich voelt etc. Ik weet dat zoiets veel energie kost en een flinke investering van jouw kant is. Als je het gevoel hebt dat je aan een dood paard aan het trekken bent, dan zal zij zich er waarschijnlijk voor afgesloten hebben. Ik hoop dat het weer goed komt tussen jullie want het klinkt alsof je haar echt mist.
     
    Milena92 vindt dit leuk.
  6. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw

    Dat klopt. Ik mis haar enorm.

    Ik heb zelf gevraagd wanneer ze eens langs wilde komen. En of ze dat zag zitten. Dat zou ze vandaag doen. Ware het niet dat ze toch af heeft gezegd. Waarom: omdat ik had gevraagd of het erg was dat we mogelijk even met elkaar naar de supermarkt zouden lopen voor verse broodjes..

    Ze zou namelijk best op een rot tijd komen. Maar dat kwam uiteindelijk voor haar het handigst uit. Prima. Maar misschien ging ik het door voeding (wat nog een beetje onregelmatig is) niet van te voren redden.

    Toen vielen mijn berichtjes haar weer zwaar en zei ze gelijk af. Ipv dat ze gewoon zegt goh, dat stukje met kinderwagen naar de supermarkt zie ik niet zo zitten.. Prima hadden we gewoon n snee brood gegeten ipv verse broodjes. Wauw. Ik wil dan graag gast vrij zijn en er wat van maken.

    Dat betekend dat ik haar dus wel even heb gezegd dat ik enorm van alles baal. Dat de dingen mij pijn doen. Er kon namelijk nog geen felicitatie kaartje vanaf. Dat raakt me. En toen opeens wou ze wel komen.

    Sorry maar ik was zo verdrietig en op m’n ziel getrapt dat ik heb gezegd dat dat van mij voor vandaag even niet hoefde. Ik ben met m’n moeder gaan lunchen en heb geprobeerd ondanks alles er een fijne dag van te maken. Maar als ik in de ochtend huilend m’n zoon uit bed sta te halen is het het mij niet waard.

    Helaas heeft ze daar niet op gereageerd en ook niet inhoudelijk op alles. Doet ze dat niet dan houd t op voor mij vrees ik.
     
  7. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw
    #7 Nemo321, 22 mrt 2023
    Laatst bewerkt: 22 mrt 2023
    Ja mogelijk is ze nog aan het knokken. Dat snap ik ook heus wel.. Ik heb ook afstand gehouden. Ik houd mij al al die tijd in. Ergens wil ze wel op de hoogte worden gehouden en is ze benieuwd. Maar dan ineens is er weer iets wat haar te veel wordt. Dat maakt t zo moeilijk en lastig.

    En tja niet lastig willen vallen met n evt miskraam.. Als iemand niet praat.. Kan ik ook niet helpen.

    En inmiddels heb ik ook gevraagd waarom t juist bij mij allemaal zo’n pijn lijkt te doen. Helaas wordt er niet meer gereageerd.
     
  8. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    Geef t een paar dagen en anders weet je je antwoord.

    Ik had een vriendin waar ik jarenlang alles mee deelde, was ineens algehele radiostilte (ik kreeg een huis). Nog 3 pogingen gegeven maar 0 respons.

    Ben wat dat betreft wel erg geprogrammeerd. Na 3 pogingen sluit bij mij t hoofdstuk gewoon. Geen boosheid, wroeging of wat dan ook. Na 3x is t klaar en dat is eigenlijk met alles.

    Leven duurt me te kort om aan dode paarden te trekken. Hoe leuk het ook was, dan scheiden de wegen kennelijk.

    Of de paden nog eens kruisen, geen idee dat zien we vanzelf wel. Dan pakken we t vanaf daar gewoon weer op en zien wel waar t schip strandt.
     
    Precious03 en Milena92 vinden dit leuk.
  9. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw
    Ja ik denk ook dat ik even niets doe. Is wel moeilijk. Ik houd niet van conflicten. Ga ze t liefst uit de weg. Als ik naar mijn omgeving had geluisterd dan had ik allang de stekker uit deze vriendschap moeten trekken. Maar iets in mij kan dat niet. Iets in mij hoopt dat ze dit een plekje kan geven of dat ze snel weer zwanger wordt en dat dat allemaal wel goed gaat. Dan heeft ze ook eindelijk een wens die uitkomt.

