Hallo meiden, wij hebben na een lange tijd wikken en wegen besloten om toch te gaan beginnen met IVF PGT. door het gen waar mijn man en ik beide drager van zijn, PCH2. Heeft ons kindje als ik zwanger raak een kans van 25% om de ziekte te krijgen 25% kans om geen drager te zijn en niet ziek 50% kans om drager te zijn maar niet ziek. misschien weten jullie sommige al wel dat wij ons zoontje afgelopen juli verloren zijn met 15+1 weken zwangerschap nadat de vlokkentest niet goed was gegaan.. die kans was 0,1 %.. Nu zijn wij 9 maanden verder ( we zijn niet meteen weer begonnen met proberen maar zeg ong. Na 3 maanden weer. Ik had alleen nog wat vragen - na de punctie, en stel je bent zwanger. Moet je die test dan alsnog doen? Of is het dan zo goed als uitgesloten? - hoe voelt de eicelpunctie? En wat krijg je als pijnstilling tijdens de eicelpunctie. - ik heb last tijdens inwendige onderzoeken van vaginisme, wellicht hebben meerdere hier last van en wat ervaringen hoe het voor hun voelde? - hoelang duurde het vanaf t moment van “ aanmelden” tot het moment van de eerste poging?
Je hebt een kletsgroepje hierover onder MMM clubs staan. Daar zit wel wat ervaring. Vwb je vraag over de eicelpunctie. Ik heb 8x een punctie gehad en er nagenoeg nooit iets van gevoeld. 1x onder algehele narcose in Duitsland, de andere puncties in Nederland en België met morfine en baarmoeder verdoving. Uiteraard voelde ik wel wat geduw, maar nagenoeg geen pijn. Echter is het voor iedereen anders en heeft ieder ziekenhuis/ kliniek zijn eigen pijnstilling qua verdoving. Bij sommige ziekenhuizen krijg je enkel paracetamol en naproxen en bij de ander morfine.
Ten eerste wat verdrietig dat jullie een kindje zijn verloren. Lijkt me ongelofelijk heftig. Als je genetisch onderzoek gaat doen (PGT) dan ga je eerst een punctie doen. je eicellen worden verzameld en bevrucht met het zaad van je man en dan wordt er van ieder embryo een celletje opgestuurd voor genetisch onderzoek. Dan kijken ze welk embryo is aangedaan en welk niet. Vervolgens worden de niet aangedane embryo’s weer naar het ziekenhuis gestuurd waar je onder behandeling bent en krijg je een terugplaatsing. Ze plaatsen dus een embryo terug die jullie aandoening niet heeft. Wat betreft je eerste vraag, nee dan hoef je niet meer te testen want de aandoening is uitgesloten. Let wel op dat het genetisch onderzoek vaak weken duurt. Je bent zo 2 maanden verder vanaf het moment van de punctie. Ligt een beetje aan welk onderzoek ze doen. Daar zit ook variatie in. Ik weet ook dat er een snelle PGT vorm is. Over de andere vragen is lastig antwoord te geven want het ligt eraan voor welk ziekenhuis je kiest. Sommige hebben hele lange wachtlijsten voordat je überhaupt aan de beurt bent en dan duurt het wel het traject an sich ook nog maanden. Hoe ze de punctie doen wisselt ook. Ene ziekenhuis alleen met pijnstilling en morfine vooraf en de ander krijg je een roesje. Ik vond het zelf wel meevallen qua pijn. Ja, het is niet fijn maar wel goed te handelen. Hoop hiermee een beetje je vragen te beantwoorden hebben. Veel succes in ieder geval.
dankje voor je reactie! Er was mij al verteld dat de wachtlijst tot het intake gesprek al 6-8 maanden is. Daarna moet eerst ons bloed onderzocht worden wat 8-10 maanden duurt. Daarna zit er weer ong 6-8 maanden tussen voor we echt kunnen starten.. dus al met al zijn we al ong. 2 jaar verder voor we pas écht kunnen beginnen… daarom was de keus ook zo ongelofelijk moeilijk.. ik wilde graag 2 kindjes met de leeftijd dicht op elkaar. Tussen mijn dochtertje en mn zoontje * zou 2 jaar en 3 maanden hebben gezeten… dat wordt nu dus ong. Een jaar of 5…..
Ik was onder behandeling in Duitsland en daar is het heel normaal om een punctie onder narcose te doen. Dus verder geen specifieke reden.
Hoi Roxy Het is zoals reeds gezegd bij iedereen anders, alsook de ‘werkwijze’ van het ziekenhuis. Ik heb 1 keer een punctie en terugplaatsing gehad. Ik ben Belgische en hier in het ziekenhuis waar ik loop doen ze de punctie ook onder volledige narcose. Bij mij vonden ze 14 eicellen. 6 daarvan werden succesvol bevrucht en uiteindelijk bleven er 2 goeie bevruchtingen over. Die werden uiteindelijk wel ingevroren omwille van de corona lockdown toen… alles werd toen een heel eind uitgesteld maar uiteindelijk is de ontdooiing goed gelukt en heb ik een succesvolle terugplaatsing gehad in UZ Gent. Hierbij wil ik wel even vermelden dat ik dit persoonlijk als heel vervelend en pijnlijk heb ervaren. Ik wil je niet bang maken maar wil ook gewoon eerlijk zijn. Het kan evengoed zijn dat jij dit helemaal anders ervaart! Ik heb wel het geluk gehad na de eerste terugplaatsing al zwanger te zijn. O ja en ikzelf heb ook vaginisme… inwendige onderzoeken zullen inderdaad wat vervelend zijn en blijven (bij mij toch) maar je wordt het wel min of meer een beetje ‘gewend’, ookal blijft het vervelend. Tip: blijf het telkens goed aangeven, dat scheelt ook. Hopelijk ben je hier iets mee!
Ik heb ook vaginisme en om die reden doe ik de puncties en terugplaatsingen altijd onder narcose. Dit doen ze naar mijn weten niet in Nederland en daarom ben ik onder behandeling in Duitsland.
bedankt voor je ervaring! Wat fijn dat het in 1 x goed ging de terug plaatsing! jaa eerst nog maar afwachten over hoe en wat ..