Knuffel. Goed dat je het gedeeld hebt met je man. Komt je gevoel niet voort uit angst? En twee zo dicht op elkaar is ook spannend! (Hier straks 17 maanden). Ik denk ook wel eens: waar beginnen we aan??????????? Het begint net makkelijker te worden...misschien helpt het om erover te praten met de verloskundige? En kan je extra hulp inschakelen als de kleine er is ter ondersteuning uit je sociale netwerk?
Ppd=Post partum depressie Ik had alprazolam, maar die zijn al sinds augustus ofzo helemaal niet meer leverbaar hier (krijg ik steeds te horen). Ben toen als 'tijdelijk' op oxazepam gezet, die doen alleen niks bij een paniekaanval dan alleen mij duf maken. Hier is het momenteel denk ik eerder een combinatie van gebeurtenissen die ervoor zorgen, grote veranderingen in combi met onverwachtte medische dingen waarbij een hele hoop onduidelijk is, zeg maar.
Hier ook eentje van 2017 en is echt niet te doen op het moment. Het is echt een ramp. Ik voel mij precies hetzelfde als jij! Ik doe zo mijn best, maar hij luistert gewoon echt niet. Ik moet de hele dag op hem zeuren en ik word er met de minuut ongelukkiger van omdat ik helemaal niet op hem wil zeuren en juist wil dat hij het leuk heeft etc. Ik voel mij uitgeblust en een waardeloze moeder.. Hij is van nature zo lief. Maar op het moment komt het er ook gewoon niet uit ofzo alleen maar stout doen en vooral niet luisteren.
Heel herkenbaar. Ook 2017. Hij is zo vreselijk bijdehand. Is eigen baas over alles dus 'ik doe wat ik zelf wil.' Voor straf haalt ie zijn schouders op. Het is niets als mopperen en politieagent spelen De. Hele. Dag. Ik hoop dat dit ook maar weer een fase is. Zie nu al op tegen 6 weken zomervakantie
Ohh ja zou het de leeftijd dan zijn ... vandaag had hij ook nog ruzie met een klasgenootje, maar weet niet precies wat er nu gebeurd is dus zal het nog eens navragen bij de juf.
@Prettykitty @Toverbal Heel herkenbaar dus.. ergens wel een geruststelling ofzo, maar leuk is anders.
Leuk is het zeker niet. Hier overigens ook wel eens ruzie met klasgenootjes. Tot aan 'ik scheur je uit mijn vriendenboekje' toe. En de volgende dag speelt het weer met elkaar. Misschien is het ook wel een soort identiteit ontdekken/haar op de tanden kweken? Ik heb geen idee. Het komt goed!
Ik denk dat het de leeftijd is. Ik was vorig jaar in zo'n fase dat ik met weemoed terug dacht aan de tijd dat ze 3,5 was. Ze was werkelijk waar om op te vreten toen, zooo leuk. (Ookal hadden we toen ook al die kutnachten) Ze kan nu lezen, dat heeft ze onder de knie gekregen en weer een totaal ander kind. Moeilijker in sommige dingen (bijdehand brutaal zeg maar) maar wel weer veel meer dat lieve erbij, gewoon omdat ze mij iets gunt. Lastig uitleggen. Maar iets simpels als "Nee hoor mama, rust jij maar even uit" of "wil je misschien een kopje koffie?". Er is naast de "ik" ook weer een "jij" gekomen en dat is een tijdje weg geweest.
Ja haar op de tanden heeft ie wel. Klasgenootje had hem 'baby' genoemd en daarop had hij weer gereageerd met 'jij bent dom'. Tenmiste zo vertelde hij het. Geen idee hoe het werkelijk gegaan is haha. Maar hij kan ook echt anderen uitdagen tot vervelends aan toe. Hij heeft het over poep en plas en piemol in bijzijn van z'n zusje en vindt het dan helemaal geweldig wanneer zij hem na doet Maar luisteren? Dat kent hij niet bij mij.
Hier ook 1 uit juli 2017. En herkenbaar. Overigens is dat sowieso de piemel poep en plas fase, die had mijn enorm brave oudste zelfs dus daar zou ik een beetje grappig losjes mee omgaan. Ik snap dat je dat vervelend vindt bij de jongste, vind ik ook (ik heb er ook nog 1 van 1,5) maar ik maak daar meestal een grapje mee, dan is het snelste over. Verder had hij, tot ongeveer januari zulke erge driftbuien en luisterde hij nergens naar thuis of bij opa en oma. Niet luistert, driftig, zin willen hebben, altijd aan het stuiteren etc. We waren alleen maar aan het zeuren op hem. Het gekke; op school dus wel. Daar zat hij rustig, luisterde goed, deed goed mee, geen ruzies met kinderen. Wel een boefje en als hij iets in zijn hoofd had deed hij het zo maar niet zoals wij hem thuis ervaarden. Afgelopen januari was ik het zo zat dat ik hier contact had opgenomen met jeugdgezondheidszorg omdat ik gewoon niet meer wist wat we moesten doen. Ik voelde me echt een vreselijke ouder en alle aandacht ging naar hem en dat vond ik sneu voor de andere 2. En ineens…sindsdien (ik heb letterlijk alleen gebeld er is nooit een gesprek gekomen) werd hij ineens totaal anders. Ik kan nu ineens gesprekken met hem voeren, hij kan zich verplaatsen in anderen, weinig driftbuien nog.. veel rustiger. En zijn lieve, zorgzame en opmerkzame kant komt ineens naar boven.Ik denk dat het hier dus echt leeftijd was. Ik kan natuurlijk niet inschatten of dat bij jullie ook zo is, maar bepaalde dingen die je schetst of de wanhoop die ik zelf had - dat is herkenbaar.
