Net voor de derde keer in 1,5 week belt een kind dat hij al ergens anders gegeten heeft en dus niet mee hoeft te eten. Ik ben al aan het koken. Ik word daar zo pissig van en dat heb ik na de eerste keer al flink laten merken maar nu flikt er toch weer een dit kunstje. Dit betreft overigens pubers van 14 en 16. Vinden jullie dit normaal en moet toch kunnen of heb ik gelijk als ik zo meteen een flinke preek ga afsteken?
Wees blij dat er gebeld wordt. Meestal moet ik er achter aan… “Eet je mee?” “Hoe laat kom je thuis?” Etc..
Ik ben daar niet zo moeilijk in eigenlijk, soms had ik het wel eerder willen weten, voornamelijk als we iets eten wat de een wel heel lekker vind, en de ander wat minder. Dan had ik wat anders kunnen maken. Maar verder vind ik het geen probleem. Eten wat over blijft eet ik de dag erna als lunch of gaat de vriezer in. Net als dat ik het ook niet zo erg vind als er iemand extra mee eet.
Ik snap je hoor. Ik vind het echt niet erg als ze niet thuis eten, maar meld het even op tijd. Kleine moeite. Ik hou anders echt eten over en ik vind zeker met gewoon agv dat echt de volgende dag niet lekker meer. En ik heb sowieso tussen de middag helemaal geen zin in een warme maaltijd. Ik eet veel liever brood Dus ik ben team: op tijd melden!
Mijn moeder was daar totaal niet moeilijk in en ik wil daar als mijn kinderen ouder zijn er op de zelfde manier instaan. Het kan of morgen gegeten worden of de vriezer in.
Ik ben wel team even op tijd doorgeven. In het kader ook van rekening houden met elkaar. Moest ik vroeger thuis ook en ging prima, ik vond het nooit een probleem en toen had ik nog niet eens een mobiele telefoon kun je nagaan haha
Dat ze ergens anders eten zou mij ook niet uitmaken, maar ik zou het wel waarderen als ze even van tevoren checken of dat het goed is dat ze ergens anders eten, en niet pas als ze al gegeten hebben dan kun je er in ieder geval gewoon rekening mee houden als je gaat koken.
Ik kook bijna nooit voor een dag en precies voor ons huishouden dus echt een drama zou het niet zijn. Als m'n man niet (of zonder honger) naar huis komt doe ik daar ook niet moeilijk om. Ik denk dat ik er wel over zou vallen als mijn man (of over enkele jaren mijn puber) erg vaak buiten zouden eten omdat ik het samen eten an sich wel belangrijk vind.
Kook je dan zo afgepast? Hier blijft ee altijd eten over en dat vind ik vaak de volgende dag nog lekkerder. Dus snap het probleem niet zo als er maar 1 persoon minder aanschuift.
Ik begrijp je, je steekt er moeite in. Je wilt gewoon dat ze rekening.met je houden. Mijn moeder kon dat wel accepteren maar moest het op tijd aangeven. Ze zei al vroeg, ik ben geboren als moeder niet als dienstmeisje! Vroeger moest je dat persoonlijk vertellen toen hadden ze nog geen mobiele telefoon en dan vooral voor drie uur! Toen waren we altijd heen en weer aan het klepperen, vaak schreef de moeder van het vriendinnetje een briefje voor m'n moeder. Dan kon je weer wachten, want er moest een antwoord op komen. Dat briefje ging dan dicht met een plakband, daar kon je niets van lezen! Hallo moeder van Golden1213, Mag Golden1213 bij ons eten? Hoe laat moet ze terug zijn? Mogen ze dit weekend ook bij elkaar logeren? Ik heb ook pubers maar ze zijn best makkelijk en ook wat verwend. * Eten we alweer> gerecht A,B,C? * Ik heb op school al gegeten, Piet had chips en lolly's! * Nog beter> Janneke wil graag mee-eten (om half 5 via WhatsApp) * Wat eten wij?.> ik antwoord, krijg terug bij Henk eten ze...<gerecht > daar mag ik mee-eten! Het is echt anders deze tijden. Zwaaiend met de pinpas in de winkel, eten kopen. Ik kreeg vroeger een gulden en daarmee kon ik het doen! Zo, dat lucht op! Dit komt voornamelijk ook omdat het respect niveau een heel stuk lager ligt dan vroeger. Althans, in ons gezin. We hielden vroeger bij ons meer rekening met elkaar. To, ik denk dat het te maken heeft met moeite, gezien worden of gewaardeerd.
