Hier kun je niet langer dan 5 jaar ingeschreven staan voor een huurhuis. Hebben nu een koophuis. Verder, ik ben echt een open boek. En in principe weet iedereen zo goed als alles van mij. Een ding weten echt alleen de meest naaste mensen. En dat is dat ik eigenlijk al sinds kinds af aan hele donkeren periodes ken. Door een gebeurtenis. Automutilatie, nu echt al jaren niet meer, en ook nooit overdreven veel. Vaak op plekken die niet te zien waren. Toen ik in 2011 een hartstilstand kreeg ben ik er mee gestopt, en zijn de donkeren periodes minder geworden. Ik kon/wilde weer echt leven.
Over inschrijven bij de woningbouw had ik nooit nagedacht. Blijkt maar €7,50 per jaar te zijn. Niet dat ik op een scheiding hoop, maar het is inderdaad wel slim om in te schrijven, je weet nooit hoe het leven loopt.
En je kinderen direct de dag dat ze 18 zijn! Hier kost het trouwens €50 per jaar (oplichters) doe het voor ons beiden wel al sinds we 18 zijn je weet nooit wat het leven brengen zal.
Ja niet iedereen weet alles. Zo zijn er dingen die ik niet met familie deel maar wel met 2 goede vrienden. Het hangt er gewoon vanaf wat iets is. Moeders en vaders op het schoolplein kennen me maar ook weer niet snap je. Maar echt geheimen heb ik niet. Er is altijd wel iemand die iets weet. Mijn man weet het meeste maar sommige banale dingen vertel ik hem niet en niet omdat ik niet wil maar omdat ik het vaak al vergeten ben wanneer ik thuiskom. 's Avonds denk ik dan nog wel eens van ah ja maar daar ga ik hem dan niet wakker om maken of zelf weer uit bed stappen gewoon omdat het te banaal is.
Ik sta ook ingeschreven bij de woningbouw en moet dat mijn man nog vertellen. Sinds de komst van onze kleine man hebben we best moeten stoeien om vooral ons plekje als individu te vinden en als mama met verlof was ik toch vaker thuis. Nu ben ik iemand die naast mama ook tijd voor zichzelf wil, maar ik ben en was wel vaker thuis (werk ook parttime en man fulltime en man heeft moeten groeien in contact met onze zoon, ik moest wel, want was de eerste maanden fulltime thuis). Enfin, na een pittige woordenwisseling heb ik me boos ingeschreven en nog niks gezegd…in verdediging van mijn man: hij gunt mij de wereld, faciliteert mij in dingen die ik belangrijker vind en draait zijn hand niet om voor de zorg voor onze zoon. Sinds zwangerschap twee en twee spoedoperaties doet hij als hij thuis is 90% van de zorg met liefde.
Dan geef je mij de schuld met t idee en dat vind ik helemaal prima. Je kan ook ineens een situatie krijgen dat om wat voor reden de hypotheek niet meer te betalen is. Nu is t geen garantie dat het de situatie gelijk oplost maar t verbeterd wel de kansen. Slimme meid is op alles voorbereid.
Nou, jouw nuchtere post heeft me wel doen besluiten het te melden bij mijn man. Mijn moeder zei ook altijd: niet afhankelijk worden van een man, eigen centjes verdienen en zeker met twee kids straks. Scheiding hoeft idd niet eens de reden te zijn. Thx!
Ivm dat inschrijven voor het woningnet "just in case"... Dit vertekent dan toch de ware nood aan woningen en creëert enorme wachtlijsten waar er mss geen zijn? En wat als jullie dan een woning aangeboden wordt? (gewoon uit interesse hoor, ken het systeem niet)
Nou, dat vind ik gewoon echt slim. Mijn zus heeft dat ook gedaan, ok, dan niet stiekem, en dat zorgde ervoor dat ze na een huwelijk van ruim 12 jaar, binnen 3 maanden een huurhuis had.
Vind dit ook mega verstanding en denk er zelf ook over. Daarnaast zijn wij ook samen ingeschreven in een andere stad en omgeving voor de toekomst. Ik vind dat dat echt naast elkaar mag staan. Je weet maar nooit.
Nee hoor, want moet zelf reageren. Ik krijg niets aangeboden @Muisje2016 : ik ook hoor! Ik sta keurig al jaren ingeschreven. Je weet nooit wat de toekomst brengt.