Ah dat is goed te horen! Veel ziekenhuizen zullen het ook wel doen, maar toch. Nederland is vrij conservatief, dus kan me voorstellen dat niet alle meiden hier van gehoord hebben. Bij het VU houden ze als bereik voor TSH 0,3 - 4,2 mU/L aan, dus max 4.2. Wat indd best hoog is vergeleken met België. Bij mij meten ze ook de de FT4. Bij jou ook? Ah ja zo fijn als die echo eindelijk is! Duurt voor mij nog 2 weken! Kwalen vallen mee. Met vlagen licht misselijk en wel veel moe. Maar mag niet klagen (en wil niet te vroeg juichen). In mijn vorige zwangerschap ben ik tussen de 6 en 18 (!!) weken en mega misselijk en vreselijk moe geweest (19:00 naar bed). Bij jou dan?
Mijn internist vindt alles rond de 1 goed. Ik zit liever nog lager, dan voel ik me nog beter. Zit momenteel op 0,27 TSH en jij?
Bij mij alleen TSH geprikt, verder niets. Wellicht wel als ze de TSH-waarde te hoog of te laag vinden hoor. Dat zou ik niet weten. Blijft toch gek altijd die verschillen in aanpak! Wat kunnen 2 weken soms toch lang duren heh? Fijn dat de kwaaltjes meevallen. Tussen 6 en 18 weken heel misselijk klinkt niet goed, hopelijk blijft je dat deze keer bespaard. Bij mij valt het op zich ook wel mee, bij vlagen misselijk en last van m’n borsten. Maar de ene dag is het erger dan de andere dag. Verder slaap ik heel slecht (en ben ik dus ook heel moe), maar geen idee of dat slecht slapen ook een kwaal is haha. Zal deels ook wel door de spanning komen.
Nou een recente waarde heb ik niet, maar vorig jaar rond de 2. Dus naar Nederlandse maatstaven prima maar als ik kijk wat ze in België willen zien, vind ik het wel hoog. Dat vind ik dus heel vreemd! Al las ik tijd geleden ook ergens dat ze met name naar rond 1 streven als iemand schildkliermedicijnen gebruikt en dat 2 zonder medicijnen prima is. Dus daar ga ik dan maar van uit voor nu..
Dag lieve dames, De afgelopen weken elke dag een beetje jullie verhalen gelezen op dit forum. Soms ontroerd, soms met een glimlach, soms vol medeleven jullie ervaringen gevoeld. Ook veel steun gehaald door dingen beter te snappen of tips. Ik ben 42 jaar en na een aantal jaar gescheiden te zijn hebben wij de liefde toch weer bij elkaar gevonden. Wij hebben een zoon van tien die doormiddel van hormonen spuiten toch op de normale manier ons leven kwam verrijken. Doordat mijn broertje door een noodlottig ongeval overleden is heb ik niet meer de stap naar het ziekenhuis durven zetten. Mijn schoonzus was pril zwanger van hun tweede kind. Mijn gezin was het gezin van mijn broertje en mijn ouders. Er was nauwelijks plaats voor iets anders. Toen ging ons huwelijk steeds slechter waardoor het helemaal niet meer ter sprake kwam. Ik heb zelfs therapie gehad om mijn kinderwens een plekje te geven nadat we uit elkaar waren. Gezegend met een mooie zoon maar niet compleet voelen. En ineens was het hoge woord van mijn partner eruit. Ik zou nog heel graag een kindje met je samen willen als het ons gegeven is. Dikke tranen van verwarring maar de volgende ochtend voelde ik dat ook ik dit nog heel graag een kans wil geven. Gelukkig konden we gezien mijn leeftijd en het eerste traject snel langs. In januari zijn we weer gestart met de hele malle molen die Fertiliteit heet en alles wat met zich mee brengt. Nu ik op het einde van de pagina’s mee voel ik dat ik me ook moet voorstellen. Jullie zijn allen zo dapper, sterk en veerkrachtig ik wil jullie dat meegeven en niet ‘stiekem’ meelezen. Inmiddels spuit ik 12 dagen Gonal-F 225 en daarnaast Decapeptyl. Morgenvroeg heb ik een echo. De gynaecoloog benowmde afgelopen maandag voorzichtig dat ik misschien wel vrijdag de punctie heb. Het is voor ons de eerste keer IVF. Dankbaar dat we toch nog mogen proberen of ons samen een kindje gegeven is. Heel veel liefs voor jullie allemaal
Als je geen schildklierproblemen hebt, is het prima! Ik heb een auto immuun ziekte en een trage schildklier en moet mijn hele leven medicatie slikken. Tijdens mijn zwangerschap heb ik ook meer nodig. Als je twijfelt kun je je HA altijd vragen om weer een meting te doen?
