Duurt 2 weken en dan ben je van de koppijn af. (Ervaring mee ) Hier ook aanzienlijke ladingen koffie en de redbull laten we bewust maar beperkt tot 1. Het heeft toch geen enkele nut. Ook na een halve liter Monster achter mn kiezen lig ik 5 minuten later alsnog te snurken. Je draait op zodanige ladingen dat t effect nihil wordt. Koffie op mn werk bevat amper caffeïne, zit dan nog een collega die daar echt last van krijgt en dan zit ik "HOE dan?!?" Voor hem is er decafe beschikbaar. Hier af en toe wel de gedachte hoeveel beter ik zou functioneren als we G niet hadden. Mja die is er nu eenmaal dus er zit niks anders op dan ermee proberen te dealen en maar accepteren dat er heel wat avonden zijn dat ik om 1930 in mn bed lig. Compleet leeggetrokken qua energie.
Ik ook niet drink af en toe red bull, om 9 uur in de ochtend. Dan kan ik als speedy gonzales het huis door werken. Neem ik dat na 13 uur slaap ik geheid niet meer normale tijd in de avond.
Ik heb ochtend een latte macchiato en middag soms nog een gewone cola of een koffie maar verder absoluut niet. Ook thee alleen caffeine vrije varianten
Dat is ook heftig. Elke verslaving trouwens. Typisch genoeg wordt de een wat meer ‘geaccepteerd’ als de ander. Ik geloof ook zeker dat het genetisch is, als ik in mijn familie kijk zijn er meerdere die een verslaving in meer of mindere vorm hebben gehad. Had van mezelf van tevoren nooit gedacht dat het mij zou gebeuren, maar helaas. Het erkennen ervan heeft dan ook wel even geduurd.
Beginnen met behandeling bedoel je? Wat goed van je! Ik hoop dat het je brengt wat je nodig hebt. Herkenbaar trouwens, terrasje, wijntje of lekker in de tuin met een drankje. Maar een ‘makkelijk’ moment is er niet helaas..
Dat is echt waar. Wat bij mij ook wel meespeelt is mijn geloof, want roken/gokken/alcohol zijn sowieso verboden en dan kom je al sneller op de "toegestane" verslavingen uit. Tussen haakjes, want ook vanuit het geloof is iedere verslaving natuurlijk verkeerd. Wat @Loveischocola zegt gaat in mijn geval ook echt op, als het bij mij beter gaat qua eten gaat het weer slechter qua schoonmaken en word ik daar weer obsessief mee.
Geloof scheelt dan idd wel een hele hoop, natuurlijk niet alles maar daardoor kan je wel sterker worden en er tegen vechten.
In mijn familie is er volgens mij ook aanleg voor verslavingen, wat ook maar weinig mensen van mij weten is dat ik daarom geen alcohol drink. Ik heb mijn vader te vaak dronken meegemaakt, als puber hielp ik hem soms de trap op naar bed. Hij heeft me regelmatig heel hard in mijn arm geknepen om me te bedanken, maar als ik zei dat het pijn deed, begon hij te lachen en kneep hij harder. Ik weet dat hij me niet opzettelijk pijn deed, het kwam door de alcohol. Maar daarom deed het eigenlijk juist meer pijn… En dat is mijn grootste nachtmerrie nog altijd. Ik kan daarom ook niet goed bij mijn ouders zijn, ze drinken allebei iedere avond net wat te veel.
Mijn moeder was helaas ook beste vriendjes met alcohol, hierdoor (hoop ik tenminste) was ze vaak nogal grof. Toen we haar vertelden dat ik ongepland zwanger was van ons 4e kindje zei ze dat als ze het eerder had geweten, ze net zo lang op me in had gepraat tot ik abortus zou plegen. Ik heb dit niemand verteld, 5 weken voor de geboorte van mijn zoontje is mijn moeder onverwachts overleden en ik wil niet dat iemand haar anders gaat herdenken.
Vorige keer echt vier weken verlammende koppijn gehad. Maar toen zat ik in between jobs dus kon het me veroorloven. Inderdaad; ik kan gerust twee redbull en een dubbele kop koffie achterover gooien en vijf minuten later in slaap vallen Maaaaaaarr, vandaag ‘maar’ zes koppen koffie en twee blikjes energy gehad nav dit topic. Ik ga proberen er bewuster in te gaan staan nu.
Ik drink koffie maar gemiddeld 6. Soms zonder suiker soms wat meer en wat melk. Maar zoveel als hier boven nee echt niet hoor. Denk dat ik dan helemaal verstop.
Dat mijn leven zo anders is gelopen als ik vroeger voor me zag. Ik ben lichamelijk en geestelijk niet gezond en het benauwd me soms dat dit voor altijd zo zal zijn. Vooral omdat deze aandoeningen niet te genezen zijn en me altijd zullen beperken. Ik voel me vaak eenzaam, depressief, een slechte moeder en vrouw en het gevoel dat ik niets toevoeg aan deze wereld. Ik lach en wuif het altijd weg maar van binnen ga ik soms kapot.
Je kunt via instagram of andere social media best wel eens een oproepje plaatsen, er zijn altijd mensen die hier voor open staan. Omdat ze bijvoorbeeld zelf geen geld hebben voor een fotoshoot oid. Waarom zouden ze het niks vinden? Wat vind je zelf van je foto’s?