Ik kook nooit echt afgepast, wat overblijft is dan bv mijn lunch of die van mijn man. En als het meer is, vul ik het aan met iets voor avondeten de dag erna.
Ik snap het vanuit pubers wel. Vaak ontstaat zo’n idee van blijven eten toch spontaan. Ik hoop dat ik er later niet zo’n probleem van maak. Dat ik wel zie wie er aanschuift. Eten wat overblijft kun je de dag erna eten of invriezen.
Ik doe week boodschappen en “plan” daarmee dus gerechten voor de hele week. Die wissel ik wel af soms als ik echt geen zin heb in het ene maar als ik dag 1 over houdt en ik eet het niet als lunch (omdat het bijv agv is bijvoorbeeld) dan vries ik dat ook niet in. Dus ik blijf er wel een beetje mee zitten dan. Dat gezegd hebbende.. ik doe dit omdat ik 3 kleine kinderen heb en fulltime werk dus ik heb geen tijd om elke dag boodschappen te doen. Voordat ik kinderen had deed ik dat wel dus misschien doe ik dat als ik pubers heb wel weer en heb ik hier geen last meer van. Dan hoef ik ook geen agv meer te eten want dat doe ik ook voor mijn kinderen Maar ik ben dus team prima als je ergens anders eet maar laat het even weten. Het liefst op tijd.
Mijn moeder was er not amused over, licht uitgedrukt. Hier staan we er anders in, ik kook gewoon door en dan weten ze wat ze morgen dan dus eten of het wordt in de voorraad vriezermaaltijden gezet afhankelijk wat t is.
Nou de boodschap is duidelijk: ik ben een zeurmoeder! Ik kook inderdaad vrij afgepast. En we zijn met vijf vrij grote eters dus ik heb niks aan kleine restjes en zoveel koken dat ik er echt iets aan heb vind ik ook onzin. Op onverwachte mee-eters zit ik ook niet te wachten, maar dat is meer omdat we vaak haastig eten vanwege sport/werk/nascholingen etc en dan vind ik het te chaotisch als er nog vreemden bij komen ook. En ik laat eens per week de boodschappen bezorgen, dus we hebben een weekmenu. Ik hoefde dat vroeger trouwens ook niet te proberen hoor, zomaar wegblijven of mensen meenemen om te komen eten. Dus ik ben dat ook niet gewend van huis uit. En ergens voelt het inderdaad allemaal veel te gemakzuchtig van die jongens. Iedereen gaat zijn eigen gang en mama regelt het allemaal maar. Maar als het wel gebruikelijk is, zal ik eens proberen of ik me aan kan passen. Ook al word ik al chagrijnig bij de gedachte, haha.
Oh, ik zou dat ook wel echt heel irritant vinden. Ik heb nog geen pubers, maar je kan toch even iets laten weten? Met een appje echt een kleine moeite. Wij koken best wel afgepast, want kliekjes gaan heel vaak niet op. Kan je niet aangeven dat niet thuis + geen info dan voor jou betekent: eet niet mee? En desnoods bakken ze zelf dan een ei zodra ze thuis zijn. Plus de afwas die daarbij hoort.
Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk @Luppy? Misschien kan je ze meer verantwoordelijkheid al geven rondom het eten? Zelf een keer per maand alles kopen en koken. En ervaren hoe storend het dan is als mensen zeuren of er niet zijn? Idee van verantwoordelijkheid is wel serieus. Misschien kan je in de hele linie minder regelen, en geeft dat hieromtrent wat lucht, mocht je dat toch willen proberen.
Hier ook 2 pubers van die leeftijd naar gelukkig communiceren ze wel heel goed over het eten Ik zou daar ook helemaal niet goed van worden. Ze eten regelmatig ergens anders, of in de stad naar school, maar dat laten ze dus een paar uur van te voren weten.
Ze laten het ook wel weten, maar pas laat. Als ik al aan het koken ben. Vanavond had ik zelfs vlak daarvoor even wat extra erbij gedaan, omdat het iets was dat hier vrij populair is en ik dacht dat het niet genoeg zou zijn. En ja, lekker een ei bakken, nou dan weet ik zeker dat ze standaard te laat komen. Liever een ei dan een gezonde maaltijd, denk ik.
