Wat jammer dat je je somber voelt in deze bijzondere tijd. Ik kan me ook voorstellen dat het heftig is na zo’n traject hoop dat het snel bijtrekt en je volop van je zwangerschap kan gaan genieten.
Lief, dank je wel… Maar ook hierin voel ik me een ondankbaar, verwend nest. Ik heb namelijk helemaal geen jarenlang fertiliteitstraject achter de rug. Wij hebben het tevergeefs anderhalf jaar op de natuurlijke manier geprobeerd. Toen in januari gestart met de allereerste IVF en toen in één keer zwanger. Daarom begrijp ik mezelf ook niet. Ik zou dankbaar en blij moeten zijn! Voel me verschrikkelijk om dat hier zo te benoemen, terwijl de meeste meiden wel jarenlang worstelen in trajecten. Kortom, begrijp momenteel geen snars van mezelf.
jeetje wat balen, maar als je lief kan zijn voor ons, kan je het ook voor jezelf, en anders doen wij het wel, dikke knuffel en hopelijk kleurt de grijze wolk snel roze (of blauw )
Ik denk dat het door de hormonen komt.. je bent toch zelf ook al 1,5 jaar bezig geweest. Je gunt iedereen een zorgeloze en fijne zwangerschap, zeker met een voortraject. Liefs
Ja heb er echt lang over nagedacht. Advies van gyn was om t niet te doen (met alle medische complicaties van een meerlingenzwangerschap in het achterhoofd), maar de kans op een tweeling is nog steeds het kleinst. De kans is groter dat het niet lukt, daarna dat 1tje blijft plakken en als laatste dat het er 2 zijn. Toen ik hoorde dat al mijn embryo’s achterliepen op dag 5 en ze niet wisten of ik cryo’s zou hebben op dag 6, toen was de keus om 2 terug te plaatsen snel gemaakt. Maar ik snap dat je het spannend vindt hoor! Er is geen goed of fout.
@Staffie84 wat balen weer. Heel veel sterkte. @Nylla wat vervelend dat je je zo voelt. Ik herken mezelf ook wel een beetje in wat je zegt. Hier ook geen roze wolk, maar ik gooi het erop dat alles nog zo onzeker is en ik mezelf wil beschermen. Misschien is dat echt de reden, of misschien zijn het de hormonen. De mensen die het weten, zeggen ook tegen me je ziet er niet heel blij uit. Ik zeg dan dat het nog zo pril is, maar ik voel het ook nog niet. Het lijkt alsof dit allemaal bij iemand anders gebeurt en niet bij mij. Heel raar. Maar ik hoor ook van veel vrouwen dat ze dit ook gehad hebben en dat later, met meer vertrouwen, die blijdschap wel komt. Dus daar vertrouw ik maar op!!
Dat is jou’n gevoel en alleen jij kan dat zo ervaren. Heel erg vervelend dat je er nog niet van kan genieten. Hopelijk komt er snel zonneschijn voor jou achter die wolken.
Ik had na de knaltesten niet meer getest maar was natuurlijk toch benieuwd na de CB oploop Vandaag 4+5
Ha Nylla, Leuk om weer wat van je te horen maar wat jammer om te horen dat je je down voelt. Ik heb gelezen dat zwangerschaps depressie (ik kan natuurlijk niet diagnostiseren of je depressief bent) significant vaker voor komt bij vrouwen die moeite hebben gehad met zwanger te worden/ fertiliteitstraject hebben gehad. Ik heb me zelf best lang down en verdrietig gevoeld na de bevalling omdat ik die als naar heb ervaren. Ik was niet op slag verliefd, aan het genieten of op een roze wolk. En dat is heel rot, omdat iedereen dat verwacht en je constant toewenst. Zo van "geniet ervan!" en ik voelde me alleen maar heel verlaten. Rationeel durf ik te zeggen dat het waarschijnlijk je hormonen zijn/ chemische stofjes in je hoofd die je tijdelijk zo laten voelen. Maar ik zou ook adviseren naar je huisarts te gaan want het is heel legitiem om jouw gevoel te hebben en daar hulp in te krijgen. Daar hoef je je niet schuldig over te voelen en ik zou gewoon die ruimte opeisen om aan jezelf te werken. Kan me voorstellen dat dit forum je daar wellicht onvoldoende in kan steunen.