    Wat t ook lastig maakt is dat ze ook onlangs nog is verhuisd. Waar we eerst ongeveer 25 minuten rijden van elkaar woonde is dat nu bijna 1,5 uur rijden geworden. Dus ik ga er ook niet zomaar even langs en zie wel.

    Bovendien heb ik nu gezegd wat mij dwars zit. Ook gezegd dat ik niet boos ben maar het ondertussen even niet meer weet. Ik heb vanuit mijzelf beschreven wat mij pijn doet en vragen gesteld. Ik heb aangegeven dat ik haar mis en er voor haar wil zijn, maar zij de boot continu afhoud. En dat t mij pijn doet dat ze mij niet eens een kaartje heeft gestuurd. Dat is toch wel t minste lijkt mij. Ze stuurt namelijk wel m’n schoonvader een kaartje voor z’n verjaardag!?

    Ik denk dat ik wat dat betreft jouw advies maar ga volgen. Ik wacht voor nu even af. Probeer hierna idd nog 2 pogingen. Deze telt als 1 namelijk. En dan idd maar stoppen.
    Komt ze dan in de lucht (misschien wel na jaren) ga ik wel kijken of ik mij daar alsnog goed bij voel.
     
  10. Neuzeke

    Neuzeke VIP lid

    3 sep 2019
    10.780
    15.334
    113
    Vrouw
    Als er al een soort van afstand is tussen jullie 2 , vind ik het een bijzonder slecht idee om bepaalde zaken te delen via berichtjes of wat dan ook.

    Ik denk dan als volgt.

    De relatie tussen jullie 2 zit al niet, zorg voor een rustige sfeer.
    Dus zorg dat je alles in huis hebt en dat jullie niet samen met een kinderwagen moeten gaan rondlopen (ik kan me wel inbeelden dat dit voor haar al een stap te ver is, als haar verdriet hoog zit).
    Jij vind dat ze dit maar moet melden, zij vind mss dat jij maar moet weten dat het rondlopen met de kinderwagen TE is voor haar.

    Ze belt af (mss omdat er met zichzelf echt geen blijf weet) en als reactie ga jij vanalles opsommen wat jij niet goed vind.

    Ze wil dan komen en dan hoeft het voor u niet.

    Het is allemaal een beetje kinderachtig, vind je niet?
    Jij doet dit -> ik kom niet.
    Jij komt niet -> ik zeg dat
    Je wil wel komen -> neen nu mag je niet meer.

    Praat als volwassen vrouwen met elkaar of laat het los.
     
    Kundera en Dubbelgeluk vinden dit leuk.
  11. Dubbelgeluk

    Dubbelgeluk VIP lid

    18 mei 2013
    11.511
    10.344
    113
    Heel eerlijk? Ik vind je bericht erg veel om jou gaan en weinig over haar gevoel. ‘Kut’ en ‘pijnlijk’ omschrijven niet het gevoel dat zij nog met lege handen staat (en wellicht nog weinig perspectief heeft).

    Ik ben die vriendin geweest, die tegelijk met andere vriendinnen zwanger was en waarbij het niet goed ging. Mijn situatie was wel heel anders, mijn kinderen hebben enkele dagen en weken geleefd en zijn toen overleden. (Ik heb na die zwangerschap een miskraam gehad en het is een wereld van verschil, maar toch ook verdrietig, helemaal als je bijna een jaar later nog steeds geen perspectief hebt).
    Echter had ik ook een vriendin die maar bleef pushen dat ze wilde dat ik op kraamvisite kwam, terwijl ik iedere ochtend met moeite uit bed stapte om de dag weer te beginnen tijdens mijn zwangerschapsverlof zonder kinderen thuis. Die vriendschap heb ik gestopt, zij vroeg iets van mij wat ik niet kon vervullen.

    Jouw vriendin had al een kindje in haar armen willen en kunnen hebben, voordat jouw kindje was geboren, maar staat nog steeds met lege handen. Zij is oprecht blij voor je, maar ze wil het zelf ook zo graag. Zij zal jou als trotse moeder zien, en heeft zelf nog steeds niets. Dat is enorm confronterend. Je zou denken, stap eroverheen, maar dat is niet voor iedereen even makkelijk.

