Oh herkenbaar Thuis ben ik toch het liefst. Al ben ik nu af en toe ook wel blij dát ik kan gaan werken (iets met peuterpuberteit) maar als het niet nodig was geweest dat ik zou werken, dan was ik lekker thuis. Al zou ik het stukje financiële vrijheid wel missen denk ik. Enkel op man zijn inkomen leven (en uitgeven, shoppen e.d.) zou ik mij ook niet prettig bij voelen.
Ik had ook best graag thuisblijfmoeder willen zijn , niet gedaan overigens, we vonden financiële rust en stabiliteit en enige luxe ook erg prettig. Wel bewust maar een 16 uurs contract gehad. Ik krijg ook altijd de kriebels van dat gepush dat wij Nederlanders veel te weinig werken. Ik zou echt niet weten hoe ik anders had kunnen zorgen voor een beetje rust binnen het gezin, allerlei afspraken en geregel voor de kinderen, als ze ziek waren, speelafspraakjes, hobby's, enzovoorts. Ik ben dan ook duidelijk niet een persoon wat in hectiek functioneert. Ik ben overigens wel van mening dat iedereen moet doen waar je je goed bij voelt. Veel moeten werken omdat je het simpelweg wil, of financieel moet, dat maakt niet uit, doe vooral wat bij je past. Sommige mensen varen gewoon veel beter op drukte en hectiek. Ik toevallig niet , ik ben echt een huismus.
Hoeveel geld ik uitgeef aan kleding Heel eerlijk weet ik het zelf ook niet Maar het is echt veel en veel te veel Vooral voor de kinderen kan ik echt los gaan
Er zijn geen dingen die níemand mag weten; ik heb geen geheimen voor mijn man, er is dus altijd íemand die iets mag weten. Niet dat ik hem per se alles vertel, maar alles wat belangrijk is of hem direct aangaat wel en bij alle andere dingen: als hij ergens naar vraagt of via via iets zou horen oid, dan krijgt hij antwoord/is dat niet erg.
Jammer eigenlijk dat het zo'n stempel 'ouderwets' of niet van deze tijd meer heeft. Ik vind het oprecht jammer dat er nog zo weinig thuisblijfmoeders zijn. Om op terug te vallen of dingen samen te doen. Ik ben thuisblijfmoeder sinds 7 jaar. En ik heb zo'n respect voor moeders die er ook nog naast kunnen werken, naast het hebben van kinderen. Ik kon dat niet. Ik verveel me geen seconde thuis. Zeker niet met inmiddels 5 kids. Maar het is wel van belang te zorgen voor iets naast het moeder zijn. Dat heb ik veel gezocht in flexibel vrijwillerswerk, even gelegenheid voor volwassenpraat bijvoorbeeld in plaats van alles in snottebellen en gebrabbel (heel lief en leuk maar soms...).
Herkenbaar. Hier ook bewust een klein contract om alles te combineren, maar daardoor bijvoorbeeld ook tijd voor vrijwilligerswerk, wat ook leuk en zinvol is om te doen.
Dat ik stiekem soms verlang naar een baan met minder verantwoordelijkheden en eisen. Hoeveel voldoening ik er ook uithaal aan de andere kant. Ik denk soms...zet mij maar bij appie aan de kassa. Maar ik weet dat dat mij ook niet gelukkig maakt. En als alleenstaande mama is alles berekend op dit salaris en 2,5 dag werken.. kan niet meer werken voor bijv een baan die makkelijker is maar iets meer uren. Daar baal ik met regelmaat van.
Als de man ook eens een hoop van die taken zou hebben, zouden vrouwen misschien minder hectiek ervaren. Over het algemeen genomen natuurlijk.
Ja over dat geld wat ik al eerder schreef. Dat C geen idee heeft waar duizenden euro’s per maand van mij heengaan. Nou ja, duizenden tweeëneenhalf En eerlijk? Ik weet het zelf vaak niet eens. Albert Heijn hier: €46, Action daar: €53, Kruidvat: 19,95, Norah: € 206… En ga zo maar door en opeens, poef! Weg En wat trouwens ook niemand weet is dat ik soms door de MC Drive rijd, ik een groot Big Mac menu bestel met 3 frietsaus, dit in de auto opeet en in die auto hè? Ahahahahaha, kijk ik tekenfilmpjes van Totally Spies, Beugelbekkie, Whats with Andy en als klapper; The kids from room 402 Ik kan niemand bedenken die dit van mij weet En dus ook niet weet dat ik tegenwoordig kotsmisselijk kan worden van de Mac (little did I know toen ik een kind was) en elke keer weer spijt heb dat ik heen ben gegaan. M’n moeder lacht zich rot nu want als ik ‘legaal’ ben gegaan met de kindjes en ik vertel het haar kijkt ze me alleen maar aan met DE BLIK die betekent: daarom at ik vroeger nooit met jullie mee en nu begrijp je dat jullie mij zo flauw vonden En toch gaan hè af en toe in m’n eentje. DIE GEUR ❤️ Trap er elke keer weer in als m’n brein ‘Big Mac Big Mag Big Mac Big Mac’ zegt. Hee was dat vroeger geen reclame?
Als ik zeg dat ik de was moet ophangen, eet ik op zolder een magnum terwijl ik daar rustig op de bank zit. Wij hebben een grote vriezer op zolder staan.
Ik verstop de lekkere ijsjes weleens in zakken diepvriesgroenten. En dan hebben de kinderen alleen maar van die vieze waterijsjes zonder kleur- en smaakstoffen Goh, ik doe toch meer geheim dan ik dacht
Dat ik de zelfmoord van een familielid had kunnen voorkomen door de manier waarop ik heb gereageerd. Hij heeft zelfmoord gepleegd nadat ik weigerde om iets wat al jaren speelde tussen ons uit te praten. Mijn familie en ik hebben veel verdriet om zijn dood maar niemand weet waarom hij het heeft gedaan en ook niet wat mijn aandeel hierin is. ondanks dat ik weet dat ik hem fysiek niks heb aangedaan, weet ik dat ik wel schuld heb aan zijn dood.
@mamabri dat klinkt als een zware last om te dragen ook al is het zijn eigen keuze geweest. Sterkte daarmee
Dikke knuffel, zal vast niet de enige reden zijn. Heftig dat je je zo schuldig voelt, ik hoop dat je het jezelf wel vergeeft!
Wat zwaar om dat te dragen. Maar ik las van de week in een artikel dat zelfmoord nooit 1 reden heeft maar altijd honderd puzzelstukjes. En het is dn blijft de keus van diegene, daar heeft nooit iemand schuld aan
Dat ik soms wel eens droom van scheiden en co ouderschap... Ik hou heel veel van mijn man en mijn gezin maar zo soms lijkt me een week 'rust' ook wel fijn Alhoewel ik op andere momenten ook wel besef dat ik ze dan ook wel erg zou missen... OH en ook dat ik soms jaloers kan zijn op iedereen: op kinderen: heerlijk geen verantwoordelijkheid, op bejaarden: heerlijk niets moet, op mensen die geen kinderen hebben, op mensen die niet werken, ... Haha maar meestal ben ik net heel blij met mijn eigen leven: fijn werk, fijn leven, fijn gezin... Maar soms lijkt het gras groener overal