Dan zou ik het zo laten. Wie weet wat de toekomst brengt, misschien dat hun relatie straks of later wel weer hechter wordt.
Haal even jouw quote aan maar geldt evengoed voor iedereen: welke naam zet je dan eerst? Moeder of vader? Want zal de eerste dan als "belangrijkste" beschouwd worden. Alfabetisch?
Ik snap deze reactie hoor maar uiteindelijk is dat met elke keuze zo. Het is maar net wat meer normaal is in de maatschappij. Een aantal jaren geleden was het standaard dat je de naam van de man aannam, op geven moment werd dat een keuze, tegenwoordig heb je de keuze ook andersom maar voelt dat bij mannen nog veel meer als een 'echte' keuze door hoe de maatschappij daarop reageert. En dat is nu ook weer met dit, het voelt nu alsof je een hele keuze moet maken terwijl het voor mij voelt als een stukje gelijkheid en dit ook te laten zien aan mijn kind. Ik denk als deze regel er weer aantal jaren is het meer normaal voelt
Soms is het wettelijk bepaald (achternaam vader gaat voor de naam van de moeder, of de eerste namen worden doorgegeven) , soms mag je kiezen. En als je mag kiezen dan tja.. baseer je op wie je het leukst vind of zo. Ik weet het niet. Maar dat is de reden waarom wij niet voor een dubbele achternaam zijn gegaan. Ik wil niet dat mijn kinderen moeten kiezen. Voor sommige vast geen probleem, als je van tradities houdt of 1 van je ouders is een lul.. dan is de keuze misschien makkelijk. Maar wat als de loyaliteit sterk is? Of als je weet dat je 1 ouder gaat teleurstellen. Het lijkt me een hele zware keuze, dus persoonlijk wil ik dat voorkomen en hebben wij de keuze voor ze gemaakt.
Ik snap jouw reactie op mijn vraag niet. Ik ben benieuwd hoe volwassenen in andere landen de keuze maken welke achternaam aan hun kind door te geven of als ze trouwen, welke achternaam ze dan houden, als ze ook de/een naam van hun man/partner willen aannemen.
Nu nemen vrouwen soms gewoon helemaal afscheid van een achternaam en is dan in 90% (meer dan 90%?) van de gevallen dan zo dat ze de naam van de man aannemen. Die keuze blijft nu dan wel liggen Ik snap je wel hoor, maar vind het ook niet 'eerlijk' dat het automatisch maar de achternaam van de man is. Al heb ik daar ook geen discussie over gevoerd hier.
Met de hoeveelheid info die je hebt snap ik het advies . Ik hoop echt dat het in de toekomst beter wordt, maar ik zie het somber in. We hebben nog anderhalf jaar, dus heb het op de lange baan geschoven. Soort struisvogeltactiek
Oh, maar ik ben helemaal voor dubbele achternamen hoor! Ik vind dat men moet kunnen kiezen. Ik vind dat traditie nog veel te krachtig is; naam van vader is gebruikelijk, als je de naam van de moeder gebruikt dan moet je dat vaak uitleggen. “Waarom jouw naam? Oh nou ik ben wèl van de tradities hoor” .. ok Gerda. Door de mogelijkheid te geven om dubbele achternamen te doen hoop ik dat keuzevrijheid cultureel meer geaccepteerd zal worden. mijn persoonlijke keuze staat los van mijn algemene mening hierover. Trouwen werkt anders trouwens. Althans, waar ik woon. Maar volgens mij is het hetzelfde als in Nederland, namelijk dat je gewoon je eigen naam houdt maar in je paspoort komt dan een ‘echtgenoot van..’. Kinderen kunnen hier wel al langer dubbele achternamen krijgen.
Een vriendin van mij op de middelbare school had inderdaad ook een dubbele achternaam; haar moeder was Spaans. Ik wist niet hoe dat werkte met trouwen, kan me voorstellen dat ze die lijn ook hier wel doortrekken. Maar hoe geëmancipeerd we hier in huis ook zijn, deze achternaamkeuze wordt echt nog wel een ding voor mijn man
Gek hè hoe diep dat kan zitten. Mij maakt het niet zoveel uit welke achternaam ik of mijn kinderen hebben Het wel/niet doorgeven van mijn achternaam heb ik wel serieus over nagedacht omdat het om andere mensen gaat dan mijzelf. De reden is dan ook niet omdat het mij niet zoveel uitmaakt hoor, haha, maar om evt zware of complexe situaties / keuzes te voorkomen.
Mijn zoon is helaas 3 maanden te oud... en anders had ik het met hem besproken, of hij mijn naam ook zou willen. Ik denk het wel want hij zegt soms: mama, ik ben toch een beetje *mijn achternaam*? Ik had heel graag gewild dat uit hun paspoort zou blijken dat ze ook bij mij horen!
Ah zo, sorry ik begreep je verkeerd. In Spanje is het daarin toch nog wel ouderwets (vind ik zelf) meestal is het dat je moedersnaam dan weggaat en je partner naam daarvoor in de plaats komt maar het mag anders. Ik zal eens vragen, ik heb zelf nog vrienden in Spanje. Ik zie het zelf niet als iets rondom loyaliteit wat ik van anderen wel lees, ik snap het wel maar zo zie ik het zelf niet. Ik zal mijn dochter ook altijd uitleggen dat welke naam ze ook kiest om aan haar kinderen door te geven dat niks te nadele van de andere ouder is. Wat ik wel stiekem hoop als koppige feministe is dat ze haar eigen namen houdt als ze trouwt/partnerschap aangaat
Ik snap heel goed dat mensen zeggen dat het traditie is maar het voelt voor mij zo erg als verkapt seksisme en misschien is dat heel negatief gedacht hoor maar ik krijg er altijd kriebels van
Ja, dit bedoel ik ook. Je kunt het allemaal nu heel leuk bedenken dat je je kind niet kwalijk gaat nemen als ze jouw achternaam laat vallen, maar je weet toch nooit hoe de situatie tussen de vader en jou is over 20 of 30 jaar. Dan is het voor je kind toch prettiger als jullie nu die keuze maken. Maar goed, misschien denk ik te ver door. En is het ook natuurlijk net waar je prioriteiten liggen
En toch hè, wie weet verwijt jouw kind je later dat het geen keuze heeft welke achternaam hij/zij kan doorgeven, vindt hij/zij net de andere achternaam mooier of zo