Wie herkent dit? Eigenlijk ben ik al vanaf het begin kortademig, iets waarvan ik lees dat het veel voorkomt bij een prille zwangerschap. Inmiddels ben ik al 21 weken zwanger en word ik alleen maar benauwder. Al loop ik maar een paar meter, ik loop direct te hijgen. Iedereen zegt het ook en het gaat nu echt over in benauwdheid. Zelfs als ik gewoon zit of lig. Mijn buik is wel wat groter dan gemiddeld, maar niet zó groot. Ik ben dit helemaal niet gewend van mijn vorige zwangerschappen, terwijl ik toen juist een hoge bloeddruk had. Nu is hij juist heel laag (100/60). Wellicht dat het daar mee te maken heeft, maar ik vroeg me af of iemand dit herkent. Ik vind het ook weer zo stom om hier de gyn voor te bellen.
Hier ook gauw last van. Nou heb ik rond 24 weken corona gehad en een paar weken later bleek m’n HB op het randje te zijn. Hier kan je ook kortademig van worden. Misschien dat eens laten testen?
Tijdens de 1e bloedcontrole was mijn hb 7.6, ze hanteren 7.5 als ondergrens dus dit is geen gek idee. Ferritine was ook op het randje aan de goede kant van de grens, dus dan zegt de gyn; je bloed is goed! Ik slik ook al standaard ijzer omdat ik bekend met veel bloedverlies bij de bevalling. Dacht, die waarde kan maar alvast hoog zijn... Ik zal het dus zeker even laten checken over 3 weken! @GroeneBomen, daar heb ik inderdaad ook aan gedacht en dat is zeker een valkuil, maar vanuit mijn werk ben ik bekend met de juiste ademhalingstechnieken en die probeer ik dus ook bewust toe te passen. Mijn ademhaling is wel hoger doordat ik steeds zo benauwd ben, dus ik zal het zeker in mijn achterhoofd houden!
Ik heb het ook heel erg.. ijzer zat op het randje, pillen voor gekregen. Ging iets beter maar nog heel benauwd, heel naar soms. Met 34 weken werd het minder, waarschijnlijk met het indalen. Bloeddruk was trouwens ook steeds laag (rond 110/60)
Jup, vanaf week 5 tot week 38.6 . Ik ben om die reden ingeleid. Ik ben vanaf halverwege de zwangerschap om de 2 weken onderzocht in het ziekenhuis. Ik kon niet liggen of zitten, ik kon geen druk velen op mijn rug, zij, borst. Ik kreeg gewoon geen adem. Ik sliep amper, kon de deur niet uit. Mede daardoor een zwangerschap from hell gehad en ga ik dit nooit meer herhalen. Bloeddruk was hier altijd goed (mooi laag). De oorzaak hebben ze nooit kunnen vinden, ben bij veel gynaecologen geweest. Ik heb altijd geroepen dat het kind er uit moest, en dat het dan goed zou komen. En meteen na de bevalling was het dus inderdaad verdwenen. Dankzij de ziekenhuisbezoeken wel er achter gekomen dat ik de ziekte van Graves ontwikkeld heb tijdens de zwangerschap, maar dat stond los van deze klachten. Ik heb nooit iets gemerkt van mijn te snelle schildklier, het was echt zwangerschapsgerelateerd. Hier dus geen tips behalve uitzingen en hopelijk is het nog wel een beetje te doen voor je.