Ohohoh die hormonen hé... zucht.. ik heb ook soms echt stemmingswisselingen. En zo vergeetachtig. Buikpijn, rugpijn, zere borsten, hoofdpijn, moe, last van mn darmen. Hoort er allemaal bij, maar soms een vermoeiend.
Verschrikkelijk want ben zelf ook zooo slecht te pas. Non stop een beroerd of misselijk gevoel. Niks geen energie en dan vind ik het wel pittig dat je toch ook nog voor een ander mensje moet zorgen. Dus hopelijk is dit trimester snel voorbij!
Wat een onzekerheid nog @Bloempjelief. Dan kan het maar beter doorzetten inderdaad, zodat je verder kunt met het een plekje geven
Soms vliegt het me wel even aan. Ook om weer te bevallen. Heb twee niet echt soepele bevallingen gehad, beide geëindigd in een keizersnede. Dus zal nu een geplande keizersnede krijgen. Maar dat vind ik ook best spannend, eerlijk gezegd. Ik probeer het gewoon stap voor stap te bekijken. En probeer er ook vanuit te gaan dat we nu een gezond kindje krijgen, net als ons zoontje. Hij was eigenlijk een hele makkelijke baby. Al hebben we dat toen niet zo meegekregen, omdat we zo druk waren met onze dochter en er voor haar elke nacht nog meedere keren uit moesten. Zij slaapt pas sinds haar vijfde door. Dus dat is echt heel pittig geweest. Daarom hebben we de tweede zwangerschap en kraamtijd een beetje in een roes meegemaakt en willen we nu heel bewust genieten van alles. Ik hoop dat dat gaat lukken! @Papallona Veel plezier morgen bij de echo! Leuk om te mogen spieken Ik hoop dat je zoontje zich snel beter voelt en dat je gewoon kunt gaan.
Oh dat is niet fijn, dat het al op gaat vallen dat je je 'anders' gedraagt blijkbaar. Hopelijk kan je het nog even stil houden! Och arme... dat kan je er inderdaad niet bij hebben. Hoop dat je oppas kunt vinden! Ik heb geloof ik gemist dat er iets met jullie dochter is? Heeft zij gezondheidsproblemen dat ze niet door sliep? Ik snap dat je nu wat bewuster door deze zwangerschap heen gaat als (een deel) van de zorgen weggevallen zijn, dat wordt hopelijk een hele positieve kraamtijd voor jullie. Onze jongste (4,5) slaapt sinds kort soms de nacht door maar vaak krijst hij nog alles bij elkaar. En waarom... Geen flauw idee. Reageert af en toe op sommige voedingsmiddelen dus wellicht toch iets van een reactie die nachten? Hij kan het me ook niet vertellen want qua spraak loopt hij wat achter (of wil zijn best niet doen, hij is best lui en koppig met dingen die 'moeten') @Papallona Veel plezier bij de echo!
Goedemorgen dames, tot op heden vind ik zwanger zijn echt een onzekere periode, merk dat ook wel een beetje bij jullie. Had dat niet zo verwacht, vond de periode van zwanger raken killing maar dit is ook killing zeg. Elke keer bang dat het misgaat. Vandaag 5 weken en heb toch nog maar even een test gedaan, heb ook niet echt veel symptomen, behalve buikpijn en wat meer moe dan anders.
Ha dames, Nog even een berichtje als echte afsluiter. Vannacht is de bloeding doorgebroken, dus ik heb nu gelukkig echt duidelijkheid. Ik wens jullie nogmaals een goede en fijne zwangerschap en over 8 maanden wolkjes van baby’s ❤️ Heel erg bedankt voor jullie meeleven!
Het begin is ook lastig. Je hebt nog geen echo of iets dus je weet niet of het goed gaat. Proberen niet te veel zorgen maken is lastig. Maar zo lang je verder goed voelt, gaat het ook goed! Soms hoop je dat je meer symptomen krijgt. Cb zegt ook niet alles, iedereen bouwt de hcg weer anders op. Probeer te genieten dat je zwanger bent, en vol goede moed naar de eerste echo!
Ik vind deze periode ook helemaal niks.. de test zegt dat ik zwanger ben, ik ben hartstikke beroerd, en doodmoe.. Maar.. nu moet ik blij zijn? Waarmee? pffff..
Heb je wéér getest? Over pak 'm beet een week of 6 zal dat rotgevoel wat af gaan zwakken, nog even doorbikkelen Wat balen dat je zo moe en beroerd bent! Ik weet dat nog wel van de vorige zwangerschappen maar heb er tot op heden nog geen last van gelukkig. Ik voel me helemaal niet zwanger behalve dat ik de voorraadkast heb geplunderd vanmorgen. oh ja, en daarom natuurlijk beroerd nu, maar dat zou ik ook niet-zwanger zijn na die schranspartij Blijheid, dat is ook weer zoiets. Moeten we blij zijn dat we de komende 8 maanden fysiek gezien ons belabberd gaan voelen, rugpijn krijgen, dat gewicht mee moeten zeulen en elk kwartier moeten plassen? Pffftttt soms denk ik wel eens, wat doen we onszelf nu weer aan? Maar moeten we blij zijn dat er een klein leventje in ons groeit? Er moet niks, maar ja, waarom wilden we dit? Omdat die wens zo groot was natuurlijk. Enige wat ik steeds denk is: ik wilde dit toch zo graag? put on your happy face.... dit is wat je wilde... tsja, wisselende stemming hoort er ook bij. Wat zullen die kerels blij met ons zijn he? gelukkig nemen de moodswings op een gegeven moment ook weer af als de hormonen wat gaan stabiliseren... (en: wat ben ik blij dat ik die stomme menstruatie de komende maanden niet heb )
Ik snap precies wat je zegt! Ik voel me ook soms zo slecht dat ik me echt afvraag wat ik mezelf weer aandoe. Maar inderdaad, we weten waar we het voor doen en uiteindelijk is het (bijna) alles waard.