Ja! Van man en dochter een tas en portemonnee van zoon krijg ik mijn kado volgend weekend want die was niet op voorraad.
Tsjongejonge zeg wat is het lastig om mild te zijn over jezelf. Ik herken mezelf helemaal niet meer; normaal randje ondergewicht, nu richting overgewicht. Moe, wallen, enorme voorgevel door het voeden, more chins than Chinatown het zal ooit wel weer goedkomen, maar ik vind het wel moeilijk om dit tot die tijd ook goed genoeg te vinden. Voel me een beetje ontheemd ofzo. Ik vind dit al moeilijk om uit te spreken, omdat ik het zelf altijd zo pijnlijk vind als vrouwen zichzelf zo onderuit halen.
Je bent een prachtige vrouw van binnen en buiten die laatste maanden helaas veel Heeft meegemaakt knuff ❤️❤️
Oh meiden, wat heb ik toch een onwijs lief gezin ❤️ Vanochtend kwam ik bij mijn moeder binnen en kreeg ik van haar een vaas met bloemen. Erna gingen we naar mijn stiefbroertje en zijn vriendin (was haar eerste Moederdag) en mijn zus en neefje kwamen daar ook heen. En ook van mijn zus, neefje en stiefbroertje en zijn vriendin bloemen gekregen. Omdat ze weten hoe groot mijn wens is en dat deze dag toch een verdrietig randje heeft voor mij. Ik voel me zo gesteund ❤️
Ohhhhh dikke knuffel. Mijn lijf heeft de afgelopen 6 jaar ook zo veel te verduren gehad (niet alleen 4 kinderen maar ook 2 vruchtbaarheidstrajecten) en mijn lichaam is dus ook bij lange na niet wat het is geweest. En: ik sport dus momenteel ook helemaal niet meer (het lukt me echt niet). En ik ben moe. Gewoon echt moe. Ondanks dat wij nooit gebroken nachten hebben. Het is gewoon veel. En herken ook wat je zegt over dat je er niet goed tegen kan als vrouwen zich zo naar beneden halen. Dat is ook totaal niet nodig. Maar ik herken je gevoel van wellicht wat onvrede(?) wel. Ik hoop dat jij je ook kunt troosten met het idee dat niet alles tegelijk hoeft. Soms is het gewoon even goed zo. Stapje voor stapje. We zijn geen robots! ❤️
Morgen wordt voor de zoveelste keer een deel van onze nieuwe vloer opengebroken en worden er nieuwe tegels gelegd. Ik denk dat wij echt wereldrecordhouders zijn van aantal keer dat een vloer die op een half jaar tijd opengebroken moet, sommige delen 5e keer nu volgens mij. Deze keer door een andere vloerder, de eerste heeft genoeg kansen gehad. Ik vind het echt retespannend want als het nu weer niet goed is geraken we niet meer aan dezelfde tegels en moet alles eruit. Als het wel goed gaat zit de vloer er deze week in, en kunnen volgend week de laatste kleine dingetjes gedaan worden en kunnen we naar beneden verhuizen!!! Woehoeeee. Volgende week woensdag wonen we hier exact een jaar, zou mooi zijn als het dan echt gedaan is met de verbouwmiserie. Dat bovenverdiep en buitenkant nog gedaan moeten vergeten we voorlopig maar even.
Zware periode is dat he? Je herkent jezelf gewoon niet meer, maar uiteindelijk (langzaam - tenminste bij mij was dat zo) zal je stukje bij beetje jezelf weer terugvinden. Bij mij ging het gewicht er pas echt af toen ik stopte met voeden na 3 jaar. Ze zeggen wel eens dat borstvoeding het beste dieet is, niet voor mij maar dat is voor iedereen anders. Ik hoop dat je in de spiegel kunt kijken en trots kunt zijn op wat je lichaam gepresteerd heeft de afgelopen maanden, want dat mag zeker! Ik denk dat er niks moeilijker is dan een kindje laten groeien in/door jou.
Even met mn handen in het haar en verdrietig om de jongste.... Hij was vandaag weer zo verschrikkelijk boos. Omdat meneer niet op YouTube mocht. Ik herken hem dan niet en ben gewoon bang. Net of iemand anders zijn lichaam heeft overgenomen ik word er zo verdrietig van. Terwijl hij ook zo ontzettend lief kan zijn... Wat voel ik mij dan toch een slechte moeder.
