Puberliefde (kalverliefde)

Ik zou samen op 1 kamer gewoon sowieso niet verbieden. Nu niet en over twee jaar ook niet. Deur open snap ik ook niet echt, waarom?

 

Zou je niet bang zijn dat er dingen gebeuren die je kind niet wil?

Ik wou dat mijn ouders het verboden hadden. Ik heb nog geen kinderen in die leeftijd dus weet niet hoe ik dat zou aanpakken, maar nu zou ik denken: tot je 16e sowieso niet op je slaapkamer en daarna als je een relatie hebt het eerste jaar ook niet.

 

Dat je bepaalde regels hebt begrijp ik best.
Mijn huis is ook geen duivenhok en de slaapkamer al zeker niet.

Maar de regel van het eerste jaar van de relatie gaat volgens mij niet werken.
Als het een echt koppeltje is, hebben ze recht op hun privacy uiteindelijk. Dat hoeft niet te gaan om seks ofzo maar wat kussen en knuffelen moet toch ook kunnen zonder supporters?

 

Ik denk eigenlijk dat ik het als ouder van een vier- en zesjarige nu nog niet goed kan beoordelen, omdat ik nu nog enkel vanuit m'n eigen ervaringen redeneer.

 

Ja, en ook los van kussen en knuffelen; een gesprek voeren samen in privacy ook.

 

En precies om die reden werkt verbieden juist niet denk ik. Maar juist openheid.
En je kind leren dat het zijn/haar eigen grenzen mag aangeven.

Dat is heel die puberliefde. Verkennen van grenzen. Tot waar vind ik het prettig. Wat juist niet. Op deze leeftijd gaat dat over handje vasthouden en kussen. Dat groeit uiteindelijk (duurt hopelijk nog wat jaren voor to) naar seks.

Wat is een betere plek dan je eigen slaapkamer.

Wordt de slaapkamer verboden, dan zoeken ze wel een andere plek. Daarbij geef je daarmee ook aan dat hetgeen ze doen (als het al wat is) niet mag. De kan je beter in gesprek blijven en hun privacy respecteren.

Toen ik 17 was wilde ik dat mijn vriendje zou blijven slapen. Ik herinner me als de dag van gisteren het gesprek daarover met mijn vader.
Zijn woorden: "weet je zeker dat je dit zelf wil? Ik kan het voor jou ook makkelijker maken door de strenge vader te zijn en hem de logeerkamer te geven".
Ik wist het zeker. En het was ok.

Duurde nog een jaar voor we daadwerkelijk ook seks hadden.

 

Dat vind ik wel wat anders haha, dat moet natuurlijk sowieso kunnen.

 

Dat sluit elkaar naar mijn idee niet uit. Je kunt heel open zijn over waarom je grenzen stelt, lijkt me zo.

 

Klopt. Maar door de privacy van de eigen kamer te ontzeggen geef je als boodschap mee dat je er niet op vertrouwd dat ze niet .... wat eigenlijk precies? met elkaar doen.
En dat dat iets "verkeerd" is.
Dus als ze dat wel zouden willen dan doen ze het stiekum.

Terwijl... de liefde verkennen is niet verkeerd en hoort bij deze fase in het leven.

Mijn 14-jarige is er nog niet aan toe. Toen we , door een misverstand, de hpv-prik moesten uitstellen zei hij doodleuk " maakt niet uit mam. Ik ben echt nog niet seksueel actief hoor".
Maar mocht hij met een meisje (of jongen) thuiskomen, dan ga ik ze echt niet storen wanneer ze de privacy van zijn kamer opzoeken.

Pubers zijn pubers. En als puber-ouders hebben we al heel veel leren loslaten. En tegelijk heel veel humor nodig. En empathie. En het is soms echt zoeken tussen begeleiden, loslaten en streng zijn.

Mijn eigen eerste echte zoen was ook bij die jongen op zijn slaapkamer. Terwijl mijn ouders en zijn pleegouders beneden in de woonkamer zaten.
Ok... ik was 15. Wel iets anders als 11.

 

Ik denk dat je je kind moet vertrouwen. Verbieden om op haar kamer te zitten vind ik echt te ver gaan. Wat anderen ook zeggen, dan verbied je het en denkt ze dat dat niet goed is. Terwijl er waarschijnlijk echt niets meer gebeurt dan tv kijken en misschien een arm om haar heen ofzo.
Praten over wat je wil en niet wilt en dat je geen dingen doet die je niet wilt is natuurlijk altijd goed. Doe ik hier ook nog steeds. Wel andere leeftijdscategorie (14 jaar) maar wel een 'relatie' die ook best serieus is. Ik ga er vanuit dat ze altijd eerlijk tegen mij is en ik wil juist dat ze lekker haar deur dichtdoet als hij er is. Lijkt me super ongemakkelijk als je met je vriendje op je kamer zit en je moeder loopt over de gang...
Nu zijn zij wel wat ouder en die zoenen natuurlijk wel maar dat hoort er allemaal bij in de puberteit; elkaar ontdekken. En als er meer gebeurt, dan gebeurt dat toch wel. Alhoewel ik denk dat je daar met 11 jaar nog niet echt bang voor hoeft te zijn...

 

oja, en als je gevoel zegt dat het kan.... op je gevoel vertrouwen. Zeker als ze eerlijk is en je alles vertelt. Is hier idem dito

 

@Krokodil16 is hij inmiddels al tv komen kijken? En hoe is het gegaan?

 

Klinkt helemaal gezellig en precies zoals je het verwacht bij 11 jarigen Wacht maar tot ze 14 is

 

Toch heb ik het wel eens gedaan met ( toen ze jonger waren) kinderen die bij ons kwamen. Niet omdat ik mijn kind niet vertrouwde maar omdat duidelijk was dat het andere kind grenzen niet accepteren en mijn kind nog niet in staat was hier tegengas aan te geven.

Hier beiden nog geen liefdes gehad maar als ik het gevoel heb dat boven geschreven situatie zich voordoet zal ik mijn kind duidelijk uitleggen waarom ik nog even regels hanteer

 

Maar dit vind ik wel een andere situatie dan waar dit over ging... Dit ging over een verkering die de moeder ook gewoon kent (ze zitten al jaren bij elkaar in de klas toch?)

 

Dit heb ik ook wel eens gedaan, maar dan zag ik dat wel ook duidelijk aan mijn kind - waren ze wel jong. En als zich zoiets voor zou doen met bv 12 jaar of ouder, zou ik diegene sowieso niet thuis willen ontvangen…

 

altijd welkom