Mijn man zijn oom is ook getrouwd geweest met een vrouw die even oud was als z'n dochter uit een eerder huwelijk. (Daar is hij overigens ook weer van gescheiden, maar dat terzijde.) Volgens mij is het wel wat meer geaccepteerd wanneer de man stukken ouder is dan wanneer de vrouw ouder is.
Mijn vader is 58 zij wordt 24, ben ouder dan men schoonmoeder Had er in het begin serieus mijn twijfels bij (was zij opzoek naar een sugardaddy?) Maar hij is gelukkig en dat is het enige dat telt.
Geweldig, beter zo als alleen sterven denk ik dan maar. Mijn opa was een sufferd daarin. Blind door een oogziekte. Tijd na overlijden van oma komt een oude bekende van hem aan de deur. Ze kletsen veel, ze kookte voor hem, hij had elke dag aanspraak en na een maand of wat kwam ter sprake dat ze wel in wilde trekken en een relatie wilde. Zijn antwoord nee sorry je rijd geen auto en dan zit ik altijd maar binnen (wat hij daarna ALLEEN tot zijn door alsnog gedaan heeft).
Goed voor hem! Denk dat menig man jaloers is op hem! Zolang ze geen golddigger is en hem gelukkig maakt waarom niet!
dat ik moe ben, zo ontzettend moe dat ik wil reageren op dingen maar al vergeten ben wie ze schreef. Dus dan maar even zo. Iemand krijgt een ballon, heel veel succes met bevallen. Iemand waarvan de man plotseling zijn baan kwijt is, hopelijk heeft hij snel een nieuwe (en misschien een nog wel leukere) baan weer. Moeders die weer aan het daten gaan, hier ook gehad met schoonmoeder, eerste vriend was een man waar ik de rillingen van kreeg, heeft ze toch nog een paar jaar mee volgehouden. Daarna kwam stiefvader langs, oh wat een schat, lot uit de loterij, niet alleen voor haar maar ook voor man en onze kinderen. Helaas kreeg hij kanker en heeft het gevecht uiteindelijk niet gewonnen. En nu zit ik met een boze dochter (die is op dit moment bij oma en denkt dat watsapp een goed middel is om dingen te vragen waarvan ze al bijna weet dat het antwoord niet het antwoord gaat zijn dat ze verwacht) Ze wil dus morgen naar een vriendin (lees een meisje dat ze nu 1 keer heeft ontmoet tijdens het schoolfeest en waar het mee lijkt te klikken), alleen dit meisje woont een uur fietsen bij ons vandaan. ( en dat is een uur langs weilanden en bos zonder veel huizen) Dus hebben we nee gezegd omdat papa moet werken in de afstand te groot is voor mij om met de scootmobiel te gaan mocht ze pech hebben of de weg kwijt raken. En nu ben ik dus stom
Ik hoop het wel. In de branche zijn er op zich banen genoeg. Kruipen vanavond achter de laptop samen. Hij werkt nu nog wel (alles ruimen etc op t bedrijf)
Lief, dank je! Dat hoop ik ook inderdaad. Hij verwerkt het nog. Vanavond maar eens oriënteren wat hij precies wil en sollicitaties eruit doen!
Ik snap dat het voor haar lastig is. Soms zijn dingen nu eenmaal zo omdat je dat als puber niet kan overzien. Ik ben zo vaak stom en die van ons zit in gr 6. Ook al stom voor mindere dingen dan dat Gelukkig snapt hij het er na wel. Hopelijk gaat dat met jullie dochter ook zo.
Aaaahhh nee!! Zit ik dan met 6 bananendozen vol zooi. Hopelijk wel droog. Anders gaat er 1 heel teleurgesteld zijn.
Ik ga vragen of ze daar ook locaties hebben. Stuur je mij anders volgende week een pb als ik nog niets heb laten weten? Ben wat chaotisch af en toe.
Ze is nu net thuis, probeerde me weer te overtuigen dat ze dit echt wel kan. Antwoord is nog steeds nee, stormt boos naar boven en appt nu dat ze me haat ( in hoofdletters). Ze snapt onze bezwaren echt niet want ze heeft Google map dus ze verdwaalt echt niet. Even extra info, ze is in het afgelopen 1,5 jaar dus al twee keer verdwaalt. 1 x met haar fiets ( in het bos want dat zou korter zijn) en 1x door op de verkeerde bus te stappen ( gelukkig zat daar ook een oudere leerling in die haar herkende en mee naar huis heeft genomen en zijn moeder heeft haar weer naar huis gereden).
Dat ik vanmiddag ben bedreigd door een Marokkaanse man, terwijl mijn dochter achterop mijn fiets zat. Hij liep met zijn, ik denk vrouw of vriendin die een kinderwagen duwde en een vrouw die op haar leek (schoonmoeder?), met z'n 3e naast elkaar op de stoep. Op een gegeven moment houdt die stoep op en moet je op het fietspad lopen. Terwijl ze mij aan zagen komen fietsen, schoten ze voor mijn neus het fietspad op, waardoor ik hard moest remmen. Ze bleven ook gewoon asociaal met z'n 3e naast elkaar lopen waardoor ik er niet langs kon. Op bellen reageerde ze niet. Mijn dochter zei al hardop dat dit best egoïstisch was, wat ik overigens beaamde. Bij een weg versmalling konden ze niet meer met z'n 3e naast elkaar lopen dus liepen die 2 vrouwen voor en die man er achter. Dus ik schoof gelijk door naast die man, in hoop dat ik daarna natuurlijk ook die vrouwen in kon halen. Hierdoor kon die man niet naast die vrouwen komen te lopen. Op het moment dat ik ook die vrouwen in wil halen geeft hij ineens een onwijze douw tegen mijn fiets met de woorden als je die kinderwagen met mijn dochter aanraakt dan trap ik je van je fiets en maak ik je af. Ik dacht dat ik het niet goed hoorde, dus vroeg pardon wat zeg je? Waarop hij exact dezelfde woorden herhaalde. Zegt die schoonmoeder (?) ja hij heeft nu eenmaal een hoog temperament want hij is Marokkaans. Pardon?! Alsof je dan mensen mag bedreigen?! Ik ben maar snel door gefietst want ik dacht alles wat ik nu wil zeggen maakt de boel er niet beter op... Toen we op een veilige afstand waren riep mijn dochter naar hem dat ze hoopte dat het kind niet op hem zou lijken want dan werd het een kut kind. Die kop van hem was hilarisch. Net als de omstanders trouwens die alles gezien hadden maar niets durfde te zeggen tegen deze man. (Heb mijn dochter thuis uitgelegd dat ze bij dit soort gevallen (het woord mens niet waardig) voortaan beter haar mond kan houden.)
Oké ik snap jullie standpunt! Ik zou 1 uur fietsen alleen ook te ver vinden. Dat is ook de enige dag wanneer het andere meisje ook kan? Jammer voor je dochter maar dikke pech. Je kan het uitleggen maar als ze het niet wil snappen is dat lastig. Wel erg vervelend voor jou want je wil haar wel helpen maar als dat te ver voor je is dan kan het niet. Ondertussen zit je met een rotgevoel.
Echt lief van je dat je het vraagt en ik zal niet alle aandacht op me vestigen maar in een notendop: bang, schrikkerig, slapen op pillen, over m’n schouder kijken, de kinderen dichtbij me houden, C zijn hand vast als we buiten lopen (doen we normaal ook maar nu is het een soort reddingsboei), niet naar kantoor en een contactpersoon bij de politie. Ik ben echt heel bang maar wordt fantastisch gesteund door mijn team en leidinggevende ❤️