Wat jouw vriend zegt is ook zeker waar, dat weet ik zelf helaas maar al te goed. Snap jouw gevoel ook heel goed, dan houdt het gewoon op. Zo raar.
Dat er over op gehouden zou moeten worden ben ik het mee eens maar kan mij ook goed voorstellen waarom mensen zich naar haar laatste post uitgelokt voelen, want laten we eerkijk zijn dat was het natuurlijk wel, pure uitlokking en niet anders. Zo onschuldig was het allemaal niet. Verder, de negeerknop doet het volgens mij nog prima, scheelt denk ik een hoop frustraties
op alles wat mij lief is ik probeerde luchtig te reageren, daar was niets van uitlokking bij. Ik wil niets liever dan dit over laten waaien.
Ik geloof niet dat t uitlokking was, maar proberen om de imago weer te herstellen. Kijk mij maar eens leuk zijn. Ik geloof over vrij weinig van t slecht slapen hiervoor als je dit al decennia lang doet. En vervolgens met droge ogen aangeeft niemand te kwetsen, aangezien niemand ervan weet. Maar goed. Ik houd er over op. Dit gaat gelukkig niet om mij.
Wat een heftige verhalen! Heel veel sterkte! Mijn vader is bijna 2 jaar geleden aan zelfdoding. We hadden een beetje een lastige relatie. We zijn/waren allebei een beetje complex. Ik heb hem best dingen verweten, wat ook terecht is, maar aan de andere kant heeft hij veel voor me gedaan. Hij had echt wel een heel goed hart, maar was gewoon niet echt een vader waar ik me fijn en bij op mijn gemak heb gevoeld. We waren op de goede weg om onze band te verbeteren, maar helaas heeft het niet meer zo mogen zijn. Waar ik me enorm rot en schuldig over voel, is het gevoel van verlossing/opluchting dat de moeilijke kanten van onze relatie er nu niet meer zijn. Maar dat betekent niet dat ik hem niet mis. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar het voelt heel erg rot. En dan nog eentje...Ik heb stiekem wel een beetje een drankprobleem. Stoppen met drinken is voor mij gewoon geen optie, omdat ik het te leuk, lekker en gezellig vind, maar soms ook om me minder rot te voelen. Bij een gezellig avondje ben ik gewoon niet te remmen. Langzaam drinken lukt me op de een of andere manier echt niet. Na het weekend altijd helemaal kapot. Vreselijk vind ik het en elke keer neem ik het mezelf voor om het anders te doen...
Allejesus zeg... Pffff. Ik dit, ik dat, kanonnen, het gaat niet over jouw. Ze is geen bekende van je. De situatie is verre van ok. Maar al die aannames. Je typt hier zonder emotie te kunnen zien, zonder een persoon te kennen. Zonder te weten wat er echt in iemand om gaat. Wie zijn wij om dat voor een ander in te vullen? Nee ik heb geen meelij, je bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes en ja ik vind het zielig voor alle betrokken partijen inclusief haar. Maar leven en laten leven.
Wat heftig van je vader, en wat moedig dat je je drankprobleem erkend. Het is lastig te "behandelen" denk ik wanneer je er zo naar kijkt. Valt het je omgeving op bij een feestje oid?
Ok misschien zeg ik het verkeerd, misschien was het geen uitlokking maar wel een beetje een schot voor open doel. Wellicht was een opmerking over "dingen voor je man verstoppen" niet zo heel handig wanneer je het juist over wilt laten waaien
Ik denk dat dat een beetje meespeelt in het probleem, in onze kring is het best wel een gewoonte om (meer dan 1 of 2 wijntjes) te drinken. Het gaat niet om flessen hoor en ik ben ook niet dronken, maar het is gewoon meer dan ik zelf lichamelijk aankan. Maandag en dinsdag kan ik me altijd weer voor mijn kop slaan dat ik wéér geen ruggengraat had.
Sorry hoor maar je maakt je echt wel druk. Kijk ik ben er zelf ook niet van maar het gaat om iemand op een forum en je weet niet eens wat er wel en niet waar van is. Ik snap oprecht niet waarom je je er zo ontzettend over zou opwinden.
. Dat wil ik zeker. Wat ik al zei, helemaal niks drinken is voor mij geen optie, minder drinken zeker wel. Af en toe een wijntje is iets waar ik enorm van kan genieten en nodig heb, maar niet meer in deze mate. Dus wat doe ik eraan? Ik probeer de dagen zeker al te beperken en bewuster te drinken. Er is wel een kleine kanttekening en dat is dat de afgelopen 2 jaar vreselijk waren en dit dan even een "gelukmomentje" is. Hoe stom dat ook klinkt. Geen excuus natuurlijk, maar wel iets wat niet helemaal heeft meegeholpen.