Ja ik begrijp wel wat je bedoelt. Mijn zoontje is echt een geweldig joch hoor, echt. Laat ik dat vooropstellen! Hij is heel zorgzaam, lief, grappig. Maar dat zit gewoon een beetje op slot ofzo, hij maakt papa en mama op het moment liever boos en geïrriteerd/verdrietig. Ik moet er wel bij vermelden dat we denken dat hij ADHD heeft, daar zijn we inmiddels ook mee bezig. Maar ik mis dat lieve jochie echt hoor haha! Af en toe heeft hij nog wel een lief moment hoor, en hij blijft natuurlijk een fantastisch joch.. alleen hebben we gewoon elke dag en dan vooral ook de hele dag storing. (Omdat hij weer niet luistert) Hij hoeft van mij echt niet de hele dag te luisteren hoor, hij is tenslotte een kind van 5 en die mag gewoon lekker stout doen. Maar de hele dag is zo vermoeiend... Ik voel me dan ook echt een waardeloze moeder! (Al weet ik diep van binnen dat ik eigenlijk een toffe moeder ben)
Pfff wat een verademing om te lezen dat jullie zoontje ook echt NIET luistert. Ik vind het overigens helemaal niet erg als hij af en toe niet luistert hoor, hij is tenslotte nog maar 5 jaar. Maar ik dacht echt dat het aan mij lag. Aan de opvoeding, terwijl ik juist zo mijn best doe. (Ook dat is niet altijd goed) Hij is erg verwend, maar niet op een vervelende manier. Hij verwacht nooit iets ofzo hoor, maar ik bedoel hij heeft het zo goed. We zorgen zo goed voor hem en toch is het af en toe een draak van een kind... 5 is dus gewoon een rot leeftijd zo te lezen.
Jeetje wat heftig. Voor je kind lijkt het me extra lastig... Heb jij af en toe extra hulp en tijd voor jezelf? Zoals je inderdaad zegt: al ben ik thuis of iets voor mezelf aan het doen, mijn hoofd is op de achtergrond toch altijd bezig met haar en of ze me nodig heeft.
Herkenbaar van de kindjes van 2017! fijn om te lezen ook! Ik herken het ook heel erg van vorig jaar, paar maanden voor ze naar school ging. En nu is het weer paar maanden voordat ze 5 wordt. Ik heb vaak het idee dat het komt doordat ze meer uitdaging nodig heeft. Laatst hier ook enorm verwend en brutaal naar mijn ouders gedaan, schaamde me gewoon echt mijn ouders hierin wel meegeven dat ze dit echt moeten begrenzen want anders gaat ze maar door. Maar ze waren gewoon helemaal verbaast geweest dat ze zo brutaal kon doen
Ook herkenbaar! En mijn ouders geven dan inderdaad slecht grens aan. Hij zit bijv voor tv bij mijn ouders en die zeggen en nu uit. Negeert ie ze of zegt gewoon nee. En dan laten mijn ouders hem zitten. Je moet echt enorm consequent zijn inderdaad.
Jup, komt die mantra weer voorbij "alles is een faaaaaaase" Van wat ik al voorbij hoorde komen krijgen wij straks de fase: "ik wil meer vrijheid" (op meer plekken spelen door de wijk bijv) Dan is t ook weer zoeken naar wat kan en wat verantwoord is en grenzen die daarbij uiteraard overschreden worden. (En vooral mama shitting her pants)
Mijn man heeft adhd en ik zelf ben ook hooggevoelig dus dan ga je al snel denken dat het genetisch zal zijn. Nouja we kijken het nog aan, en bespreek het bij het CB volgende week. We lopen ook bij de kinderarts /fysio dus misschien dat zij ook nog tips hebben. Lastig is het wel, maar hopelijk komt er snel verbetering
Het is ook wel heel vermoeiend hoor als informatie niet aan komt of blijft hangen. Dan moet je op sommige momenten de teugels in handen blijven houden. Tegelijk worden ze ouder en willen ze ook graag wat meer ruimte. De mijne (van 7) is ook nog eens verschrikkelijk eigenwijs. Buitenspelen kan bijvoorbeeld ook nog niet alleen. Ik kan eigenlijk alleen 1 'opdracht' geven en dat is dan nog een uitdaging om uit te voeren.
Hier precies zo! Ik pak zijn telefoon af, of geen snoepje of toetje na het eten. Maarja maakt ook geen indruk... Niets maakt indruk eigenlijk. Alleen als ik hem naar bed breng, maar dat doe ik alleen als hij zichzelf in de weg zit doordat hij moe is en daarom niet luistert. Ook laat ik hem wel eens 10 minuten op bed liggen om even tot rust te komen... Werkt eigenlijk ook niet haha Hier ook echt de hele dag! Zo vervelend, en dan vooral voor hem. Ik maak me dan gelijk zorgen dat hij zich straks alleen nog maar een mopperende moeder kan herinneren later.
Zijn vader heeft ook ADHD haha. Wij zijn net begonnen met een "traject" of naja, de huisarts heeft ons doorverwezen maar we wachten nog op wat tips en tricks van een kinderpsycholoog etc.