40+ ICSI, na hoeveel pogingen gelukt?

Discussie in 'Vruchtbaarheidsbehandelingen' gestart door Jeanettie, 31 mrt 2023.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Jeanettie

    Jeanettie Lid

    3 jun 2021
    21
    10
    3
    Vrouw
    Hoi Allemaal,

    Ik ben Jeanettie, 42 jaar met een hele grote kinderwens.
    Op mijn 39e zijn wij, nadat bij mijn vriend de hersteloperatie is mislukt, gestart met ICSI.
    Hij is 10 jaar geleden gesteriliseerd. Het ongedaan maken is mislukt.
    Dus er was daarna nog maar 1 optie, ICSI.

    Wij hebben in totaal 5 ICSI behandelingen gedaan. Bij de 4e poging was ik zwanger. Met 7 weken een kloppend hartje gezien, maar helaas met 10 weken een miskraam.

    Alle keren heb ik 11 of 12 follikels gehad en bij punctie 7 tot 9 eicellen.
    Steeds tussen de 3 tot 6 bevruchtingen en ook cryo's.

    Alle behandelingen zijn in het RadboudUMC in Nijmegen gedaan. Na 3 pogingen gaven zij ons minder dan 5% kans dat het zou lukken. We hebben nog een 4e en 5e poging gehad, omdat wij het zelf heel graag wilden.
    Toch is het zwanger worden de 4e keer gelukt..... Poging 5 helaas niet.

    Wie wil zijn of haar ervaring delen?

    Wij kunnen het niet over ons hart verkrijgen dat het hier zou stoppen. Het RadboudUMC wil ons niet meer helpen. We zijn daar uitbehandeld. Intussen zijn we overgestapt naar UZ Brussel (Jette) en op consult geweest. De arts daar geeft ons 2 tot 3 procent kans dat het gaat lukken.

    Ik kan het bijna niet geloven...... Voor mijn leeftijd heb ik best veel eicellen.
    En de embryo's waren bijna altijd A kwaliteit.

    Wie heeft er ook verschillende behandelingen gehad op hogere leeftijd en is het uiteindelijk toch gelukt?
    Hoeveel ICSI's? Was jij ook uitbehandeld of hadden jullie ook weinig kans van slagen en is het toch gelukt? Wil je je verhaal dan alsjeblieft met mij delen?
     
  2. Kramertje

    Kramertje VIP lid

    4 apr 2019
    6.779
    5.545
    113
    Vrouw
    Hoi, ik wil mijn verhaal wel delen.

    Ik zal mij ook even voorstellen, ik ben Kramertje en inmiddels 43 jaar oud. Getrouwd en onze kinderwens startte vrij snel na onze ontmoeting omdat ik toen al 36 was. Na een jaartje waren we erover uit samen verder te willen. Mijn man heeft al een zoon uit een eerdere relatie via ICSI dus wij wisten dat we ook meteen dit traject in moesten.

    Kort gezegd, wij startte toen ik 37 was. AMH was 1.56 (dus goed voor de leeftijd), had ook voldoende eicellen (tussen de 5-10) en iedere ronde rond de 3-4 bevruchtingen. Wij hebben uiteindelijk 7 IVF ICSI pogingen doorlopen waarvan 3x zonder bevruchtingen en 4x met terugplaatsing. Ik werd relatief makkelijk zwanger, want heb "maar" 6 terugplaatsingen gehad over al deze pogingen en werd daar 4x zwanger van. Helaas liepen deze zwangerschappen alle 4 verkeerd af. 2x een missed abortion (1x met 9,5 week en 1x met 11 weken, beide na meerdere goede echo's) en 2x een vroege miskraam rond de 5 weken).

