Dat ik mezelf een compleet incapabele moeder vind. Voor al mijn kinderen is psychische begeleiding, gesprekken met leraren en ib-er, wijkteam, huisarts, onderzoeken enz nodig. En rationeel weet ik wel dat dat beperkt mijn schuld is, dat het een hoop zou schelen als passend onderwijs echt bestond, maar 3 uit 3 is wel een redelijk waardeloze score.
Niet ieder kind volgt de gemiddelde lijn! Misschien is het ook genetisch, leg de schuld niet alleen bij jezelf neer. Voor gemiddelde lijnen hebben ze kinderen nodig die erboven zitten maar ook eronder anders komen ze nooit aan een gemiddelde. Het belangrijkste is dat ze door deze hulp goed passend onderwijs krijgen en jij handvatten hoe hier het beste mee om te gaan! Edit. Ik vind het knap dat je alle hulp accepteert. Dat laat zien dat je een goede moeder bent!
Lieve Femkes, als iemand niet een incapabele moeder is ben jij het. ❤️ Ik heb onwijs veel ontzag voor je en je bikkelt maar door. Je bent alles behalve een incapabele moeder, echt!
Je bent helemaal geen incapabele moeder! Kijk nou hoeveel je juist voor je kinderen doet om ze het beste te geven in het leven. Helaas is het een bumpy road maar niet omdat jij incapabel bent. Knuffel!
Ik begon met de reactie; 'm'n gewicht', maar daar zit wel een heel verhaal aan vast waar ik me vreselijk voor schaam. In 2013 heb ik een maagverkleining gehad en daarmee ruim 50 kg afgevallen. Stond 6x per week in de sportschool en was echt een fitgirl. Jeetje wat voelde ik me toen goed! Mensen behandelen je ook ineens anders als je slank(er) bent, overladen met complimenten enz. Nu 10 jaar later; 2 zwangerschappen waarbij ik veel ben aangekomen en inmiddels weet ik dat ik lipoedeem heb. Door de hormonen van de zwangerschappen is dit enorm gegroeid en dit vet wordt door afvallen niet minder. En natuitlijk werken eetbuien, emotie eten ook niet mee. Inmiddels weer 35kg aangekomen en ik voel me zo'n loser. Waarom lukt het me niet om die kilo's weer kwijt te raken? Het is zo'n eeuwige strijd... Als ik alleen in bed lig kan ik er gewoon om janken en ik ben helemaal niet zo Inmiddels contact gehad met de huisarts en ik word doorverwezen naar het ziekenhuis van m'n maagverkleining om verdere stappen en opties te bespreken. Ik vind het erg spannend...
Hier is mijn gewicht ook een groot geheim. Ik heb de afgelopen maand gevast, daarvoor gecrasht en heel veel gelopen. En toch ben ik alleen maar aangekomen. Ik twijfel of ik e huisarts een verwijzing naar een diëtiste vraag en ben ook op eigen houtje met alle medicatie gestopt (hadden allen als mogelijke bijwerking gewichtstoename). Ik weet nu 3 kilo meer als 37 weken zwanger van dochter (dit weet echt niemand). Het zit allemaal in mijn boven lichaam. Broeken zitten namelijk nog prima tops zitten strak en mijn buik wat ooit mijn trots was is nu slapjes. Na de meivakantie pak ik het kickboksen weer op en misschien ga ik ook op die dagen bootcampen voor cardio. Ook wil ik krachttrainen maar weet nog niet goed hoe het in te delen. Maar overleggen bij de gym hoe we mijn doelen gaan bereiken en of ze haalbaar zijn. Ik wil voor 1 augustus eigenlijk 10 kilo kwijt. Volgens man is stap 1 stoppen met crash dieet en alle voeding met suiker laten staan. Ben benieuwd hoe ze er over denken op de gym.
Dat scheelt al een hoop! Ben nog steeds benieuwd wat zo een lot kost? Aan de ene kant denk de 1 koopt een pakje sigaretten per week de andere een fles wijn jij die loten maar alsnog als dat met vaste regelmaat is dan is het een verslaving!
Ja maar dit is heerlijk hoor. Ik heb het nodig met 3 slaapkamers en een 6 pers huishouden haha. We leven nu feitelijk op 1 woonlaag. Ik houd onwijs veel van m’n gezin en zou het niet anders gehad willen hebben maar man man man wat zijn we wel toe aan meer ruimte. We gaan bijna verhuizen! Maar die vrije dagen hè.. die hou ik er dus echt wel in
Dikke knuffel.... Er zijn geen goede of slechte ouders, we doen wat in onze macht ligt. Was er maar passend onderwijs zoals ze al jaren beloven... Die stomme wet die aangenomen is dat er voor ieder kind passend onderwijs beschikbaar moet zijn, daar is nog niks van gekomen dus ik voel met je mee. ik voel het ook allemaal, en ik ben doodsbang dat nummer 4 er achteraan gaat. Vraag me ook vaak af wat mijn aandeel hier in is. Leg de 'schuld' bij mezelf, maar onze kinderen hebben nou eenmaal een andere manier van denken die niet binnen de kadertjes van het regulier onderwijs passen. Jij bent geen incapabele moeder, net zo min als ik dat ben, maar we doen wat we kunnen. Ik denk wel eens, over een jaar of 10 zien we de vruchten van ons werk. Nog even doorbijten en het komt uiteindelijk helemaal goed met ze.
Heel eerlijk ik heb soms spijt dat we het niet bij 1 hebben gelaten. Hoe makkelijk was ons leven dan nu geweest met alleen een puber.
Offtopic, maar ik vroeg me juist gisteren af waar je was gebleven, meestal lees ik veel meer berichten van jou Maar bijna verhuizen met 4 kids, dan snap ik helemaal dat er weinig tijd over blijft voor zp! Heel veel succes!