Wat? Dat is wel heel weinig. Wat bouw je daarmee op? Ik betaal mijn pensioen volledig zelf in het verplichte pensioenfonds van mijn beroepsorganisatie, en tik daarvoor zo'n 2000 euro per maand af, en zit dan nog lang niet in de hoogste schaal. Ik heb weleens uitgerekend dat ik minstens 90 moet worden om uberhaupt mijn inleg weer uitgekeerd te krijgen
Bedoeld @xSNDY19x niet dat haar eigen bijdrage lager wordt en de bijdrage van werkgever hoger? Maar buiten dat… 2.000 per maand, dan blijft er weinig meer van mijn salaris over
Die pensioenopbouw betaal ik dan weer zakelijk. Maar ja, ik vind het ook vrij shocking. Ik zag net wel op mijn UPO dat als ik morgen om het hoekje zou gaan, ook het pensioenfonds erg goed voor man en kids zorgt.
Dat heb ik ook, mijn man hoeft dan niet meer te werken volgens mij. Een erg fijn idee. Andersom is het helaas minder goed geregeld
Ook hierin zijn weer zoveel nuances en gradaties, het een sluit het ander niet uit. Meer betekent niet altijd slechter voor het milieu. Ons huis is verkocht aan starters. Doorschuiven van woning als dat kan dient ook een maatschappelijk doel uiteindelijk.
Ik vind het ook helemaal niet erg als mensen aankopen doen of als ze met geld strooien. Maar vind het dan wel belangrijk dat mensen dat kunnen zien als 'luxe' en dat dus een teken is van leven met een 'vetpot'. Daar gaat het me om. Tuurlijk is het leuk en fijn om jezelf of je kindjes te trakteren enz. Maar sommige dingen zijn gewoon wel een luxe. Je kan behang kopen bij de praxis of van een mooi merk. Je kan iedere dag boodschappen doen bij lidl en zelf koken, of soms eens iets halen of bestellen. Daar zit wel degeljk een verschil in. En het feit dat je die keuzes hebt en kan maken betekent dat er dus luxe is.
Ik snap nu hoe ze het bedoeld. Dat je bijv in de onderhandelingen een hogere trede krijgt. Of in een andere schaal komt. Dat kan bij het onderwijs makkelijker dan in de jeugdbescherming. Daar is maar 1 schaal voor jeugdbeschermers. In het onderwijs kan je afhankelijk van je werkzaamheden in een andere schaal komen.
Klopt! Lonen in de randstad liggen wel standaard hoger in het onderwijs tov waar ik woon. Alles is daar dan ook duurder dan waar ik woon. Als je nu in het onderwijs start (of de afgelopen jaren), dan heb je geluk en stroom je (hier in ieder geval) hoger in.
Dat is zo fijn, hadden wij ook toen onze dochter* ziek was. We konden altijd weg, als ik 's ochtends belde dat ik niet kon komen, was het nooit een probleem. Als ik maar enigszins twijfelde aan haar gezondheid, ze een verkoudheid kreeg, of wat dan ook, kon ik altijd thuisblijven met haar. Dat was zó fijn. Dat is zoveel waardevoller dan wat dan ook. Maar als je ooit iets anders wilt, is de zorg mogelijk ook nog een optie. Ik kan mijn eigen rooster maken en hebben daardoor nauwelijks oppas nodig.
Absoluut! Fijn dat jij ook begrip kreeg van je werkgever. Zeker in jullie situatie. Ik vind dit zoveel waardevoller dan geld.
Voor medisch specialisten en huisartsen is er een verplicht pensioenfonds (ook voor ZZPers). Dit heeft als nadeel datnje geen keus hebt (1600 euro per maand hier), maar als voordeel dat de inleg aftrekbaar is van de belasting.. en de voorwaarden zijn goed, het is een stabiel fonds met goede reserves, dus ik klaag niet... maar het doet wel een beetje pijn elke maand..
Wat geloof je niet? Dat sommige mensen dat geld te besteden hebben of dat een specifiek lid hier dat te besteden heeft?
Hier met een dochter ineens in t ziekenhuis met vrij heftig verloop (net in dienst bij mn huidige wg) geen enkel issue. Toen mn vader terminaal bleek en ik volle bak mantelzorg ging draaien. Kostte me geen verlofuren (in geen enkele vorm), salaris werd gewoon betaald en werk werd onder mn handen vandaan getrokken zowat om me compleet vrij te spelen en ik zorgeloos kon zorgen. Heb een prima salaris, zal bij de buren ongetwijfeld meer krijgen, maar op zoveel punten scoort deze werkgever zulke enorme pluspunten dat ik m voor geen goud zou inwisselen. (Er van uitgaande dat t blijft want we groeien behoorlijk)
Is hier idd ook. Toen mn moeder overleed ben ik er 9 dagen niet geweest. Toen vriend 4 jaar geleden heftig ongeluk kreeg, was ik er zelfs 3 weken niet. Allemaal doorbetaald en kostte geen uren. Werk inmiddels alweer 16 jaar daar. Klein clubje die over en weer wat voor elkaar doen.
Ik heb het helaas anders mee gemaakt. Toen onze zoon met 3,5 maand in het ziekenhuis lag met het Rota virus en daar bijna aan dood ging (vanwege zijn stofwisselingsziekte, en artsen die niet helemaal op de hoogte waren van het protocol en zijn glucose infuus uit hadden gelaten in de nacht) werd ik gebeld door mijn werk dat ik de volgende dag verwacht werd op mijn werk. Toen ik aangaf dat het heel slecht ging met onze zoon, en ik zelf ook het Rota virus had (zo ziek ben ik nog nooit geweest Blegh) zeiden ze dat ik geen excuses moest verzinnen om langer thuis te blijven met mijn baby. Ik heb ontslag genomen. later een winter gehad waarin ze veel ziek waren en we steeds ziekenhuis in en uit gingen en toen deed mijn nieuwe baan (in de zorg) ook erg onaardig er over. Toen de beslissing genomen maar thuis te blijven. Altijd gedacht dat ik wel weer kon gaan werken als de kinderen groter waren, en mijn man gewoon fulltime. Tot afgelopen herfst. Toen werd het wel duidelijk dat er bij ziekte iemand aanwezig moet zijn, anders gaat het mis.
Waarom zou iemand daarover liegen? Als je allebei bijna fulltime werkt is 8000+ wel veel, maar ook niet heel raar ofzo.