    Wij zijn gestart in Nederland, maar na de 4e poging die steeds weer hetzelfde was (ook qua medicatie), waarbij wij het gevoel hadden dat ze steeds maar hetzelfde protocol volgde, toch eens een 2nd opinion laten uitvoeren. Daarop naar het UZ Gent gegaan. Onze opbrengst was daar zoveel beter (100% score-> 5 eicellen, 4 geschikt voor ICSI, 4 bevruchtingen en 4 blasto's). Goed, uiteindelijk ook geen doorgaande zwangerschap, dus hop door naar Duitsland, Cuijpers&Cuijpers voor extra onderzoeken die ze in België weer niet uitvoeren. Daar uiteindelijk 9 eicellen en geen enkele bevruchting. Dit was poging nummer 7. We hadden inmiddels alle mogelijk onderzoeken in Nederland, België en Duitsland al gehad (DNA onderzoek, chromosoomonderzoek, stollingsonderzoek, diversen bloedonderzoeken, foam echo, hysteroscopie, NK cellen, Plasma cellen en receptivfty test), maar alles was goed, fantastisch zelfs, maar toch lukte het niet.

    De arts aldaar adviseerde ons over eiceldonatie na te denken. Dit omdat alles eigenlijk uitgesloten was en dan eigenlijk alleen slechte eicelkwaliteit overbleef. Dit terwijl de embryo’s die we hadden altijd van goede kwaliteit waren en ik ook voldoende eicellen had.

    Cuijpers gaf ook eerlijk aan dat op mijn leeftijd > 40 jaar de eicellen toch echt slechter worden en een vitale zwangerschap < 5% is, hoe goed embryo’s en/of eicellen ook lijken.

    Daarop zijn wij zelfs nog uitgeweken naar een kliniek in Spanje. Na een intake en extra onderzoeken hadden zij ook echt dezelfde conclusie als Cuijpers. En schatte een vitale zwangerschap in met 2-3%.

    Na lang wikken en wegen zijn wij overgestapt op eiceldonatie, onze enige en laatste optie. En tot op de dag van vandaag zo blij dat we dat gedaan hebben. Want meteen de 1e poging, 1e terugplaatsing was ik zwanger en had ik een vitale en doorgaande zwangerschap waarbij we op 12 december 2021 trotse ouders zijn geworden van een zoon.

    Waar we dus initieel dachten dat het probleem bij mijn man lag, bleek toch echt ik en mijn eicellen het probleem en dat puur door de leeftijd. Ja er zijn vrouwen van onze leeftijd die nog kinderen krijgen, maar als ICSI al een aantal keer niet gelukt is, is de kans helaas echt heel klein.

    Mocht je ooit meer info over een volgende stap willen mag je me altijd een PB sturen.

    Veel sterkte en succes!
     
    86Hoop vindt dit leuk.
  3. Jeanettie

    Jeanettie Lid

    3 jun 2021
    21
    10
    3
    Vrouw
    Hoi Kramertje, bedankt voor het reageren. En wat hebben jullie ook veel meegemaakt zeg! Fijn dat we hier wat kunnen delen met elkaar. Bij jou lag het dus ook aan de leeftijd. En net als ik had je veel eicellen steeds en goede kwaliteit embryo's.

    Wij zien eiceldonatie niet zitten. Dit heeft de arts in Brussel ook voorgesteld.
    Dan blijft alleen de optie ICSI over met 2 a 3 % kans van slagen. Wij hebben al toegezegd dit te willen gaan doen. Ondanks de lage slagingskans.

    Vorige week waren wij in Brussel op consult. De arts gaf toen aan wanneer wij voor ICSI kiezen dat er nog bloed geprikt moet worden ivm de bloedstolling. En dat hij met een cameraatje aan de binnenkant van de baarmoeder wil kijken.
    Afgelopen woensdag heb ik een telefonisch consult gehad om nog één en ander door te spreken. Maar de arts sprak helemaal niet meer over het bloedonderzoek en de Hysteroscopie. Daar moest ik zelf naar vragen.