Dat is wel hoopvol! Hier al de nodige jaren of zwanger of voedend. En eerst dacht ik ook wat jij schrijft: dat gaat er wel af met de bv.. Maar dat doet het maar niet... Dit is de jongste, dus het moment komt dat ik niet meer voed of zwanger ben. Hopenlijk geldt het voor mij ook dat het dan wel lukt.
Het gaat er echt weer af hoor! Ik woog 65kg voor de eerste zwangerschap en ging over de 100 tegen het eind. Dat was er zo weer af tot zelfs 52 (flesvoeding). Tweede zwangerschap startte ik rond de 60, eindigde over de 90. Anderhalf jaar borstvoeding en rond de 70 blijven steken, daarna ging het er weer af. Bij de jongste ong zelfde startgewicht en evenveel aangekomen. Drie jaar gevoed en rond de 70 weer blijven steken. Ik voelde me echt ellendig want zat gewoon niet lekker in mijn vel dus ik snap hoe je je voelt qua zelfbeeld. Toen ik stopte met de bv ging mijn gewicht weer naar beneden. Eigenlijk al iets het laatste jaar want hij dronk al een stuk minder. Hormonen doen gekke dingen met je. Bij de een vliegt het er af en eet de baby je als het ware op. Bij de ander dus niet. Maar hoe dan ook, kijk naar wat je doet en hebt gedaan in het verleden en wees trots op jezelf want dat mag! Borstvoeding is niet de 'gewoonste zaak van de wereld'. Het vergt echt veel kracht en doorzettingsvermogen.
Jullie van me waarschijnlijk allemaal uitlachen maar ik heb zojuist voor de eerste keer ooit de familyfix en Maxi-Cosi pearl geïnstalleerd en ik vind het super eng nu om er op te vertrouwen dat het veilig is. De groene lampjes branden en het voelt stevig, maar ik kan hem wel niet meer in ligstand zetten. Ligt misschien aan de auto (Dacia Sandero stepway) En volgende week ook de eerste keer rijden met kindjes (neefjes) in mijn auto. Vonden jullie dat ook zo eng de eerste keer? Zo een grote verantwoordelijkheid ineens Om om het af te maken gaan we dan ineens ook voor de eerste keer naar de zwemles van de vierjarige met een peuter erbij van 1.5 in een zwembad waar ik nog nooit geweest ben. help meeeeeeeeeee komt allicht goed, het is ook maar 5min rijden ofzo, maar toch een klein stresske
Poeh. Bv geven betekende voor mij gewoon de hele dag honger. En de wens/druk om daaraan toe te geven omdat je immers 'productie miet draaien'. Nadat ik gestopt was ging afvallen wel behoorlijk goed. (Voor mijn doen)
Hoe oud is je jongste? Mijn kleuter kan ook zo boos worden als hij zijn zin niet krijgt. Van engel naar draak in een milliseconde. De 'ikwilikwilikwil' fase... Of als hij goedgemutst is 'mag ik' en dan nog een driftbui als ik nee zeg. Het gaat vast weer over maar leuk is het niet.
Ik weet nog dat ik als achttienjarige het broertje van mijn vriend mee moest nemen in de auto. (Kereltje was een jaar of drie.) En dat m'n schoonmoeder toch best even moest slikken toen ik wegreed Het is allemaal goed gekomen.
Ik deel omdat ik er blij van word. Ik ga niet bij elke post denken, wie zal hier door op zijn tenen worden getrapt. Ik was gisteren dolgelukkig met ontbijt, zelf gemaakte knutsel, tas en portemonnnee en van zoon nog een tas en portemonnee tegoed omdat die volgende week pas klaar zijn. Voelt als waardering voor wat ik het hele jaar voor hun doe. Ik ga me daarin niet inhouden omdat anderen dat misschien over de top vinden. Het is een forum voor iedereen toch?
ga toch fietsen… ik reageeerde op moederdag dat ik blij ben geworden van de kado’s. Als dat reactie uitlokt weet ik het ook niet meer. Ik post geen foto van een nieuwe Ferrari ofzo