    Als advies zou ik willen geven, geef haar de tijd, stuur een kaartje of een berichtje dat je haar alle tijd wilt geven die ze nodig heeft. Laat ook weten dat je haar mist, maar dat je begrijpt dat het niet makkelijk is. Dat deed een andere vriendin uit dat groepje (we waren met zijn 3-en tegelijk zwanger en rond dezelfde maand uitgerekend) ook, en dat is een van mijn beste vriendinnen gebleven. Als zij eraan toe is, komt het weer, maar daar is geen tijd aan verbonden. Hopelijk is die tijd je de vriendschap waard.

    En als ze dan wil afspreken, bereid het dan goed voor. Zorg dat je niet over straat hoeft met de kinderwagen, maar dat je gewoon veilig thuis kan blijven, dat tranen kunnen komen als het nodig is.
     
  12. Marlena

    Marlena Fanatiek lid

    27 mrt 2015
    1.489
    1.649
    113
    #12 Marlena, 23 mrt 2023
    Laatst bewerkt: 23 mrt 2023
    Ik herken heel erg wat jij schrijft. Heb hier laatst ook een topic over geopend (staat in het mama en gezin gedeelte). Hier ging het niet om een vriendin die ook een kinderwens had/zwanger wilde worden. Maar wel voor de rest dezelfde situatie qua contact. Mijn eigen conclusie is ook dat ze het zelf pijnlijk vind dat ik een kindje heb gekregen en zij daarom misschien niet meer op nr 1 staat wat zij wel wilde. Ze heeft echt nooit naar S gevraagd, nul interesse, maar eigenlijk denk ik dat ze het gewoon te pijnlijk vond om er naar te vragen omdat ze zich realiseerde dat ik nu ook nog een andere heel belangrijke persoon in mijn leven had. Hoewel ik het heel vervelend voor haar vind dat ze zich zo voelt, en ik oprecht had gehoopt dat ze zich niet gekwetst zou voelen, weet ik dat ik echt niet meer had kunnen doen. Iedereen in mijn omgeving gaf ook aan: zij is jouw energie echt niet waard, ze moet aan zichzelf gaan werken. Laat haar gaan.

    Lang verhaal kort, ik denk dat jij alles doet wat je kunt doen als ik het zo lees. Eerlijk gezegd vind ik het ronduit asociaal hoe ze zich naar jou gedraagt. Ik snap echt heel goed dat het allemaal heel pijnlijk voor haar is, maar ze plaatst zich wel heel erg in de slachtofferrol en als een goede vriendin denk ik dat je ook gewoon blij kunt zijn voor de ander. Dit is zo een enorm mooie en belangrijke fase in je leven die je graag wilt kunnen delen met de belangrijke mensen om je heen. Het feit dat zij dit niet in ziet en niet eens haar best doet om af en toe interesse te tonen, laat voor mij zien dat zij gewoon niet de vriendin is die je misschien had gehoopt. Klinkt misschien heel hard, want ik begrijp echt wel dat het allemaal heel pijnlijk is voor haar (al heb ik het zelf nooit meegemaakt dus ik kan begrijpen dat het nog veel heftiger voor haar is dan ik mij kan voorstellen), maar dan kan ze daar op zijn minst over in gesprek gaan met je, en tegelijkertijd blij zijn voor jou.

    Om even een ander voorbeeld te noemen, ik heb een andere vriendin die afgelopen maandag een zwangerschapsafbreking heeft gehad na 20 weken zwangerschap vanwege een niet levensvatbaar kindje. Zij probeerde ook al een jaar zwanger te raken, en toen dit. Enorm heftig, niet te bevatten. Toch heeft ze ook nog altijd interesse getoond in mijn leven (al had ik echt helemaal begrepen als het in haar geval anders was geweest en ze mij en S even niet wilde zien). Maar om maar het contrast te laten zien. Zij is oprecht blij voor mij, ondanks haar enorme verdriet.

    Sommige mensen denken gewoon heel veel vanuit zichzelf, en eerlijk gezegd zie ik dit ook terug bij jouw vriendin. Zoals ik het lees heb je haar echt heel veel de ruimte gegeven en je best gedaan. Ik denk dat je niet veel meer kunt doen en het maar even moet laten totdat zij zelf meer initiatief gaat tonen.
     
