Ik zeg dit wel eens tegen mijn vriend, stel dat we kinderloos blijven (realistisch helaas) dan komt er straks niemand langs in het berjaardenhuis. En toen zei hij relativerend: Er zijn ook mensen die kinderen hebben gekregen en geen contact meer hebben of wanneer er een ouder in een verzorgingshuis komt er geen aandacht meer is want er word toch voor gezorgd. En dat maakt het voor mij te doen, want dat is ook zo. Ik vind de gedachte geen naam doorgeven, geen prent van jezelf achterlaten in iemand anders de naarste gedachte. Zo van ok, hier houd de bloedlijn van mijn vriend op.
Wie van jullie heeft ze gekwetst? Niemand denk ik dus leef en laat leven en bemoei jullie met jullie eigen zaken in plaats van te blijven relletjes uitlokken. Hou jullie bezig met het controleren van jullie echtgenoot zijn pinpas om te zien dat hij nergens 10euro ongeoorloofd heeft uitgegeven of hou jullie bezig met jullie baby's dat niet slapen. Maar blijf niet op een ander afgeven.
Ik heb het verhaal.gisteren gemist en misschien maar beter ook. Beheer heeft niet voor niets opgeschoond moet men er dan over doorgaan? Deze persoon gooit het er uit, maar hoeveel andere leven met geheimen voor hun man en delen het echt niet. Nogmaals weet niet wat het was en hoef het ook niet te weten. Maar laat het rusten
Die snap ik wel! Die angst stop ik heel hard weg. Als ik maagzuur ergens van krijg ben ik gelijk bang en op mijn hoede. Mijn vader ging met last van maagzuur naar de huisarts en kwam met de diagnose slokdarmkanker uit het ziekenhuis. Overleden met 52.
Mij niet nee, maar ik probeer me dan een beetje in te leven in de andere persoon, mag dat ook nog? Of moet je alleen zelf gekwetst worden om er wat van te vinden of over te mogen zeggen? Er zijn zoveel dingen in het nieuws wat mij niet kwetst, maar ik vind er wel wat van en kan ook medelijden hebben met slachtoffers. Lijkt me vrij normaal eigen, medeleven heet dat.
Je slaat de spijker op z’n kop met deze! Beter kunnen bepaalde vrouwen hier een abonnement nemen op de plaatselijke krant.
dat is maar 10 jaar verwijderd van nu. Natuurlijk hoeft dat niks te zeggen maar je blijft er wel aan denken.
Niet leuk, maar wel herkenbare gedachten. Sterkte lieve Lisa! En wat je vriend zegt is ook waar: wij kennen mensen die geen contact hebben met hun ouders. En we hopen dat N en zijn brusje steun vinden bij elkaar als wij er niet meer zijn, maar ook daarin geen garanties: er zijn broers en zussen die elkaar de hersenen inslaan….toch hoop en duim ik voor jullie!
Ach ja, het is wel typisch hoe een groot geheim wordt gedeeld en daarna volgen er van diezelfde persoon kleine ‘grappige’ dingen die in het licht van het grote geheim eigenlijk alles alleen maar pijnlijker maken - maar oh wee als je daar wat van vindt! Misschien kan die persoon zelf ook verzinnen dat zoiets gewoon onhandig is, ontzettend veel mensen weten om wie het gaat, ik zou echt even ophouden met ‘ik verstop dingen voor mijn man!’ - het is in mijn ogen gewoon heel raar om dat te komen posten na alle heisa…
Hoe moe ik op dit moment ben. Het is zo veel wat er gebeurd op dit moment dat ik letterlijk uitgeput ben. ‘S avonds om 8 uur zit ik al volledig in te kakken. Vervolgens kom ik niet in slaap en kom ik met moeite mijn bed uit in de ochtend. De hele dag draait mijn hoofd overuren.
Maar dat is ook zo, ik bedoel we hebben allemaal de verwachting dat familie elkaar leuk en aardig vind maar wat als je dat dus niet hebt. Mijn vriend heeft nauwelijks gevoel bij zijn broer, alleen de verwachting dat het moet. Maar hij kan hem wel schieten. Ze zijn zo ontzettend anders. Ik heb wel eens tegen mijn moeder gezegd toen ik ruzie had met mijn broer, "vrienden kies je, familie niet, waarom dan de verwachting dat we elkaar leuk moeten vinden". Heel kwetsend voor mijn moeder natuurlijk maar het is wel wel zo.
Wat een kinderachtig gedrag allemaal zeg, bah. Ik wil even credits geven aan de vrouwen die hier ontzettend persoonlijke, mooie, maar ook verdrietige dingen gemeld hebben. Ik heb onwijs veel respect voor jullie en ik leef met jullie mee.
Oh je tweede stuk is zo herkenbaar!! Mijn man heeft exact hetzelfde. Valt pas tegen 6:30 in zijn remslaap en moet dan dus binnen het uur wakker worden. Per nacht slaapt hij effectief maar 1 uurtje. En die reacties zijn zo slap altijd. Daarnaast is hij aan een kant doof geworden (plotsdoofheid) en als fantoom tinnitus gekregen in dat oor op 80dB sterkte. Dat in combinatie met zijn RLS maakt dat hij bijvoorbeeld niet meer naar verjaardagen kan maar wij die ook niet kunnen vieren. Hij gaat stuk. De reacties die we daarop kregen zal ik niet herhalen. De familierelatie is helaas aardig bekoeld hierdoor. Zo jammer dat dit zo moet en dat er ondanks de onderzoeken en diagnose het niet geaccepteerd kan worden.
Ik denk dat je daarmee precies de spijker op de kop slaat. Het gevoel van: we gaan gewoon door alsof er niks gebeurd is. Dat voelt best een beetje gek. En ik denk dat daar een aantal behoorlijk moeite hebben.
Ik vind het belachelijk dat iemands naam gewoon weer neergekwakt word terwijl diegene anoniem wilde blijven. Iedereen kan en mag er wat van vinden, maar een beetje respect hebben mag ook wel. Als je zelf anoniem iets plaatst en een foutje maakt, beheer dit oplost en iemand dan gewoon weer je naam opgooit, hoe vind je dat dan? Dat erover gepraat word of mensen daar behoefte aan hebben snap ik en dat moet ook wel kunnen vind ik, ik praat ook niks goed ofzo, maar ik vind het lullig dat daarbij ook nog even verteld moet worden over wie het gaat, laat dat gewoon op de achtergrond...
Maar dat mag je dan weer niet zeggen want dan gaat het weer teveel over jezelf . Nou, jammer dat ik aan het werk ben, kan het niet helemaal meer volgen. Mooi moment om het te laten rusten voor mij.