Dit ging over mensen die allebei full time werken om de eindjes aan elkaar te knopen dus ik ga er vanuit dat dit om banen gaat die niet zo goed betalen.
Waar kan: allebei, papa en mama. Hoeft niet eerlijk verdeeld te zijn, maar het is wat mij betreft niet vanzelfsprekend dat mama degene is die thuis blijft.
Ik heb wel in mijn hoofd tot de basisschool inderdaad. Want dan ontkom je er niet aan dat ze elke dag weg 'moeten'. Dus ik zou dan zeggen van 0 tot 4. En dan kan ik me wel voorstellen dat ik, groeiend richting basisschool, meer opvang af zou nemen hoe ouder hij wordt. Maar nog steeds geen 5 dagen En ja, je wekt je kind, maakt ontbijt, brengt naar opvang, haalt op, dineert, wast en brengt naar bed. Maar dat is alles bij elkaar ook misschien maar 2 uurtjes in de spits als je geluk hebt. Voor mij wel een wezenlijk verschil van 'de rest van de dag'.
Je ziet ze doordeweek ook iedere ochtend avond en nacht hoor. T is niet dat je ze maandag brengt en vrijdag weer ophaalt
Maar dat is toch niet erg? Zo leer je nog eens wat van elkaar. Of niet natuurlijk. Het kan niet altijd feest zijn. Maar ik probeer iemand die een totaal andere mening dan ik heeft wel altijd te begrijpen. Waarom denken we zo verschillend over bepaalde dingen. Waar komt dat vandaan? En kunnen wel elkaar toch ergens vinden in het midden? Ik vind dat niet per definitie vervelend hoor.
Klopt. Maar door de kinderen van een ander zielig te noemen trap je wel keihard op het hart van de ouders van die kinderen. Noem je voetbal stom. Dan zal daar waarschijnlijk niemand wakker van liggen. In dat woordje zielig zit gewoon een keihard negatief oordeel over mensen.
Dan zijn ze in BE helemaal te beklagen, niet enkel 5 dagen pw naar KDV maar ook nog eens vanaf 2.5 jaar naar school (én als het even kan, volledig zindelijk).
Ach, gezien de discussie omtrent toeslagen en werken die een tijdje geleden werd gevoerd, is mijn conclusie dat je volgens ZP alleen kinderen mag krijgen als je genoeg verdient om voltijd bij de kinderen te zijn zonder daarbij enige financiële ondersteuning van de overheid te krijgen. Lost wel de overbevolking op!
Dat mijn buurjongetje (5) gaat zwemmen bij zijn vriendje in het bubbelbad en jij ( ik dus) lekker niet gevolgd door een nanananana. En of ik dat ook even door wilde geven aan buurjongen en buurmeisje ( mijn kinderen dus) en dat zij ook niet mee mogen.
In Vlaanderen start de basisschool al op 2,5 jaar dus daar zit ook al een verschil in. Partner en ik werken allebei voltijds, de kinderen zijn dus allebei 2 dagen naar de opvang geweest, 1 dag bij schoonmoeder en 2 dagen bij mijn moeder. Nu zijn ze eigenlijk elke schooldag bij mijn moeder tot rond 16u30-17u. Wat ik ook nog wil zeggen, het ene kind is het andere niet. Mijn oudste dochter is bij de jeugdbeweging. Ze gaan op kamp (met slapen) en ze mogen kiezen 5 of 10 dagen. Ze wil 10 dagen gaan. Ik twijfel nog omdat ik het zo lang vind. De jongste dochter is liefst van al altijd thuis. Wat ik wel weet is dat ik mijn eigen kinderen niet zielig vindt ondanks het 5 dagen "gedumpt" te zijn. Indien ik elke dag mijn kinderen verdrietig zou ophalen of verdrietig zou afzetten of te horen zou krijgen dat ze zo verdrietig is, dan zouden we onmiddellijk kijken hoe het anders kan. Het ging een tijdje niet goed met de oudste, we hebben toen alles op alles gezet om te gaan ondervinden/onderzoeken hoe we haar woedebuien konden verklaren, hoe we het gemakkelijker konden maken voor haar én dat heeft gewerkt. Dat was niet door haar minder naar school te laten gaan of minder bij mijn mama maar door andere dingen. Dat lijkt me de kern: is je kind ok, ben jij zelf ok dan leven we gelukkig in een vrij land en is iedereen vrij om te doen wat ze willen. (en ja, je merkt het echt wel als je kind niet meer ok is hoor...)
De dag is nog niet om hoor Moet er wel even tussenuit voor zwemles. Maar vind dit wel een onderwerp wat het waard is om besproken te worden. Weetje... ik denk te weten waarom het me zo raakt. Mijn moeder was vroeger, samen met haar collega de eerste die ging werken. Een crèche was er niet. Ze hadden een duobaan en zorgen voor elkaars kinderen. En daar vond het dorp wat van! Mijn moeder liep op een dag met dochter van collega buiten. Komt een buurvrouw. Buurvrouw tegen meisje: waar is jouw mama? Meisje: werken Buurvrouw: stoute mama he? De boosheid en verdriet van mijn moeder (Door dit incident. Maar vooral door het algemene oordeel.) Staat me nog bij. Dus vandaar mijn felle reacties op harde oordelen over zielige kinderen etc.
Nu doe je toch eigenlijk hetzelfde? Jij zegt dus eigenlijk dat ze niet zielig zijn. Is dat niet net zo goed een mening?