    Mamavanvier95 en Finca vinden dit leuk.
  13. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw
    Dat mag je kinderachtig vinden. Zo zie ik dat niet. Ik heb ook niet afgezegd omdat ze dit of dat doet. Ik heb afgezegd omdat het mij verschrikkelijk veel verdriet heeft gedaan dat ik weer teleurgesteld werd dat ze weer niet kwam of wilde afspreken.

    Ik wist niet dat het stukje met de kinderwagen naar de supermarkt te veel zou zijn. Ik vraag of dat erg is. Zij zegt vervolgens compleet af. Ipv dat ze dan zegt dat ze dat even niet ziet zitten. Dan had ik het anders opgelost. Zo simpel is het ook lijkt mij.

    Dus dat geef ik aan. Daarbij heb ik al die tijd mijn mond gehouden over hoe ik mij voelde in deze situatie. Mijzelf continu weggecijferd en rekening gehouden met haar. Regelmatig gevraagd of ze oké was etc etc. En dan zegt ze dat ze dat is. Ja wat moet ik dan? Mij lijkt dat ik daar dan ook vanuit mag gaan. Nota bene gevraagd of ze het ziet zitten om langs te komen. Als ik die kant op ga kan zij niet weg als t te veel is. Hier wel.
     
  14. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw

    Wat een heftig verhaal!

    Kijk, dit is waarom ik advies vraag. Tuurlijk gaat dit bericht op dit forum erg over mij. Ik vraag advies en ik leg mijn gevoel neer. Dit is mijn verhaal. Dus omschrijf ik haar situatie kort. Ja zij heeft veel verdriet. En ja ik heb haar toen al een kaartje en een klein cadeautje gestuurd om haar een hart onder de riem te steken. Ook probeer ik mee te denken. En nee ik blijf niet pushen om te vragen of ze op kraamvisite komt. Ik heb 3 maanden gewacht met vragen. 1x gevraagd of ze het zag zitten om te komen. Ja dat zag ze zitten. Ze is oké zegt ze steeds. Maar ze zou precies op een klote tijd komen. Nou dat nam ik bij haar voor lief. Want ik was blij dat ze zou komen. Super blij! Ik zou haar eindelijk zien na een jaar. Blijkbaar vraag/zeg ik 1 ding verkeerd. En er wordt afgezegd. Pas nadat ik eindelijk mijn gevoel en situatie en verdriet omschrijf komt dat stukje van over straat moeten eruit. Waarom zegt ze dat niet meteen? Bovendien was het een mogelijkheid. Ik wilde het goed voorbereiden en wilde het enkel doen omdat t mogelijk met de voeding zo uit kwam. Mijn baby spuugt veel dus ik zit met hem aan medicatie en voeding is dus niet even snel gegeven. Daar moet ik best wel lang de tijd voor nemen. Dan zou t mogelijk zo uitkomen. Maar als dat t enige is kun je dat toch zeggen? Dan hoef je toch niet steeds alles af te zeggen? Ik vraag daarbij van alles, hoe ze dingen voor zich ziet en hoe ik evt dingen moet doen. Dan is het rustig maar. Nee ik wil antwoorden. Ik wil het graag goed doen. Maar ik krijg daarin geen duidelijkheid van haar kant. Ik wil niet te veel pushen ik wil niet alles van m’n zoon in haar face duwen ofzo. Maar ik kan er ook niet meer omheen dat hij er nu is. Waar ligt die grens. Wat kan wel en wat kan niet? Ook gevraagd of we anders even afstand moeten nemen? Geen antwoord. Ja sorry maar ik wil echt op alle fronten rekening houden met iemand. Maar als iemand niet zegt wat ze wil en voelt dan wordt dat erg moeilijk!
     
