begrijp ik maar wat Fristi aandraagt is toch een prima oplossing? Ze hoeven ook niet te spelen, ze moeten alleen niet klierig doen, dat hoef je echt niet te accepteren. Ze kunnen prima leren dat ze je soms even met rust moeten laten (en ja ook voor onze kinderen is dat vaak lastig). Het is gewoon echt belangrijk dat je regelmatig even oplaadt!
Maar hier blijft hij dan wachten, én praten. En vragen stellen. En dat kun je niet stoppen. Tenminste niet op een normale manier
Hier was de Ib er van de basisschool waar hij toen zat ook niet bekwaam met autisme. Als je haar observaties las, tja kon de lerares ook niets mee. Haar advies toen was meer aandacht voor de dingen die hij "slecht" kon en de dingen die hij goed kon (schrijven en lezen) niet bemoedigen. Resultaat een compleet gefrustreerd kind dat in de kleuterklas moest spelen en alleen maar wilde lezen en schrijven (was groep 1). Gelukkig kwam er toen een AB-er die een hele andere kijk erop had en ook meteen voorstelde om onze zoon te onderzoeken. Maar ook hier doen we zoveel mogelijk zelf en zijn we ook niet dol op de instanties
Jeetje, dat lijkt me ook zeer frustrerend. Ik merk hier dat juist bemoedigen wat ze wel kunnen helpt om ook de dingen die moeilijker gaan aan te durven. Als je dan net “de verkeerde” persoon aantreft op zo’n school, heb je meteen een probleem.
Jawel! Mijn 3 jarige kan al prima.overweg met Scratch (app) hij vind het ook leuk! Mijn 5 (bijna 6) kon dat ook op die leeftijd en programmeert ondertussen kleine dingen op de.computer. ze leren dat digitale zo snel! Ik kan even niet vinden hoe een andere app heet maar daar hebben we een green screen voor gemaakt, groene blokjes en achtergrond en dan poppetjes erop en fotos maken met achtergrond. Was ook erg leuk. Er was toen een app voor die die.achtergronden had.
Ik heb geen tips of oplossingen, je bent vast zo'n doorgewinterde auti-mama als ik en dan heb je echt al veel geprobeerd... Ik wilde vooral even een digitale knuffel achterlaten, want ik weet hoe slopend het is als je kinderen zich echt geen seconde alleen kunnen vermaken en constant een beroep op je doen. En hoe je buik vol kunt hebben van professionals die te weinig echt kijken naar je kind en zijn/haar unieke behoeftes. Mijn zoon wist niet 'hoe hij moest spelen', vanaf leeftijd van 4 jaar hebben we hier een PGB-er op gezet, die primair er was om hem te volgen en dat ik even niet met hem bezig hoefde te zijn. Zij heeft heel langzaam zijn 'horizon verbreed' naar verschillende activiteiten, tot hij geleidelijk zijn eigen spel ontdekte. Knutselen/tekenen is hier onderdeel van, in begin deed zij alles en gaf hij aan hoe hij het wilde (u vraagt, wij draaien), maar daagde hem steeds een beetje meer uit om klein stapje zelf te doen. Pak jij de rode stift. Knip jij dit touwtje. Etc. Uiteindelijk kreeg hij vaardigheid en zelfvertrouwen om dingen zelf te tekenen en knutselen. Hij kan zich nu (jaren later ) goed zelf bezig houden met zijn (beperkte) activiteit. Iets tekenen/knutselen of printen en dan daarmee een verhaal (van youtube of DVD) naspelen. Mijn dochter vraagt ook veel aandacht en sturing. Als je samen met haar iets doet, dan kom je altijd wel tot iets van haar keuze (is best goed in rollenspel en fantasie spel, meisje...), maar het moment dat je haar 'loslaat' en ze het op eigen kracht moet doen, valt het veelal stil. Ze heeft heel zwakke executieve functies en voelt heel snel stress, wat ze niet gereguleerd krijgt zonder iemand anders erbij. Ze moet eigenlijk de hele dag bij de hand genomen worden. Behalve een beeldscherm, dat neemt het enigszins over...