Daar zou ik graag op aan willen vullen, ik gebruik bij het prikken namelijk een coolpad. Dit zorgt ervoor dat de prikplek van te voren wat verdooft is door de kou, en je de prik daarom minder goed voelt !
Het gesprek met de gynaecoloog is goed verlopen en hebben onze vragen kunnen stellen. Ik ga met Menopur 300 starten. Na het gesprek is de ReceptIVFity aangeboden. Ik had geen idee dat er tools zijn om van tevoren in te schatten wat de beste kansen zijn voor een terugplaatsing. Zo kom ik iedere dag nog feitjes tegen die nieuw voor me zijn . Iemand ervaringen met deze test? Enerzijds kan ik niet wachten om te starten, anderzijds weet ik wat die hormonen met me kunnen doen. Ik ben 30 jaar, gezond, meestal ga ik huppelend de dag door en straks ben ik misschien weer een hoormoonbommetje. Daarnaast het gevoel dat we weer teleurgesteld gaan worden omdat er (weer) maar enkele follikels groeien. Mijn vriend en ik hopen op het beste en gaan zéker niet bij de pakken neer zitten. We houden vertrouwen dat er óóit een kleintje tussen ons in huppelt! Ik schrijf een volgende update wanneer we de follikelmeting hebben over een x-aantal weken. De komende tijd lees ik met jullie mee. Liefs❤️!
Ik heb vandaag laten prikken en TSH 2.9. Sja, de arts geeft aan " normaal" dus we hoeven niets te doen. Maar indd hoger dan wat ik soms lees. Ik ga er maar vanuit dat de artsen weten wat ze doen. Ben 25% meer thyrax gaan slikken toen ze wisten dat ik zwanger was.
Welkom! Wat fijn om er samen weer voor te gaan. En spannend! Fijn als je vrijdag je punctie misschien al hebt, kun je na die punctie het hele weekend lekker rustig aan doen
Geen ervaring met receptIVFity, maar wel over gelezen. Het lijkt me heel fijn om van te voren een concretere inschatting te krijgen van je kansen (maargoed ik ben dan ook een extreme controlfreak, dus hoe meer houvast hoe beter), maar het lijkt me ook wel heel erg spannend om daar van te voren al iets meer over te weten. fijn in ieder geval dat jullie al jullie vragen hebben kunnen stellen en het een fijn gesprek was
Hoi allemaal, Bij ons gaat het traject helaas niet zo goed. We hebben de tweede follikel meting gehad zondag (bij eerste dus een eierstok niet kunnen vinden, en maar een follikel bij de andere. Bij de tweede geen van de eierstokken gevonden (ook met veel duwen op mijn buik, en zelfs een uitwendige echo gedaan). Ze gelooft ook niet dat het een follikel was wat ze bij de eerste echo zagen. Vanwege mijn leeftijd is ze bang dat er niets meer is. Ik vroeg of andere hormonen nog een verschil zou kunnen maken, maar ze zei zoiets als als je lichaam niet reageerd op 225 Gonal F dan zullen andere hormonen niets toevoegen (receptoren die niet meer werken). Ze geven het nog niet op en ik ga morgen terug voor een derde echo. Ik vind het helaas heel erg moeilijk om positief te blijven en heb vooral gisteren een klote dag gehad. Ik voelde toen zo veel verdriet. Vandaag wat rustiger, maar ik ben best zenuwachtig voor morgen nu. Om mijzelf te beschermen ga ik er eigenlijk vanuit dat ze morgen ook niets zullen zien en dat ik moet stoppen. Maar ook probeer ik mij daarop voor te bereiden zal het alsnog veel pijn doen. Ik ben gewoon nog (ver) niet er aan toe om de hoop van een tweede lieve kind op te geven. Mijn vriend begrijpt het deels wel, maar voor hem is het minder erg. Hij vind het eigenlijk al ook mooi zo en snap dus niet de alle emoties waar ik mee rond loop. Ik laat het weten hoe het is gegaan.
Vandaag 12 dpo en kon het niet laten en heb getest. Pff ik vind het veel te eng weer haha, maar ik zie heel licht een 2e streepje. Hopelijk blijft het oplopen. (ik zal zo even een foto maken)