Mijn man en ik slapen deze week niet in het zelfde bed. Dat komt omdat ik een keelontsteking heb. Hij heeft een tijdje geleden een abces in zijn keel gehad, wat opnieuw getriggerd zou kunnen worden door een ontsteking. Dus, hij ligt op een slaapbank op zolder en ik lig lekker in het grote bed te starfishen. Maar nu komt het: de afgelopen 3 nachten heb ik beter geslapen dan de afgelopen paar maanden. Ik word niet wakker van zijn wekker, heb geen last van gesnurk of ademhaling, het licht gaat niet aan als hij moet plassen etc. Zelf ben ik een hele lichte slaper, maar hij ligt al te snurken zodra zijn hoofd het kussen raakt. Kortom, ik ben eigenlijk ziels gelukkig dat ie op zolder ligt Nu hadden we (ik) het er over om misschien te kijken naar een beter bed op zolder, zodat we daar doordeweeks meer gebruik van kunnen maken. Wil hij best over nadenken, maar in zijn hoofd "hoort" dat niet als je getrouwd bent. Daarbij vindt hij het dus super gezellig om op mijn helft te liggen knuffelen (en dan in slaap te vallen, zweterige handjes op mijn buik te leggen, waardoor ik dan weer slecht slaap). Is het een heel gek idee om een aantal nachten per week los van elkaar te slapen? Iemand daar ervaring mee? Of het geprobeerd en er op terug gekomen?
Ik slaap al jaren apart van mn man, ongeveer sinds G een maand of 2 was. Ik zie daar voorlopig ook nog geen verandering in komen. Ik ben een lichte slaper die tijd nodig heeft om in slaap te kunnen vallen en bij t minste geringste ben ik wakker en eer ik weer kan slapen ben je rustig een half uur verder. Hij raakt zn kussen en is al vertrokken, daar kan je dan een kanon naast afschieten maar die hoort niks. Vervolgens komt er een geluid uit... G is ook geregeld nog aan t spoken in de nacht, dus mijn slaap is extreem beperkt en geregeld al verstoord. Vind m hardstikke lief, maar mn weinige nachtrust is me heilig. Dan maar zoals t niet "heurt". Instorten van oververmoeidheid is namelijk ook geen optie.
Ik vind slaap belangrijker dan hoe t heurt. Man slaapt as we speak bij de jongste in bed. Niet omdat de jongste niet slaapt, maar omdat ik hem anders wakker houdt. Toen we nog een logeerkamer hadden, sliep hij daar ook wel eens. We hebben een logeerbed nog op zolder, maar de jongste heeft een heerlijk bed die beter ligt haha dus hij ligt liever bij de jongste Als 2 mensen goed slapen,maakt dat de relatie een stuk gezelliger!
Tja ik zou het niet zo snel doen. Mijn man is vaak weg en dan slaap ik ook alleen en soms slaap ik dan inderdaad wel beter. Ik heb altijd het raam open in de nacht en dat vindt hij dan weer koud en ik word ook weleens wakker van hem omdat die soms wel 2/3x naar de wc gaat Soms vind ik het ook gewoon lekker om alleen te slapen maar ik vind het ook weer erg fijn als die gewoon weer naast me ligt dus ik zou niet zo snel voor deze optie kiezen en het dan maar op de koop toe nemen.
Wij hebben ongeveer 2 jaar apart geslapen. Mijn vriend weigerde een slaaponderzoek te doen, terwijl ik ervan overtuigd was dat hij slaapapneu had. Ik sliep dus niet meer zodra toendertijd de oudste wakker werd snachts. Na 2 jaar zag hij het licht, deed een slaaponderzoek en jawel: slaapapneu. Nu heeft hij zo'n kastje en slaap ik een stuk beter naast hem. Hij heeft er zelf spijt van dat hij niet eerder is gegaan. Hij slaapt zelf een stuk beter in die zin dat hij uitgerust wakker wordt en eens meer dan 4 a 5 uur slaapt per nacht.
Ik slaap heeeeeerlijk alleen! We hebben alleen geen ruimte/extra kamer over voor een extra bed. En mijn vriend slaapt wel graag samen
Ik slaap niet lekker met iemand in mijn aura. Ik slaap nu een paar maanden in het stapelbed van mijn dochter. Daar ligt ook mijn oude matras die een stuk beter ligt dan het rottige Emma matras. Ik heb lang slaapproblemen gehad. Dat is nu een stuk minder.
Wij slapen ook nooit samen. Doordeweeks werkt hij 's nachts en in het weekend ook apart. Ik vind samen slapen echt ontzettend overgewaardeerd en zijn mening zou daarin ondergeschikt zijn aan mijn nachtrust. Als we samen slapen, slaap ik zo slecht, niet te doen.
oh ik kan me echt niet voorstellen om niet lekker in het bed te liggen met mijn man. en herken jullie problemen met de nachtrust ook niet. (terwijl mijn man echt wel hard kan snurken, en ook erg zweet) vind het heel vervelend dat vele dames zo slecht slapen. kun je niet ook kijken of je bijv. dingen kunt aanpassen. wij doen bijv. geen licht aan als iemand gaat plassen, gaat gewoon in het donker. ik ga als eerste uit bed, maar heb een smartwatch die als wekker trilt, dus man wordt daar ook niet wakker van. ik ga dan overigens ook in het donker naar de badkamer, en daar doe ik pas licht aan. zodat niet het hele huis om 6.10 uur al wakker is. ik heb ook weleens met oordopjes in geslapen. soms snurkt mijn man zo erg dat ik het ook niet zo fijn vind. maar dat werkt bij mij wel ok.