    Het antwoord: Hij dacht dat Hysteroscopie bij mij niet nodig was...?! Terwijl hij de week ervoor dit nog wel adviseerde. Na het telefoongesprek ben ik gaan nadenken. En wilde ik het toch eigenlijk laten doen. Juist omdat ICSI zo vaak niet is gelukt. En het RadboudUMC in Nijmegen verder geen onderzoek wilde doen, hoe vaak ik het ook vroeg. Ik was eindelijk blij dat er aan de 'binnenkant' gekeken zou gaan worden. Ook omdat ik soms met menstruaties extreme pijnen heb. En dan heb ik voor mijn gevoel alles gedaan wat ik kan.

    Vanochtend heb ik gebeld met Brussel. Zij geven alles aan de arts door. En de arts heeft daarna terug gebeld, terwijl ik aan het werk was. Dus mijn voicemail ingesproken.

    Hij zei letterlijk: U heeft 0,2 tot 0,3 % kans dat het gaat slagen, dus een Hysteroscopie heeft geen nut (dit kwam over als: omdat het toch gaat mislukken in zijn ogen, heeft voor-onderzoek geen nut) en tijdens wat hij in heeft gesproken op de voicemail een paar diepe zuchten erbij, alsof hij het helemaal niet ziet zitten. Ik was enorm verdrietig... en opeens is het 0,2 en 0,3 % ipv 2 en 3...

    Ik mag er toch vanuit gaan als wij voor behandeling kiezen. En dat zou hij met alle liefde toen zei hij tijdens het consult. Dat we dan behandeld worden zoals ieder ander. Of je nu 20, 30 of 40 bent? Hij doet bij elke patiënt een Hysteroscopie. En dan bij mij niet? Ik weet nu niet wat ik er mee aan moet. Ik wil graag dat ze zich 100% inzetten. Wie of wat voor patiënt je ook bent.

    Ik wil niet het gevoel krijgen dat ze mij even snel tussendoor doen en dat is weer 10.000 euro en klaar, want het gaat toch niet lukken. Zo komt het nu op mij over.
    De afgelopen tijd heb ik veel gelezen op forums. En er komt steeds naar voren dat Brussel zo'n goed laboratorium heeft en ze enorm goed zijn in hun vak.

    Ik moet nu dus het vertrouwen hebben dat ze zich 100% in gaan zetten. En dat heb ik nu even niet meer..... begrijp je? Wanneer ik volgende week weer ga bellen dat ik toch een Hysteroscopie wil, ben ik dan een moeilijk patiënt? Moet ik het zo laten? Maar als dan de ICSI mislukt zal ik altijd blijven denken: had ik maar...
     
  4. DR87

    DR87 Fanatiek lid

    2 mei 2016
    1.124
    431
    83
    Wat een lastige situatie.. ik heb zelf ervaring met uz Brussel en het is volgens mij best wel afhankelijk welke arts je hebt qua communicatie. Sommige artsen zijn daar echt horken, ook al zijn ze super in hun vak. Echt soms te kort door de bocht en niet rekening houden met de emoties van de patiënt. Zelf geen ervaring mee hoor, maar ik zit op een besloten FB groep van Brussel en daar lees ik dit soort verhalen wel vaker (wel een tip trouwens om je daar bij aan te sluiten, zodat je daar deze vraag kunt stellen, zitten meer 40+ vrouwen). Ik ben uiteindelijk voor Brussel gegaan vanwege dezelfde reden als jij: het lab en hun top resultaten. Dat het verder vrij onpersoonlijk was boeide me niet, als het maar resultaat gaf. Dus als je echt nog een laatste poging wil doen, dan zou ik dat zeker daar doen. Ik heb nog contact met een paar vrouwen die elders uitbehandeld waren en via Brussel toch zwanger zijn geworden.
    Ik zou proberen de arts nog te spreken en je vragen te stellen. Desnoods om een andere arts vragen. Check even de FB groep bij welke arts je het beste terecht kan of stel je vraag over je huidige arts en wat hun ervaring is. Kan echt nuttig zijn.
    Succes met de keuze!
     

Deel Deze Pagina