  15. Dansprinsesje

    Dansprinsesje Fanatiek lid

    15 mrt 2014
    2.913
    3.417
    113
    Als je zelf geen miskraam hebt meegemaakt, of problemen met zwanger worden, is het heel moeilijk om de pijn en verdriet er rond te voelen en begrijpen
    Wat uiteraard te begrijpen is en geen verwijt is.
    (Ik ga ervan uit dat jij dit algelukkig niet hebt moeten meemaken aangezien je het nergens aanhaalt)

    met een miskraam ga je kapot vanbinnen, het is een stukje van jezelf dat je moet afgeven
    Ik heb het 1x ervaren maar jou vriendin 2x
    En nog steeds blijft zij met lege handen achter.
    Ik heb het geluk gehad snel weer blijvend zwanger te zijn geworden maar jou vriendin heeft dat geluk voorlopig nog niet.

    de ene kan dit goed plaatsen
    De andere kan de confrontatie met zwangere vrouwen en baby’s niet aan.

    ik heb voor mijn miskraam zware fertiliteitsproblemen gehad en ben hierdoor in een hele depressie gezakt

    wat ik aanraad om eens met je vriendin af te spreken zonder baby
    En hoor eens hoe het echt met haar gaat
     
  16. breister

    breister Fanatiek lid

    9 aug 2019
    2.793
    629
    113
    Vrouw
    Ik denk dat dat laatste inderdaad het handigste is: nu verloopt het gesprek via de app, met alle problemen dat je niet "hoort" hoe iemand het zegt/bedoelt: je hoort de toon niet waarop iets gezegd wordt, ziet haar niet dus ook niet haar gezichtsuitdrukkingen, emoties, lichaamstaal enzovoorts. Waardoor je misschien dingen invult (waar dat dan net niet nodig is) of juist niet (waar dat wel de bedoeling is).

    Met de baby ben je wellicht niet helemaal goed in de gelegenheid goed met haar te praten. Overigens niet bedoeld als dat je dat nu niet zou willen. Alleen is het misschien wel het belangrijkste om geen afleidingen/ruimte voor andere invullingen te hebben en dat krijg je volgens mij vooral voor elkaar met een echt gesprek face to face. Wellicht kan je iemand regelen om op de kleine te letten? Dan heb je de ruimte en de tijd voor haar. Niet dat je dat nu niet hebt, alleen de afleiding is er niet.
     
  17. Dubbelgeluk

    Dubbelgeluk VIP lid

    18 mei 2013
    11.511
    10.344
    113
    Ik denk dat ze het zelf ook niet helemaal weet… misschien is het een idee om een keertje samen af te spreken zonder je zoontje, om de lading weg te halen en gewoon weer even elkaar te spreken.

    Ik snap dat het jouw kant is, ik lees hierin wel heel veel frustratie. Als het jou zoveel energie kost om met haar gedraai (want dat is het) om te gaan, dan is daar wellicht een conclusie aan te trekken. Ik ben achteraf heel blij dat mijn vriendinnen veel geduld met mij hebben gehad, ik kon ook enorm draaien, dit was voor mijzelf en voor hun heel vermoeiend.

    Ik hoop dat de vriendschap het waard is om haar de tijd te geven. Probeer de situatie te accepteren zoals het is en er zelf niet teveel ‘last’ van te ondervinden.
     
  18. pluk

    pluk VIP lid

    13 dec 2005
    16.008
    4.182
    113
    Mijn vriendinnen hadden al kinderen, de ene had er 2 en de andere 1, we waren een gezellig dagje weg toen mijn vriendin vertelde dat ze zwanger was van nr 2. Ik was blij voor haar maar ook zo intens verdrietig, Zij hadden beide dus 2 kinderen en ons was het, in al die jaren, niet eens gelukt om zwanger te worden.
    En toen ik eindelijk ook zwanger was, kreeg ik een miskraam (met 13 weken), ik heb toen ook een tijdje weinig contact gehad met mijn zwangere vriendin. Niet omdat ik niet blij voor haar was, maar mijn hoofd zat vol, ik was volop aan het rouwen (want in je hoofd is het gewoon een kind met een toekomst waar je afscheid van moet nemen), ik was boos (ja heb zelf op de stoep staan twijfelen om een ooievaar , die ergens in de tuin stond, te vernielen) Na een aantal weken besefte ik me dat ik moest gaan kiezen, boos blijven of de kinderen van mijn vriendinnen omarmen zodat er in ieder geval nog kinderen in mijn leven zouden zijn.

    Mijn vriendinnen hebben me toen de rust en ruimte gegeven om zelf mijn ritme hierin aan te geven. Had 1 van hun constant had gevraag of ik kwam, hoe ik dingen voor me zie enz had ik ook niet kunnen antwoorden simpelweg omdat er , op dat moment geen plaats in mijn hoofd was om over zulke dingen na te denken en antwoord te geven.