Ik vind je geen zeur! Ik snap het zeker. Tuurlijk het is leuk als ze sociale contacten hebben & is het gezellig als ze soms buiten de deur eten. Maar het is niet minder gezellig als ze het gewoon tijdig laten weten, vind ik dan. Dat is ook hoe ik zelf opgevoed ben: voor 17u laat je het weten, hoor ik niks ga ik ervanuit dat je thuis eet. Tuurlijk was het geen groot probleem of direct dikke ruzie als ik soms net iets te laat was met doorgeven, maar het moest zeker geen gewoonte worden. Want idd: het is geen hotel! Zo willen wij het hier ook later gaan doen. Rekening houden en goed + tijdig communiceren met elkaar vind ik persoonlijk ook gewoon horen bij opvoeding & normen en waarden die je je kind mee wilt geven. Oftewel: doe vooral wat jij je kinderen mee wilt geven & wat voor jullie werkt als gezin. Net als dat de 1 het prima vindt als de kinderen op de banken staan te springen en alle scheldwoorden eruit gooien is dat hier not done. Kiezen wat bij jullie past
Ze zijn 16 en 14. Ik heb er ook nog een van 10, die vaak een ouder van een vriendje inschakelt. Dan belt zo’n moeder om half 6: Ja x mag hier wel eten hoor, ze zijn zo lekker aan het spelen. Leuk en spontaan dat dat kan, maar ik kan daar echt zo slecht tegen. Zelf koken doet vooral die van 14 regelmatig, dus hij weet best dat het een klusje is. Maar ja, op die leeftijd hebben ze niet zoveel inlevingsvermogen denk ik.
Je kan vast iets bedenken dat beter aansluit. Ik weet niet in hoeverre ze liever lui (aanschuiven) dan moe (ei bakken) zijn. Of financieel geprikkeld kunnen worden. En ook hoe belangrijk jij dit vindt om oké te krijgen. Je regelt denk ik een hoop, maak ik uit je post hier eerder op, op gegeven moment is die maat dan toch ook vol. Maar misschien vind je andere regelzaken nog frustrerender en pak je daarop aan.
Mijn moeder zei op gegeven moment: nu eten we niet meer tussen de middag bij iemand anders. Punt. Was de nieuwe regel. Ik deed dat heel vaak wel. En dan is het gewoon zo. Ik weet niet wat daar achter zat. Moet ik misschien nog eens vragen Maar als je het zo vervelend vindt, kan je toch evt voor je 10-jarige aangeven dat er thuis gegeten wordt, punt. Met uitzondering op bijv. Pizzadag oid. Zeker omdat je het hebt over "inschakelen", dat komt doordacht over. Klagen ze thuis vaak over het eten?
Ik ben net als jij opgevoed hoor, mijn moeder zat daar ook echt niet op te wachten. Maar doordat wij door sporten regelmatig al niet samen aan tafel zitten heb ik er geen moeite mee dat er eens iemand niet mee eet, of dat er iemand extra mee eet.
Nee dat niet, ik kan best redelijk koken, volgens mij. Met 5 is er altijd wel eentje voor wie het niet de favoriete maaltijd is, maar meestal vinden ze het wel lekker. Met die van 10 heb ik in principe ook de afspraak dat hij niet zomaar doordeweeks ergens anders mag blijven eten. Maar ja, als een moeder dan belt, wil ik ook niet de nare zeur uithangen, dus dan ga ik er toch maar weer in mee. Maar goed, dat vind ik minder erg dan die grote jongens die zomaar ergens patat gaan halen ipv de AVG thuis. En als het allemaal heel af en toe gebeurt is het ook niet zo erg, maar als ze het alle drie een keer per week doen, dan vind ik het toch echt irritant. Iemand schreef dat het een beetje gebrek aan waardering is en zo voelt het misschien inderdaad wel.
Nee is natuurlijk ook gewoon een antwoord. Nou maak ik niet zo’n probleem ervan als een kind onverwacht ergens anders wil eten, maar als het me niet uitkomt dan mag het ook gewoon niet. En ik ben ook niet gevoelig voor bellende/appende moeders. Ik heb een dochter die er een handje van had om de moeder van haar vriendinnetje in te schakelen, omdat ze dacht dat ik dan eerder ja zou zeggen. Nou mooi niet dus Heb haar op een gegeven moment ook uitgelegd dat ik geen vragen van andere moeders wil, maar dat ze het zelf met mij moet bespreken. Schakelt ze wel die andere moeder in zeg ik per definitie nee, en het kan me weinig schelen wat mijn dochter of die moeder daar van vinden…
Maar dat is het ook. "Mama slikt alles wel" Maar dat hoeft niet hè. Hoe anderen er over denken hoeft niet jouw manier te zijn. Pubers hebben idd de neiging lang leven de lol te leven. Alsof de wereld om hen draait. Daar mag jij als moeder best paal en perk aan stellen. Ik ben het namelijk met jou eens. Gewoon een stukje fatsoen naar elkaar toe.