Omdat man veel niet kan moet ik alles buiten de deur doen. In de loop van de jaren heel veel gesprekken moeten voeren voor dochter. En dit is nog altijd zo helaas. Dus ook mijn hoofd loopt over. En dan ook nog 40 u werken om dan toch rond te komen werd mij echt te veel. Ga ik 32 u werken redden wij het net om uit de bijstand te komen. Ben niet hoog geschoold, dus ja begin bij het begin. De organisatie waar ik nu vrijwilligers werk doe toond dan ook onwijs veel begrip als ik overloop. Maar ook als ik in dienst kom van hun kom ik er net uit.
Ik vind het bewonderenswaardig, maar dat had ik geloof ik al tegen je gezegd of was dat tegen iemand anders? Jij houd in je eentje alle ballen hoog, ik hoop dat je ook een beetje aan jezelf denkt!
Zeker doe ik dat. Moet zeggen man kan nu ook veel meer. En zijn nu wel bezig met stappen terug naar. Komt goed ooit. Ik hoef niet meer te racen als ze op gehaald moet worden. Een hele mooie stap
Dat snap ik hoor, dat je hoofd dan helemaal vol zit. Mijn zus heeft ook een zorgintensief kind en het is bijna een dagtaak om iedereen op 1 lijn te houden qua verzorging en begeleiding. Sterkte!
Dank. Stom hè. Waneer alles niet loopt zoals het hoord in deze maatschappij. Gesprekken waar je altijd maar verwijten krijgt sloopt. Zeker als je iets goed lijkt te doen en geen vooruitgang boekt. Maar ja wij zijn er nog niet. Ze moet nog een vervolg school of iets krijgen