    Ik zou dus het met rust laten, misschien over een tijdje weer proberen en kijken hoe ze dan reageert .
     
    Dubbelgeluk vindt dit leuk.
  19. Dubbelgeluk

    Dubbelgeluk VIP lid

    18 mei 2013
    11.511
    10.344
    113
    Soms kunnen mensen het even niet opbrengen om verder te denken dan vanuit zichzelf. Als het altijd al zo’n asociale vriendin was geweest, was ze waarschijnlijk geen vriendin geweest. Soms gebeurd er iets in je leven, waardoor je alles niet meer goed kan overzien en de dagelijkse activiteiten al teveel zijn. Ik ben daar geweest en ik wens het niemand toe.

    Uiteraard kan het ook zijn dat iemand zijn/ haar best niet meer doet, dan is het wat anders. Maar in het verhaal van topicstarter lees ik veel gedraai van haar vriendin. Dat herken ik, je wilt met je hart, maar je hoofd werkt niet mee.
     
    breister en Marlena vinden dit leuk.
  20. Nemo321

    Nemo321 Lid

    13 feb 2022
    18
    7
    3
    Vrouw
    Nee dat klopt, ik heb dit gelukkig niet mee hoeven maken. Ik vond het ook super moeilijk om haar des tijds te vertellen dat ik zwanger was. Op dat moment zij ze mij dat ze oké was en alles wilde weten.
    Uiteindelijk krabbelde ze daarin terug. Wat ik ook snapte, ik vond haar al zo dapper en dit ook benoemd. Dus mij toen ingehouden.
    Toen ik een week of 17 zwanger was kwam dus helaas miskraam 2. Op dat moment ook echt wel een traan gelaten omdat ik het zo erg vind voor haar.

    Zij gaf toen inderdaad ook aan dat de confrontatie met zwangere vrouwen te veel was op dat moment. Wat ik dus heb gerespecteerd door weg te blijven. Terwijl ik haar natuurlijk het liefst een dikke knuffel kwam geven en een schouder om op uit te huilen. Je staat dan dus echt mega machteloos aan de zijlijn.

    Uiteindelijk toen ik een week of 25/30 zwanger was (ik weet t niet meer precies) nog eens gevraagd of ik langs mocht komen. Ik miste haar. Dit zag zij niet zitten.

    In mijn 34ste week werd ik verrast met een babyshower. Daar wilde ze niet bij zijn. Wat ik ook jammer vond, maar ergens ook wel begreep.

    Uiteindelijk ben ik met 36 weken bevallen. Wat dus sneller dan verwacht was. Toen heb ik haar gebeld. In dat gesprek ook gevraagd of ze oké was. Dat was ze en ze gaf aan dat t goed ging en dat ze mij zelfs laatst al op had willen zoeken om mij te verrassen. Was oprecht heel fijn even bij te kletsen en ik had meteen een goed gevoel en t idee dat ze werkelijk oké was.

    Daarna haar regelmatig wel op de hoogte gehouden maar nog altijd niet te veel en meer terloops en gewoon ook over andere dingen gehad.

    Dus ik heb voor mijn gevoel niet gepusht of iets. En al deze vragen enkel gesteld in ons laatste gesprek toen ze af zei.

    Een depressie kan ik ook over mee praten. Die heb ik ook gehad incl burn out van 2 jaar.. Ik weet dat je op zo een moment erg met jezelf bezig kan zijn. Maar ook toen heeft zij eens tegen mij gezegd dat de wereld niet enkel om mij draait en daarmee mij ook een beetje wakker geschud. Ik hoopte stiekem ook hiermee haar aan het denken te zetten. Ik wil namelijk ook graag weten hoe het echt met haar gaat. Maar ze zegt t een en laat het andere zien.

    Ja afspreken zonder baby. Ik begrijp je. Maar zij woont op 1,5 uur rijden inmiddels. En mijn man is er al klaar mee. Dus zonder baby. Ik zal echt moeten kijken hoe ik dat regel en daarbij moet ik dan wel zeker weten dat er niet weer afgezegd gaat worden. Maar dat heeft zij zelf niet aangegeven. Moet ik dat zelf aangeven? Is dat slim? Want wil ook niet te veel invullen.

    Voor jou moet dat ook heftig zijn geweest!
     

Deel Deze Pagina