Dikke knuffel terug want dat klinkt precies zoals het hier ook gaat. pgb hebben wij 3 jaar gehad voor de oudste voordat hij naar de zorgboerderij ging. Zij deed precies wat jij ook omschrijft. In het begint ging dat goed, later werd hij ontzettend agressief naar zijn zusje toe, vanaf het moment dat zij naar huis ging. Ze kwam 2 x per week, en het was alleen dan. En het werd steeds erger. Op een gegeven moment zag zij ook wel in dat het kwam door haar aanwezigheid. Ze deed echt niks verkeerds hoor! Maar schijnbaar overprikkelde hem dat zo erg, dat zusje het erna moest ontgelden. Ze hebben het toen zelfs over uit huis plaatsen gehad. Toen overgestapt naar de zorgboerderij. Toen verhuisd en vanaf dat moment veranderde er iets in hem. Niet dat hij veel “doet” hoor, maar hij zocht Bijv een taalcursus op Duo Lingo en ging dat zitten doen. Op z’n kamer. Ik wist niet wat me overkwam
Helpt trouwens ook niet mee dat peuter nog nooit een nacht heeft doorgeslapen, dus ik ben in ook s’ nachts met hem bezig. ik was aan het zoeken naar de apps die hier voorgesteld waren en zag een rupsje nooit genoeg app. Die zit hij nu even te spelen. Even relatieve rust…
Dit is voor mij heel herkenbaar, voor de jongste. Zij voelt zich zo snel onveilig en aangetast in haar autonomie, dat ze eigenlijk alleen met mij (safe person) dingen kan doen zonder overprikkeld te raken. Heb net ambulante begeleiding stopgezet, die 8 maanden heeft geprobeerd, maar die ergens in begin al iets te stevig erin gevlogen is en te weinig ruimte heeft gegeven, waardoor het meer stress dan goeds opleverde. Ben nog steeds op zoek naar iemand die iets kan overnemen cq mij ontlasten, maar moet dus echt de juiste persoon zijn, die heel goed naar mij wil luisteren en aanvoelen en vooral niet de 'standaard' autisme tactieken gaat gebruiken, want die werken niet...
Wellicht doe je dit al, maar mijn advies zou zijn om zijn dagprogramma te visualiseren. Hierin ook zijn spelmoment (met of zonder ouder) meenemen.
Nee daar ben ik mee gestopt. Het maakt ze opstandig. Ze willen dan zelf gaan schuiven met het schema. Samen opstellen heeft ook geen zin. Als ze dan later bedenken dat ze iets anders willen gaan ze een enorme discussie aan. Op heel jonge leeftijd al. Die driftbuien die we gehad hebben vanwege de picto’s waren vaak nog erger dan de driftbuien omdat er iets zomaar gebeurd, zeg maar.
Hoe leergierig is hij? Zijn letters en cijfers misschien interessant? Toen mijn middelste 3 was heb ik het spelen opgegeven en ben ik hem leerzame dingen gaan voeren. Hij is erg gefixeerd geraakt op rekenen en taal. Met twee was zijn interesse wel al duidelijk. Maar ik zat erg in twijfel of ik hem daarin moest gaan volgen. Het heeft hier uitdaging gekost om een beetje tot spelen te komen.
Ik ben nog niet zo ver gekomen met lezen. Maar lees fit en denk meteen: heksensoep! Grote (oude) pan in de tuin. Water erin. En 'groenten ' uit de tuin. En stokjes en steentjes en zand. Alles wat je maar kan vinden. En goed toeren natuurlijk. Eventueel met een echte snijplank en een mesje de gevonden blaadjes en takjes klein snijden voor ze de doen in gaan.
Daar zat ik deze week ook aan te denken. Hij herkent de cijfers op de klok, zonder dat wij hem dat bewust geleerd hebben. Ook kijkt hij weinig dingen die met rekenen te maken hebben (vooral meer talige educatieve dingen op YouTube) dus misschien moet ik hier maar eens op gaan inzetten.
Oh hier kan ik een heel verhaal over gaan schrijven iets met de echte snoeischaar MOETEN hebben, want die is voor takjes… en ik moet er van hem naast staan dan, ik kan dan dus niet zelf gaan koken bijvoorbeeld.
Kan ie niet de was opvouwen? Sokken bij elkaar zoeken enzo. Kan weinig aan kapot. En is echt werk. Jij ernaast met je kopje warme koffie. Al blijft hij dan toch ook wel praten. Muziekje in je oren? Of ietsje verder weg zitten? Ik denk dat het allemaal niet werkt. Misschien moet je het zoeken in begeleiding, zodat je ff een stapje terug kan doen soms. Maar het is gewoon mega zwaar, altijd aan moeten staan.
Hier had ik alleen ontbijt lunch en diner op vaste tijden staan. De rest van de "picto's" ( was in ons geval tekst omdat hij boos werd van de plaatjes want hij kon lezen) mocht hij zelf indelen. Dus na het ontbijt de tijd totaan de lunch en na de lunch tot aan het diner. Ook kon hij dan zelf indelen wanneer hij een tussendoortje wilde.
Sorry. Is niet leuk voor jou. Maar zag het wel helemaal voor me met die snoeischaar. Wat ontzettend lastig voor je zeg. Heb zo ook geen antwoord verder. Lees vooral ook mee voor de tips. Hier is het ook lastig met jongste. Maar die heeft een grote broer die graag met hem minecraft speelt. Of knikkerbaan bouwt, waarbij het kleine broertje de manager is die aangeeft hoe het moet. En de grote met engelengeduld alles braaf opvolgt.