Ik zou daar zelf niet heel moeilijk over doen. Heerlijk om zo'n rijk sociaal leven te hebben. Vaak wordt dat ook ter plekke ineens bedacht om elders te eten. Dat verzinnen ze niet in de ochtend al ofzo maar op t moment dat er ergens gekookt wordt, gevraagd of ze blijven eten, of ineens bedacht wat ergens te eten samen (als ze ouder zijn). In ieder geval al te laat voor jij die kookt. En natuurlijk zou ik het uitleggen waarom ik het meer dan prettig vind dat ik het op tijd weet, en daarna waarschijnlijk nog 100 keer. Je zou t ook nog om kunnen draaien dat je elke dag samen overlegd op een bepaald tijdstip of hij/zij thuis eet. Het is ook absoluut niet fijn en handig, het ligt er ook een beetje aan hoe je zelf kookt, sommige mensen hebben altijd veel in huis en wat er niet gegeten wordt, eet je de dag erna (dit zijn vaak de mensen die niet avg eten ). Nou zou ik zelf een overgebleven stukje vlees de volgende dag nog wel warm op een boterham kunnen doen. En bij overgebleven gekookte aardappelen eten we de dag erna gebakken aardappelen met wat nieuwe voorgekookte erbij. Groenten kun je vaak in kleine overgebleven porties invriezen en maak ik wel een keer soep van. Rijstgerechten, pastagerechten, soepen e.d. vries ik in en dan eten we een keer kliekjes, enzovoorts.
Oh dat vind ik eigenlijk nooit echt een probleem. Juist gezellig voor zodat ze vrienden hebben en daar mee mogen eten of samen mee gaan eten.
Ik vind het fijn als ze het op tijd laten weten, maar zo niet dan is dat eigenlijk niet zo’n probleem. Mijn oudste dochter wist oo een gegeven moment dat ik gewoon ook geen rekening meer met haar hield Dat hield in dat ik, voordat ze zo’n druk sociaal leven kreeg, nog af en toe iets kookte waarvan ik zeker wist dat ze het lekker vond. En dat kookte ik dan op dagen dat ik zeker wost dat ze thuis at en niet moest werken oid. Maar dat was op een gegeven moment geen doen meer, omdat ze toch vaak andre plannen maakte, dus ging ik daar geen rekening meer mee houden. Ik wil mijn kinderen wel leren om rekening met elkaar te houden, maar dat vind ik dan belangrijker in het niet later dan afgesproken thuis komen of tijdig laten weten dat het later wordt. Wel of niet mee-eten laat ik ze vrijer in. Ik zie het pribleem niet zo als ze plotseling niet mee-eten. Dan vries ik rest in, of ik eet het als lunch de volgende dag. Ik heb zelf ook weleens dat ik a la minute beslis dat ik geen zin heb om te koken, of dat we iets anders eten dan gepland. Ik zou niet weten waarom mijn kimderen dat niet ook mogen doen.
helemaal leuk dat ze elders eten, maar ze kunnen dat inderdaad even aan je doorgeven op tijd toch. daar mag je best een afspraak over maken, bijv. laat het even voor 17 uur weten, en mocht je het nog niet weten dan, dan bel je elkaar even. pubers horen ook te leren dat je elkaar even informeert. Dat betekend misschien ook dat je als ouder voordat je gaat koken en je hebt niets gehoord even een appje stuurt, of even belt, of ze nog thuis eten of niet, maar ik zou het in eerste instantie wel even op hun bordje neerleggen voordat ik zelf de hele dag aan het bellen en informeren ben.
Toen ik op mezelf ging wonen, vond ik trouwens één van de meest fantastische dingen de vrijheid om zelf te beslissen wat en waar en wanneer ik ging eten. Want ik kon dat, toen ik nog thuis woonde, dus nooit zomaar ad hoc beslissen. Dus ik gun het mijn kinderen eigenlijk om wel al van die vrijheid te proevenu. En ‘rekening houden met’ kan voor mij ook prima op andere gebieden.
Mijn kind besluit regelmatig dat ze niet mee eet. Gewoon zomaar, zonder overleg. Precies op het moment dat ik net klaar ben met koken. Vaak iets waarvan ik weet (of het vermoeden heb) dat juist zij het lekker vind. Ik weiger om daar strijd over te voeren hoor. Dan maar niet. Ze zit overigens wel gewoon aan tafel. Ze is 6
Ik was net 18 en ging op kamers. Vrijheid en eten wanneer je wou. Ik kwam 7 kilo aan in een half jaar! Gelukkig heb ik direct mijn eetpatroon aangepast. Brie is geen avondeten en lasagne uit de magnetron is ook wel een dikmaker. (3× p.w)
Ze krijgen vanxelf honger! Hier hebben we toen ook de bijl begraven met het eten. Het is goed gekomen! Eet ze wel iets?
Jazeker, maar wel als het haar uit komt. Is alleen jammer dat haar moeder maar 1x per dag kookt. Wanneer het mij uit komt
Haha, mijn kind van 7 heeft ook lange tijd avondeten geweigerd. Maar dat kleine beetje dat hij wel eet stopt een ander in zijn holle kies. Dus dat verschil merk ik niet zo. Maar als 1 of meerdere pubers opeens besluiten buiten de deur te eten en mij met een bloemkoolprak laten zitten vind ik dat niet echt fijn nee. Dan blijft er een hoeveelheid aardappels over waar ik eigenlijk niks mee kan, want tja 3 aardappels opbakken is leuk, maar niet voor 8 man. En dan maar de volgende dag voor iedereen aardappelen gaan bakken is ook niet te doen. Ik ben zoals @Luppy ook zegt geen hotel. Maar nog steeds gebeurd het wel dat er af en toe een wel erg laat zich afmeld...