Mijn vriend snurkt als een malle, en als hij geen bomen aan het omzagen is dan loopt hij hele marathons door zijn rusteloze benen. 's Avonds knuffelen we even en zodra hij begint sluip ik naar mijn eigen bed. Ik heb het echt te druk om hele nachten wakker te liggen en we hebben een prima relatie hoor.
Ik vind dat je best elkaar hierin tegemoet kan komen. Dus af en toe samen: hij blij. Af en toe apart: jij blij. Ik slaap overigens ook beter zonder man naast me. Slaap ook heel licht, kan niet tegen snurkgeluiden (daar krijg ik echt moordneigingen van ). Ik kan niet eens tegen ademgeluiden, maar ik kan moeilijk van hem verwachten dat hij niet ademt . Gevalletje misofonie.
We hebben een van kleur veranderend peertje in de badkamer. Die zetten we op donkerrood in de nacht. Ik heb al heeel lang slaapproblemen. In die tijd heb ik echt wel van alles geprobeerd. Het was voor ons ook een hele stap om apart te gaan slapen. Dat was eigenlijk helemaal niet om wat wij vonden maar ingestampte normen van anderen. We raken elkaar nu juist meer aan en zoeken elkaar bewust op op het moment dat we daar voor open staan.
Hier ook moordneigingen. Is t een constante dan valt t wel te doen. Maar hier varieert de toon, t volume, de frequentie. Vervolgens een zoveelste ademstop, dat ik overeind schiet en klaar sta om een lel te geven als te me te lang duurt. (Want ja huisarts en slaaponderzoek, welneeeeee) Dat valt niet te blocken, een constant geluid kan ik wel blocken.
Ik kan juist echt niet slapen als hij er niet is. Vreselijk vind ik dat Ik zou een gulden middenweg zoeken waar jullie je allebei fijn bij voelen en niet denken aan hoe het hoort of wat de buitenwereld ervan vindt. Het gaat om jou (jullie) nachtrust!
Wat vreselijk vervelend dat er zoveel mensen zijn die slecht slepen. Zelf val ik juist beter in slaap met mijn man naast me. Misschien heeft hij meer last van mij ik snurk Als je er een overeenstemming is waarom zou het dan moeten zoals het " hoort" Dan beter apart en met een goede nachtrust en beide vrolijker
Ik vind het helemaal geen gek idee! I denk zelfs dat het meer en meer voorkomt, maar dat het wel nog een soort taboe is. Ik slaap ook wel eens apart, als ik te hard overprikkeld ben of als hij te hard snurkt. Dus wel niet structureel, maar moest dat wel zijn was het ook zo. In het begin kwam man dan achter mij aan want hij wou ook niet alleen slapen, ondertussen weet ie dat hij het voor iedereen beter is.
Hier net zo. Twee spokende kinderen snachts, hij slaapt goed verder (en snurkt!!) en ik slaap heel licht en duurt een uur/uren voor ik weer verder slaap. Na de tropenjaren en ploegendiensten (qua kinderen ) waar we nu middenin zitten wil ik gaan kijken voor echt goede oordoppen op maat zodat we weer (of ieg vaker) samen kunnen slapen.
Ik slaap juist beter met de nabijheid van man en/of kinderen. Ik heb ook altijd het idee dat man en ik de hele nacht door wel lichamelijk contact hebben, al is het maar een hand of een voet tegen de ander aan. Ik slaap echt dieper en rustiger als ik samen slaap. Zelfs als ik dienst heb, en soms meermaals per nacht gebeld word, dan regelmatig de laptop aan moet zetten, af en toe zelfs naar het ziekenhuis moet, wordt hij nog liever ook steeds wakker dan dat hij alleen moet liggen. Als ik eens een nacht alleen thuis ben met de kinderen, slapen we met zn drietjes in het grote bed, heerlijk (wanneer ze klaar zijn met ruziën over wie op welke vierkante centimeter van mij zn voet of arm neer mag leggen dan). De kinderen zijn ook gezelschapsslapers, om de zoveel tijd moeten we horen hoe oneerlijk het is dat wij wel met elkaar slapen maar zij in hun eigen bed moeten Liefst willen ze ook met een van ons ernaast in slaap vallen, wat we ook regelmatig doen. Ze hebben ook een tijd een kamer gedeeld, dat werkte dan ook weer niet op termijn, en hebben periodes gehad waarin ze wekenlang bij elkaar in bed sliepen. En nog af en toe een nachtje als de jongste niet kan slapen. Dus nee, ik herken het niet, voor ons is het samen slapen juist heel waardevol.
Ik kan juist niet slapen als mijn man er niet is of bij me in bed ligt, maar hier wel een eigen matras hahaha lekker dubbel.