@Nylla het siert dat je je zo bewust bent van de gevoelens van de dames die nog volop in het traject zitten hier. Toch betekent dat m.i. niet dat jouw gevoelens er niet mogen zijn. En ik vroeg er naar omdat ik een vermoeden had. Niemand (zwanger of niet zwanger) is altijd blij, dus zwanger hoef je ook niet 100% altijd op een roze wolk te zitten. En de gevoelens die je beschrijft, de zorgen, het onbekende: ik herken het. Goed dat je er aandacht voor hebt en het erkent, dat is al de helft van de oplossing!
Ik zie net dat jij een zoontje verwacht, wat ontzettend leuk na twee meiden! Wat vinden je dochters ervan?
Lieve meiden, Dank jullie wel voor jullie lieve en begripvolle reacties. Ik twijfelde in eerste instantie of ik mijn gevoelens wel in dit topic moest benoemen, omdat dat misschien niet helemaal passend zou zijn. Ben heel dankbaar voor jullie begrip. Ik heb dit altijd als een fijne groep ervaren en dat blijkt nu weer. @Delila88 had het over een depressie? Daar vrees ik zelf ook voor. De gyn denkt aan een prenatale depressie. Zelf had ik alleen van de postnatale depressie gehoord, maar een depressie in de zwangerschap schijnt helaas ook regelmatig voor te komen. De gedachten die ik heb zijn echt heel naar en donker, dus vandaar dat ik er wel voor vrees. De gyn heeft me meteen aangemeld voor de POP-poli en ik krijg nu gesprekken met een psycholoog. Misschien moet er qua medicatie ook gekeken worden, maar dat hoor ik later. Tevens denkt de gyn ook dat de hormonen een grote rol spelen. Daar reageer ik lichamelijk al behoorlijk op gezien alle kwaaltjes, maar mogelijk dus ook psychisch. Pff, na anderhalf jaar proberen is dit niet hoe ik het begin van mijn zwangerschap voor me had gezien. Ik ben bijna 12 weken zwanger en heb het nog niemand verteld, zelfs mijn moeder niet waar ik een vrij hechte band mee heb. Ik zie er denk ik tegenop om het anderen te vertellen, omdat zoals hier al benoemd werd, anderen dan (logischerwijs) verwachten dat je heel blij en vrolijk bent. Daar kan ik nu dus niet aan voldoen. Nou ja, het is een heel verhaal geworden, maar dit is de reden dat ik wat afwezig ben de laatste tijd. Ik leef en lees wel nog steeds met jullie mee en reageer waar ik kan. Ik gun jullie allemaal gezonde en zorgeloze zwangerschappen. Na alles wat jullie hebben moeten doorstaan, is dat jullie van harte gegund! Liefs, Nylla
@Kitty13 welkom! Hopelijk blijft dit embryootje meteen zitten, wat spannend! Ook ik heb, net als Marie, mijn zwangerschap te danken aan het LUMC en hoop dat jij ons snel zal volgen! @Faith22 mijn arts bij het MCK raadde het 12 jaar geleden juist aan, maar alleen pas bij een 3e poging. Op het LUMC ook wel besproken wat we zouden doen als ik 38+ zou zijn, maar dat was idd afhankelijk van de kwaliteit. Gelukkig is het nooit zover gekomen. Goed dat jij je gevoel hebt gevolgd! Hoe voel je je? @Staffie84 jeetje wat naar, ik had echt goede hoop voor je dit keer. Zeker met de utro. Sterkte! @Nylla deze gevoelens zijn helemaal niet vreemd. Mij overvalt geregeld ook zo'n gevoel. Kan ik dit wel, ik ben nu een stuk ouder, hoe moet het ook alweer, wat als ik van de trap val... etc etc. Ik weet wel dat ik het echt wil, er is niemand meer welkom dan hij, maar ik ben zomaar ineens wel weer enorm onzeker Ik herken ook wat Delila schrijft, na de geboorte van mijn oudste voelde ik 'het' ook niet meteen. Tijdens haar zwangerschap was ik heel bang dat er uiteindelijk iets mis zou gaan en ik haar alsnog zou verliezen, terwijl zij destijds voelde als mijn enige kans. Daardoor had ik mezelf zo in bescherming genomen dat ik even moest wennen aan dat ze er echt was. Jouw gevoelens mogen er zijn en je weet dat ze niet reëel zijn, maar gevoel is lastig te sturen. Geef ze de ruimte en wees niet te streng voor jezelf. @Patty86 Spannend! Nog even pas op de plaats, maar voor je het weet ben je druk prikken en echo's. Hopelijk verloopt alles soepel en ben je snel zwanger van dat oh zo gewenste 3e wondertje!