Ik heb nooit iemand een deeltijdprinses of uitkeringstrekker genoemd hoor. Zoals ik al zei sta ik er altijd beetje dubbel in. Want ik snap beide kanten.
Ik snap het hele probleem niet. Wij krijgen ook kinderopvangtoeslag en aan de andere kant betalen we bakken met belasting over met name mijn man zijn inkomsten. Hij verdient ook heel prima omdat hij hartstikke hard/veel/intensief werkt en daardoor naast mijn deeltijdprinsessenbaantje de zorg voor de kinderen en het huishouden grotendeels op mij neerkomt. Het is nog nooit bij me opgekomen dat: a.) We door die KOT op andermans zak teren. b.) Het zo’n zonde is dat wij met het belastinggeld voor anderen hun toeslagen verdienen c.) Ik een prinsessenleventje zou hebben omdat ik niet fulltime werk. (Het lijkt me regelmatig juist heerlijk ontspannen om dat wel te doen, na een dag thuis) Wat een zure gedachtes allemaal zeg.
Dan kunnen dingen idd wat lastiger zijn, werkt je partner ook onregelmatig? Want als er maar 1 iemand is die voor half 7 bij de bso kan staan, is het op zich genoeg. Ik had als AIOS ook avond/nacht/weekenddiensten en werkte dus 36 uur plus veel overwerk, man had in die tijd wisselende banen en studeerde zelfs een aantal maanden in een andere stad, maar wij konden het altijd wel regelen binnen normale opvang. Zochten wel de gastouder en BSO uit op hun openingstijden en flexibiliteit tav mijn elke paar maanden wisselende parttime dagen. Dat helpt ook veel: zoek kleine onderneemsters ipv de grote ketens.
Mijn man werkt fulltime en ik werk niet. Wij hebben 5 kids. Man verdient hartstikke goed maar we krijgen dankzij de 5 kids nog wel een behoorlijk bedrag aan kgb sinds die regeling ruimer is geworden 2 jaar geleden. Onze 5 kids zijn best wel intensief qua zorg. Zo moet ik bijv. Elke dag minstens 2x naar school voor de jongste voor een luier verschoning. Heeft hij 2x per week onder schooltijd op 15km van ons huis logopedie. Hebben 3 kids nog fysio en lopen er 2 bij de poep en plaspoli. Een heeft een traject vanwege zijn hoogbegaafdheid en een loopt bij PMT. Daar komt alle sport, speelafspraakjes etc nog overheen. Afgelopen jaar had ik een burnout door alle zorg die ik verricht binnen het gezin. Dat komt allemaal op mij neer ivm het fulltime werk van man. Door de burnout kwam ik er achter dat ik ook graag uitdaging wil naast het gezin. Ik heb een intensief traject gehad om te kijken wat er mogelijk is qua werk, zorg etc en daaruit blijkt dat werken geen optie is. Dus waar ik heel graag ga werken, juist als ontspanning en ontwikkeling van mezelf moeten we gewoon erkennen dat dat nu niet gaat. Ja we krijgen wat kgb maar verder dus niets. En ik voel me en ben zeker geen prinsesje omdat ik niet werk. Want ik werk wel degelijk heel hard maar dan onbetaald. Maar de zorg voor ons zorgintensieve gezin is wel degelijk heel hard werken! Nu werken niet gaat ben ik wel meer tevreden met de 2 bestuursfuncties die ik heb als eigen ontwikkeling. Het is wat het is op dit moment. Owh ik klaag overigens niet dat wij het financieel slecht hebben. Dat hebben we ook echt niet. We moeten wel opletten maar dat moet denk ik iedereen momenteel wel.
Mijn zoon zit op sbo ,zelfs met maar 12 kinderen in de klas vind hij het al veel te druk...Als hij thuiskomt is hij compleet afgedraaid, soms zou het fijn zijn als hij deeltijd naar school kon en de rest thuis onderwijs.Dit schooljaar is het taxivervoer echt drama, bijna dagelijks te laat, wisselende chauffeurs ,soms zelfs pas in de 2e rit ingedeeld en al een paar keer vergeten op te halen...Ik fiets me suf sinds de start van dit schooljaar ,even naar school brengen is voor mij 20km fietsen.
Voor mijn zoon is er geen maatwerktraject beschikbaar vanwege zijn leeftijd.Hij red het net om de hele week op school te zitten (sbo).Ik heb daar al heel veel gesprekken over gehad maar in deze gemeente is een groot gat als het gaat om gespecialiseerde opvang.En ja, zolang ik vrijwilligerswerk doe en mantelzorg laat mijn casemanager mij mijn gang gaan.Er is in de gemeente namelijk een nog groter gebrek aan vrijwilligers en ze zijn blij dat ik het wil doen, doe ik toch wat voor mijn uitkering.
Bij mijn man wordt er gewoon 50% ingehouden op zijn bonussen (en RSU’s), wij hoeven nooit terug te betalen, terwijl bonus + RSU’s meestal meer dan zijn basissalaris is. Dat ligt dan denk ik aan de werkgever hoe dat gedaan wordt?
Ik denk dat de mensen die hier reageren zich helemaal niet aangesproken moeten voelen. Tuurlijk moet iedereen zelf bepalen hoeveel hij/ zij werkt en of er überhaupt wordt gewerkt. Waar het initieel om ging is dat het ontvangen van toeslagen voor een burger die zonder problemen bijv 24 uur zou kunnen werken interessanter is dan salaris krijgen, waardoor op basis daarvan een keuze gemaakt wordt. Dat vind ik persoonlijk echt nog een kans voor de overheid, zet het minimumloon omhoog, zodat mensen enthousiast worden om te gaan werken, zorg dat werken loont. Het geld dat daarmee bespaart wordt, kan weer veel gerichter worden ingezet voor gezinnen waarin gezinsleden niet kunnen werken, of waarin kinderen hulpbehoevend zijn, waardoor ouders niet ‘de vrijheid’ hebben om beide te gaan werken. Maar goed, dan kom je teveel in maatwerk en dat is natuurlijk te ingewikkeld.
Mijn man werkt regelmatig. En werkt thuis op de dagen dat ik werk. Hij moet ook gemiddeld 1x per maand een paar dagen naar het buitenland. En daar zit het probleem. Ik heb te weinig invloed op mn rooster om dingen voor elkaar te krijgen. En met 16 uur werken ben ik genoeg reeksen vrij waar hij die tripjes kan plannen.
Alles wordt weer ouderwets heerlijk uit zijn verband getrokken. Opmerkingen worden al dan niet bewust verdraaid. “Ja maar IK vind”. En “ZIJ zijn begonnen” en “IK weet zeker hoe dat bedoeld wordt”. Oh oh oh.. Soms doet een enkeling zijn best om de discussie weer in evenwicht te brengen. Maar al snel komt er weer iemand de bocht uitvliegen met totaal niet relevante info. How can I make this about me?
Dit klopt niet. Mijn collega werkt fulltime, alleenstaand en geen kinderen. Krijgt zorg en huurtoeslag. Met 1 minimumloon red je het dus niet zonder toeslagen
Jeetje wat pittig... Dit is wat ik bedoelde niet kunnen werken en dan zou ik het alleen maar toejuichen dat jullie/jij financieel extra ondersteunt wordt... In Vlaanderen is dit wel zo, daar bestaat het systeem van "extra kindergeld" voor als je een zorg intensief kind hebt .. net omdat je vaak andere keuzes moet maken.
Hier hebben we ook dubbele kinderbijslag voor kinderen met extra behoeften bij mijn weten. Zal,ook wel weer een hoop bureaucratie aan hangen.