Ik ben een open boek, dus ik kan werkelijk niets bedenken. Ik ben heel open, ook over mijn gevoel en ptss bijvoorbeeld.
Lieve magnolia wat ontzettend rot zeg. Even een hele andere tip geen idee of je dat weet maar er is ook behandeling voor eetbuien stoornis. Oa novarum in Amsterdam en die doen dat online en dat is heel succesvol. Dat is dan niet zozeer gericht op afvallen maar omgaan met de eetbuien en die doen verminderen misschien is dat ook nog wat? In ieder geval heel veel sterkte dit is gewoon heel rot.
Nee, ik ben u bijna 42, dochter alweer 8. Ik wil dat allemaal niet opnieuw gaan doen nu. Dan hadden we dat er meteen achteraan moeten doen. Ze is eigenlijk geen kind dat graag alleen is.
8 alweer! En ik bijna 42. Ik moet er niet aan denken nu nog een babytijd en zwangerschap te moeten doen.
Dat snap ik, bij mij zat er op 2 maanden na ook 8 jaar tussen maar ik was 10 jaar jonger dan jouw toen nummer 2 kwam. Ik zou nu ook die babytijd en gebroken nachten niet meer aankunnen. Daar ben ik gewoon te oud voor.
Ik vind het moederschap super zwaar en ik werk liever dan dat ik thuis ben. Het helpt ook niet mee dat het met onze zoon gewoon heel moeilijk is (ass en adhd) maar het trekt me gewoon leeg thuis. Verder weet niemand dat ik na 2 kids uit de medische molen spontaan zwanger raakte van een derde, een absoluut wonder en onbegrijpelijk. Ik schaam me hiervoor maar ik was zo opgelucht toen dit een miskraam werd, anders zou ik een abortus gehad hebben. Een 3e zou mijn nekslag geweest zijn.
Martini, herkenbaar. Ik werk niet ivm gezondheid, maar oh wat zou ik graag de deur uitstappen in de ochtend.. Dochter met ASS en een dochter met een angststoornis. Tegen de tijd dat ze op school zitten, ben ik kapot en lig ik vaak op bed/ bank.
Same, ga 2 mei voor het eerst naar de dietist. Heb de stap toch gezet. Ik heb niet perse overgewicht maar voel me niet gezond. In 2019 ben ik 15 kg afgevallen door beter eten en sporten en ik voelde mezelf zo goed. Maar na weer een ICSI ronde, hormonen en de hele RAM BAM is het er weer bij in geschoten. Nu we nog maar 1 kans hebben, wil ik die zo fit moegelijk benutten.
Je weet niet wat voor zwangerschap of baby tijd je zou krijgen. Mijn oudste (van nu 8) was echt een droombaby. Hij was in de nacht vooral wakker om hem vaak genoeg te kunnen voeden. Toen dat niet meer hoefde sliep hij gelijk door. Ook een droom van een dreumes en peuter. Pas bij de kleutertijd werd het even pittig. Voor hem is het nu juist ook wel leuk dat er zoveel jaren tussen zitten. Hij maakt het bewust mee. Zou ook even de kleine kunnen knuffelen als ik kook. Kan evt ook net even dat missende ingrediënt halen bij de super zonder dat ik de hele boel hoef in te pakken. Het zijn niet allemaal nadelen.
Nee, dat is ook zo hoor. Hoewel ik, zoals ik dochter nu ken, niet verwacht dat ze met een baby gaat knuffelen en zonder gezeur even wat voor me gaat halen Maar mn leeftijd speelt wel echt een grote rol nu.
Dat snap ik. Maar gezien jouw post zou ik toch nog even echt goed nadenken en praten. Het schip staat op het punt te vertrekken. Maar hij is er nog.
Nee, in mijn ogen is dat schip al vertrokken. Ook in de ogen van vriend trouwens. Het is gewoon een ding van: achteraf gezien hadden we misschien...
Zou er nu ook echt niet meer aan moeten denken en we zijn ongeveer even oud. Snap heel goed dat je daar nu niet meer aan wil beginnen.
dat snap ik enerzijds wel, maar over 20 jaar denk je misschien; jeetje; had ik het maar gedaan, 42 is nog piepjong. Ik vind mezelf nl ook oud, maar hoor dus van zoveel mensen die dus ouder dan ik zijn; stel je niet aan; je bent nog hartstikke jong!
Nou snap ik ook heel goed. Ik moet er nu niet meer aan denken(ben bijna 41). Ik zal er vast anders over denken als ik m’n partner pas op latere leeftijd had ontmoet, of door (andere) omstandigheden pas later kinderen zou krijgen. Maar voor nu, nee. Had bij het einde van de zwangerschap van de jongste ook af en toe wel het “oh waar zijn we aan begonnen” gevoel. Omdat de oudste toen al bijna 6 was en je toch steeds een beetje meer los kon laten. En wat @GossipGirlxoxo net al zei, hoe makkelijk zouden we het nu hebben met alleen een puber in huis zonder de 8 jarige.
Wat niemand van mij mag weten is mijn doopnaam. Ik schaam me er zo erg voor dat ik 'm eerst ook echt verborgen heb gehouden voor mijn man (toen nog vriend). Maargoed, ik raakte zwanger en hij moest R. erkennen en wat heb je daarvoor nodig? Juist... je ID kaart.